Mensen willen hulp wanneer 't hén uitkomt

Ze komen voor een beetje oorpijn, voor een herhaalrecept of omdat de baby lichte koorts heeft.
Veel bezoekers van de spoedeisende hulp (SEH) van MCH Westeinde in Den Haag hebben klachten die allesbehalve spoed zijn.

,,We leven in een 24-uurs economie. Zo ongeveer alles is beschikbaar de klok rond, behalve zorg. Dat pikken mensen niet meer, ze willen medische hulp wanneer het hen uitkomt,'' zegt Frans de Voeght, hoofd van de SEH-afdeling Westeinde en voorzitter van de Nederlandse Vereniging Spoedeisende Hulp Verpleegkundigen.

Hij zag zijn patiëntenstroom elk jaar met vijf procent toenemen door de niet-verwezen binnenlopers, die soms ook echt ziek zijn. ,,Je kunt je er over opwinden en zeggen dat het anders moet. Maar het is een onomkeerbaar proces. Daarom kunnen we maar beter methoden vinden om die patiënten snel te beoordelen en vervolgens te behandelen. Want patiënten wegsturen, dat mag niet. Onze beleid is om iedereen binnen te laten en vervolgens een inschatting te maken.''

De Utrechtse hoogleraar gezondheidszorg Guus Schrijvers concludeert het ook in de studie 'Atlas en scenario's voor spoedzorg', die morgen wordt gepresenteerd. Aan de hand van meetweken in de regio's Utrecht, Gooi en Vecht, Noordwest- Veluwe en Rijnmond becijferde hij dat de vraag naar acute zorg stijgt met gemiddeld 6,8 procent per jaar. Zonder maatregelen verstopt de spoedzorg op eerstehulpafdelingen en huisartsenposten en komt de inzet van ambulances in gevaar.

,,De wachtkamers raken overvol. Net als in Amerika. Daardoor komt er spanning in de sector. Artsen gaan dan soms blaffen 'waarom is die patiënt doorgestuurd?' En af en toe is er een incident. Een ambulance komt misschien pas op het laatste nippertje, en dan maar hopen dat hij nog op tijd is.''

Maar bij alleen die constatering laat Schrijvers het niet. Hij zoekt ook oplossingen en neemt daarvoor experimentele initiatieven in het land als voorbeeld. De Spoedpost van ziekenhuis Waterland in Purmerend bijvoorbeeld: daar zijn de huisartsenpost en spoedeisendehulpafdeling van het ziekenhuis samengevoegd. Die aanpak scheelde al meteen 30 procent binnenlopers.

Ook in het zoeken naar alternatieven voor de ambulance ziet Schrijvers heil. ,,In Utrecht rijden in de avond, nacht en weekenduren 25 voertuigen rond met hulpverleners die naar patiënten toe gaan: het gaat om ambulances, GGZ-medewerkers, huisartsen en thuiszorg-medewerkers. Als er een melding binnenkomt van iemand met hartfalen en de thuiszorg-verpleegkundige is het dichtst in de buurt, waarom zou zij dan niet helpen?''

Een vereiste is dan wel dat er één meldkamer komt die weet waar de voertuigen zich bevinden en ze ook kan aansturen. Waar ook mee geëxperimenteerd wordt, is het Nederlands Triage Systeem: één meldkamer voor alle spoedzorg die vervolgens naar de juiste post doorverbindt.

De Voeght van het MHC Westeinde ziet nog andere manieren om de vollopende wachtkamers te lijf te gaan. Hij ziet een oplossing in het geven van meer verantwoordelijkheden (en opleiding) aan verpleegkundigen. Ook denkt hij dat het nuttig is om speciale SEH-artsen op te leiden. ,,Die kunnen razendsnel beoordelen hoe ziek iemand écht is.''

bron