Meer problemen bij opvoeden
07-08-2005 om 10:33 uurSteeds meer ouders zoeken hulp bij Bureau Jeugdzorg omdat ze de opvoeding van hun kinderen niet aankunnen. Het percentage hulpzoekenden is de laatste jaren sterk stijgende. Volgens De Telegraaf is in vijf jaar het aantal ouders gestegen met 30 procent.
Minimaal 160.000 kinderen wonen in een huis waarin de leefsituatie problematisch of zelfs onhoudbaar is. De Telegraaf meldt dat de Raad voor de Kinderbescherming steeds vaker wil dat de rechter een zogenoemde beschermingsmaatregel oplegt. Zo is het aantal aanvragen voor een ondertoezichtstelling in de maanden januari tot en met april gestegen tot 2.400, terwijl dit getal in 2003 nog maar op 1.800 lag.
De oorzaak van de stijging van het aantal probleemgezinnen ligt volgens een deskundige veelal aan maatschappelijke ontwikkelingen als echtscheidingen en eenoudergezinnen. Vooral als de omgangsregelingen niet goed geregeld zijn, ontstaan er snel problemen. Daarnaast zijn misbruik van drank van drugs regelmatig oorzaak van de stijging van de hoeveelheid hulpzoekenden.
Bron: Fok! FP.
Beetje makkelijk om het weer op eenoudergezinnen en echtscheidingen te gooien!
Misschien dat juist door hulp te zoeken het aantal ontsporingen minder zal zijn, dus dat het niet perse een slechte ontwikkeling is dat er meer hulp gevraagd wordt...
Martha (die ook altijd te horen krijgt dat het aan de scheiding ligt... grrrrrrrrrrr!)
Denk dat het belangrijk is dat kinderen in een warm en liefdevol nest opgroeien, hoe dat gezin is samengesteld doet er minder toe m.i.
Als er oprecht aandacht aan wordt geschonken (quality-time, wat een jeukterm :( ) en er voldoende begeleiding voor de kinderen is, krijg je denk ik blijere kinderen die weten waar ze aan toe zijn en minder behoefte zullen hebben om continue de grenzen op te willen zoeken.
Ik weet zeker dat mijn kinderen beter af zijn nu ik gescheiden ben van hun "verwekker". Als je in een huis leeft waar alleen maar ruzie wordt gemaakt is dat denk ik schadelijker dan wanneer je uit elkaar gaat. Met Thomas hebben ze nu een echte vader-band ook, ze noemen hem papa en hij is meer vader voor ze dan de lapzwans waar ze 1 keer in de 2 weken heen moeten...
Martha ik ben het volledig met je eens! Als je kinderen in een liefdevolle, rustige omgeving opgroeien zijn het ook veel rustiger kinderen. Mijn ouders bleven voor de kids bij elkaar en ik vervloek ze hier elke keer om als ik weer naar een psych moet om bepaalde dingen te verwerken (ander forum ;))
Ik ben echt voorstander van scheiden als het niet meer gaat!(hoewel scheiden niet de 1e keuze moet zijn) Het zou naar mijn idee wel beter zijn als je (cliche) als vrienden uit elkaar gaat maar zo niet.....jammer dan!
Gr
Patty
In mijn geval zijn we te lang voor de kinderen bij elkaar gebleven waardoor we nu helemaal niet meer door 1 deur kunnen, en dat heeft even nieis met zijn postuur te maken ;)
Mijn ouders zijn ook gescheiden en mijn oma zegt dan nog wel es: wat jammer dat jullie geen gezin konden blijven, maar nu denk ik eigenlijk pfff k moet er niet aan denken! Dat overleef ik niet, nog onder 1 dak wonen met mijn moeder. Zij en ik hebben namelijk zo'n slechte band dat ik het contact heb verbroken. Het was echt elke dag ruzie thuis, als er geen reden was om ruzie te maken zocht ze er wel 1. Ik lijk van de 3 het meest op mijn vader en dat vond ze blijkbaar een goede manier om zich tegen hem af te zetten. Tegen dat ik 11 was ben ik (na 3 helse jaren) bij mijn vader gaan wonen. Volgens de rechter moest ik elke 2 weken een weekend naar mijn moeder, maar ik kwam steeds overspannen terug! Toen ik besloot niet meer te gaan begon ze met dreigtelefoontjes tegen mij dat mijn vader in de gevangenis zou komen als ik niet meer kwam. Nu kom ik ze helaas nog af en toe tegen bij familiegelegenheden, maar de rest van de familie snapt ondertussen mijn kant van het verhaal eindelijk! Ze nemen het voor me op en proberen het verder zo rustig mogelijk te houden. Respect en liefde (terug)krijgen van je kinderen is iets wat je moet verdienen, iets wat zij totaal niet schijnt te snappen.
Ik denk ook dat opvoedproblemen vooral ontstaan door drukdrukdruk en geen aandacht voor de kinderen en niet door 1-ouder gezinnen. Petje af voor vele ouders die er alleen voor staan!