CVZ pleit voor vergoeding kosten levende donoren

Mensen die als donor een nier of (een deel van) een ander orgaan afstaan voor transplantatie, moeten de kosten die ze hierbij maken volledig vergoed krijgen. Een vergoedingsregeling moet er vanaf 2007 voor zorgen dat zij ook niet-medische kosten kunnen declareren. Voor deze levende donoren moet 300 duizend euro per jaar beschikbaar komen. Dit schrijft het College voor zorgverzekeringen (CVZ) in het advies ‘Kosten bij levende donatie aan de kant van de donor en zijn familie’ aan de minister van VWS.

Het CVZ vindt dat het afstaan van een orgaan niet mag worden verhinderd of verzwaard doordat de donor te maken krijgt met extra financiële lasten. Een deel van deze kosten krijgt de donor vergoed op basis van bestaande regelgeving, zoals de Zorgverzekeringswet (Zvw) en de Ziektewet (Zw). Soms maakt de donor echter kosten in verband met het door hem gekozen eigen risico en het verlies van de no-claimteruggaaf. Maar bijvoorbeeld ook reiskosten voor de jaarlijkse nacontrole, kosten voor de opvang van kinderen en huishoudelijke hulp, of inkomensderving die niet door de Ziektewet wordt vergoed.

Het CVZ stelt voor om voor de resterende - vooral niet-medische - kosten een regeling te treffen, waarmee de kosten aan levende donoren wordt vergoed. Vanuit het oogpunt van administratieve lastenverlichting is het CVZ voorstander van een eenmalige vaste vergoeding aan de donor, met de mogelijkheid om een aanvullende vergoeding te vragen als dat de kosten onvoldoende dekt. Wanneer alle potentiële levende nierdonoren in 2007 een beroep doen op de regeling, schat het CVZ de daarmee gemoeide kosten op maximaal 300 duizend euro per jaar.

Het belang van donatie bij leven is groot, omdat dit het tekort aan organen voor een deel kan compenseren. De wachttijd voor een niertransplantatie bedraagt ongeveer vier jaar door het tekort aan organen van overledenen. In toenemende mate wordt gebruik gemaakt van nieren van levende donoren: meer dan 40% van alle in Nederland uitgevoerde niertransplantaties.
Bron: ZorgKrant