Medicijnbeleid lijkt te werken

Het overheidsbeleid om de uitgaven voor geneesmiddelen terug te dringen lijkt zijn vruchten af te werpen.
De totale uitgaven aan geneesmiddelen stijgen dit jaar met 2,6 procent naar 5,2 miljard per jaar. In 2007 was de stijging van de kosten nog drie maal zo groot.

De stijging van dit jaar is gering, ruim een half procent minder dan het verwachte inflatiecijfer van 3,2 procent. Voor 2009 wordt een stijging van de totale uitgaven aan medicijnen verwacht van 4,3 procent. Dat blijkt uit de GIPeilingen 2007, een publicatie van het College voor Zorgverzekeringen over het gebruik van geneesmiddelen en hulpmiddelen.

Volgens het College voor Zorgverzekeringen zijn er drie belangrijke factoren die de stijging van de uitgaven tot onder het inflatieniveau hebben gebracht.

1.) Het gebruik van patentloze geneesmiddelen waarvan de prijzen bovendien gedaald zijn, is toegenomen.

2. ) Het "claw-back" –beleid, het afromen van de bonussen en kortingen die apothekers van de farmaceutische groothandel en industrie krijgen, heeft honderden miljoenen opgeleverd.

3.) Het succes van het zogeheten preferentiebeleid dat zorgverzekeraars voeren voor een groep van 32 veel gebruikte geneesmiddelen. Van dezelfde groep medicijnen met een identieke werkzame stof vergoeden ze alleen nog de goedkoopste variant (tenzij er een expliciete medische reden bestaat om een duurder middel voor te schrijven).

Dure medicijnen
Aan de andere kant zijn de uitgaven toch meer gestegen dan ze zijn gedaald. Dat komt vooral door het sterk toegenomen gebruik van dure geneesmiddelen. In 2000 ging 0,4 procent van de uitgaven op aan dure middelen. In 2007 was dat met een factor 50 toegenomen tot 20 procent.

Die enorme toename is het gevolg van het beschikbaar komen van een groter aantal heel dure geneesmiddelen. Tot nu toe waren dat meestal middelen die alleen in  ziekenhuizen werden voorgeschreven. Maar er zijn er steeds meer bijgekomen die ook door huisartsen worden voorgeschreven. Het gaat om doorgaans veel effectievere middelen en om middelen tegen ziekten die eerder nog niet behandeld konden worden.

Het College voor Zorgverzekeringen weet niet of de prijzen van de dure geneesmiddelen reeël zijn ten opzichte van de ontwikkelingskosten die ervoor gemaakt zijn. De farmaceutische bedrijven wijzen steevast op de enorme onderzoekskosten die terugverdiend moeten worden. Die kosten zijn inderdaad heel hoog, maar behalve de bedrijven zelf weet niemand hoe hoog. En dus weet niemand of de gevraagde prijzen gerechtvaardigd zijn.

Behalve het toegenomen gebruik van dure geneesmiddelen zijn er nog drie andere, autonome factoren die zorgen voor hogere uitgaven aan medicijnen:

1.) De inflatie

2.) De bevolkingsgroei

3.) De toename van de consumptie van medicijnen

Hulpmiddelen
De uitgaven aan medische hulpmiddelen zijn in 2007 gestegen met 5 procent naar 1,2 miljard. Vorig jaar hebben 2,2 miljoen mensen hulpmiddelenzorg gehad. 1 procent van die groep - 22.000 mensen - was  verantwoordelijk voor 52 procent van de totale uitgaven aan hulpmiddelen. Dat heeft niets te maken met dure hulpmiddelen, maar alles met de hoeveelheid hulpmiddelen - bijvoorbeeld incontinentiemateriaal - die die groep mensen gebruikt.

bron