COPD-ers kunnen beter individueel behandeld worden

Veel patiënten met COPD (chronisch obstructief longlijden) krijgen dure inhalatiemedicijnen (inhalatiecorticosteroïden of ‘pufjes’), terwijl deze ontstekingsremmers slechts bij een deel van de patiënten echt goed werken. Tot nu toe was niet te voorspellen bij wie. UMCG-promovendus Jeroen Liesker onderzocht hoe dat wel zou kunnen.

Liesker onderzocht meerdere aspecten van COPD, waaronder de voorspelbaarheid van acute periodes van benauwdheid en hoesten (exacerbaties).



Uit zijn onderzoek blijkt dat de hoeveelheid eosinofiele granulocyten, een soort witte bloedcel, een goede voorspeller is, niet alleen van de waarschijnlijkheid van een toekomstige exacerbatie, maar ook van de mate waarin die succesvol behandeld zal kunnen worden met inhalatiecorticosteroïden.
Liesker toont in zijn onderzoek aan dat behandeling met de inhalatiecorticosteroïden niet alleen patiënten met ernstige luchtwegobstructie kan helpen, maar ook patiënten met een mildere vorm van COPD. Het staken van de medicatie bij deze patiënten leidt tot een verslechtering van de longfunctie en een toename van de luchtwegontsteking. Ook neemt de kans op een exacerbatie toe, vooral bij patiënten met ontstoken slijm. Dit is relatief makkelijk te meten en kan goed helpen om te bepalen welke patiënten baat hebben bij inhalatiemedicijnen.



Liesker vond verder dat de toegenomen luchtwegontsteking bij een exacerbatie goed te behandelen is met hoge doses inhalatiecorticosteroïden met luchtwegverwijders. De ontsteking vlamt dan minder hoog op. Volgens Liesker is het een makkelijke en simpele behandeling zonder veel bijwerkingen, veel gunstiger dan de huidige standaardbehandeling die veel bijwerkingen heeft.

Bron