gevoel versus verstand
11-01-2014 om 13:02 uurIk hou niet van claimen sterker nog, ik ben er allergisch voor. Toch is ze jaren een fijne (claimloze)vriendin geweest.
Door omstandigheden heeft ze besloten om het contact te verbreken. Ik was er niet heel rouwig om. Ze zat boven op mn huid en mengde zich in mn gezin. Het blijft echter mn bovenbuurvrouw. Echt loskomen lukt dus niet..
Na 2 jaar negeren, boos kijken en vermijden werd er een paar weken terug een pakketje voor haar bij ons gebracht aangezien ze niet thuis was. En opeens was daar weer een beetje contact. Tot mjin verbazing voelde ik een vonkje blijdschap.. Heb het gelaten en uiteindelijk was ik het vergeten..
Tot er deze week weer een pakketje bij ons kwam. Elke avond twijfelde ik of ik haar een berichtje moest sturen om te zeggen dat er een pakketje hier lag. Mn gevoel zei jaaaa doen en mn verstand zei nee straks is het een opening voor meer contact en ben je straks weer in dezelfde claimstrijd verwikkeld.
Uiteindelijk niet gedaan. Ze kwam hem zelf ophalen en we knoopte er gelijk een weerpraatje aan vast.
En opeens besefte ik heel duidelijk dat ik haar mis.
Nu ben ik in 2 strijd verwikkeld met mezelf... Ik mis haar en zou graag willen kletsen met onze dochters die wil ondertussen allebei gekregen hebben. Maar mn verstand zegt ho dat levert problemen op..
What to do? mmmm
ik heb een beetje zo n situatie met m n schoonzus.jaren geweldig contact gehad,toen heeft zij t verbroken en na jaren ook weer opgepakt.ik vind t heerlijk als ik haar zie maar vraag me toch af en toe af waaromze contact wil.is t omdat ik ziek ben ? ik weet t niet .ik denk maar gewoon genieten en jij ook en als er iets is wat niet goed voelt dan bespreekbaar maken.succes!
Ken dit erg goed, heb al een aantal vrienden daardoor de deur gewezen. Ben daarin altijd erg duidelijk en zeg het altijd en maak het bespreekbaar als iemand zich welgemeend bemoeit met mijn leven - huishouding - woning of andere zaken in mijn leven en als hun gedrag niet veranderd zeg ik....
Daar is het gat van deur en je hoeft niet terug te komen in mijn leven tenzij jij je gedraagt !!!
Dit is natuurlijk anders als ik zelf hulp vraag.
Ik heb geleerd alleen naar mijn eigen aandeel te kijken en niet alleen te kijken naar wat die ander zou moeten veranderen aan zichzelf. Ik heb ook vriendschappen die niet zonder slag of stoot gaan maar bij mij hielp het niks om in de verwijtende toon te gaan zitten.
Op dit moment probeer ik mijn weg hierin te vinden door vooral heel dicht bij mezelf te blijven en vaak mezelf afvraag voelt dit goed of niet? En voelt het niet goed dan moet IK mijn grenzen aangeven zonder bang te zijn voor zijn/haar reactie. Dus ik denk: gewoon lekker contact hebben máár je eigen grenzen heel goed bewaken en aangeven wat je niet prettig vind. ^O^