Oktober 2024 - Mentale gezondheid

Beetje bij beetje ga ik stuk…….

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) hanteert de volgende definitie van mentale gezondheid: mentale gezondheid is 'een toestand van welzijn waarin het individu zijn of haar eigen capaciteiten realiseert, de normale spanningen van het leven aankan, productief en vruchtbaar kan werken en in staat is om een bijdrage te leveren aan zijn of haar gemeenschap'.

Het is een ingewikkeld en lastig onderwerp om hiermee naar buiten te treden. 

Ik heb longemfyseem/hypoxemie als gevolg van Alpha-1. Het was een moeilijk proces om deze ziekte te accepteren, maar gelukkig is dat na verloop van tijd best gelukt.  

Eén van de gevolgen van longemfyseem bij mij, is Milde Cognitieve Impairment. Met als gevolg diverse geheugenproblemen die niet bij mijn leeftijd horen. De oorzaak van MCI is doorgaans een burn-out(tijdelijke problemen) of een voorstadium van dementie. In mijn geval komt het waarschijnlijk doordat er te weinig zuurstof naar de organen gaat, dus ook naar de hersenen. 

Twee jaar geleden kreeg ik, na diverse onderzoeken op de geheugenpoli, deze diagnose. MCI is een nare aandoening en het proces gaat langzaam door. Naast dat mijn longen langzaam stuk gaan, gaat mijn geheugen ook beetje bij beetje stuk.

Het is inmiddels nu zover dat ik niet meer kan deelnemen aan meetings waar discussies te snel gaan en op een te hoog niveau liggen. Daarnaast heb ik steeds vaker last van gebrek aan begrip en het niet meer kunnen lezen van ingewikkelde stukken.

Ik merk zelf de tekortkomingen, terwijl anderen het vaak nog niet eens zien. Gelukkig heb ik voldoende zelfkennis en zelfinzicht om mijn conclusies te trekken door(telkens) een stapje terug te doen.

Dat doet wat met me. Op sommige momenten is het erg lastig dat je, naast je fysieke gezondheid, je mentale vaardigheden kwijt raakt. Gelukkig heb ik een fantastische vrouw die mij bij dit proces helpt. En ook bij mijn kinderen en vrienden kan ik terecht wanneer nodig. 

Fysiek inleveren en het accepteren van je ziekte is al een erg lastig proces, maar nu ook mentaal. Dat wordt soms wel een beetje teveel. Fijn is wel dat mijn vrouw en ik erg positief zijn ingesteld en steeds kijken naar alles wat we nog wel kunnen doen. En dat is best nog wel veel. 

Zoals hierboven al is aangegeven kan “Positieve gezondheid” helpen om een goed inzicht te krijgen in je eigen (gezondheid) situatie. De uitkomsten kunnen helpen om met je arts of met anderen in gesprek te gaan. Op de website van Longfonds staat uitgebreide informatie over Positieve Gezondheid.  

Ik ben erg benieuwd hoe anderen hun mentale proces ervaren? Zo heeft ieder zijn eigen proces toch?

Bedankt voor je openheid Gert. Mooi dat je op deze manier bewustwording creëert voor deze, voor veel mensen onbekende, gevolgen van longemfyseem. 

Warme groet, Sanne

Ik heb van de facebookgroep voor imuunstoornissen ( SAS) de volgende afbeeldingen van de week van de mentale gezondheid. Ik wil ze graag met jullie delen. 

Groet Jippie 

En ook deze 

En deze.

Persoonlijk vind ik het een hele zware weg, met heel veel ballen die je in de lucht moet houden en het vechten voor jezelf.

Ik zou me gewoon wel 1 dagje oké willen voelen, echt maar 1 dag🤷‍♀️

Mooi jippie. Herkenbaar! Dank voor het delen

Wat een goed onderwerp om aandacht aan te besteden.

Je wereld wordt een stuk kleiner wanneer je een longziekte hebt. Je kunt niet met alles meer meedoen zoals je gewend bent. Veel is aan te passen maar dan moet je eerst voor jezelf opkomen en aandacht voor je ziekte vragen. Dat is in een vertrouwde omgeving goed te doen maar is een stuk lastiger in  een omgeving waar je je niet zo thuis voelt. 

Iedere keer je grenzen aangeven is ook zo'n ding. Ten eerste  voor jezelf(iedere keer weer de confrontatie met dat je iets niet kunt)en ten tweede voor je omgeving, die rekening met jou moet houden(ochtenden redelijk actief en soms een rustige middagactiviteit)

Mensen kunnen heel begripvol reageren maar ook heel bot. Ik denk dan maar het ligt aan jullie, niet aan mij dat je zo bot reageert.

Voor iedere dag maak ik een soort van planning als houvast. Wil altijd teveel, dus de planning stuurt mijn dag zodat ik niet teveel doe. Wissel de niet leuke dingen die moeten zoveel mogelijk af met leuke dingen. Die kunnen overigens heel simpel zijn. Genieten van bloemen in de tuin, boek lezen met een kopje thee erbij.

Over het algemeen ben ik me heel bewust van de dingen die ik nog wel kan. Mijn zintuigen doen het goed, daar ben ik erg dankbaar voor.

Aan het einde van de dag benoem ik voor mezelf wat gelukt of goed gegaan is. En natuurlijk heb ik ook dagen dat het niet gaat, dan trek ik me terug, zeg alles af en doe ik verplicht rustig aan maar ook dan doe ik kleine dingen omdat ik me beter voel wanneer ik iets doe. De beweegkaart voor COPD gebruik ik dan vaak omdat ik het heel vervelend vind wanneer mijn moeizaam opgebouwde conditie helemaal verdwijnt. (ik heb geen COPD maar de kaart werkt goed)

Groetjes Spirit

Dankjulliewel voor het delen van jullie verhalen en de plaatjes natuurlijk.

Ik vind acceptatie van wat ik wel en niet meer kan heel moeilijk en ik werk er hard aan om dat iets minder moeilijk te laten zijn. Jullie ervaringen lezen helpt mij daarbij. Het altijd maar plannen en van te voren bedenken (en dan vaak halverwege erachter komen dat de planning niet realistisch was) en andere mensen vragen om daar rekening mee te houden is iedere keer weer een confrontatie met mijn ziekte. Wat mij helpt is iedere week bij fysiotherapie bezig zijn met mijn ziekte, door gesprek met de fysiotherapeut maar ook met lotgenoten. Zij weten wat het is om met een longziekte te leven. In dat uurtje hoef ik even geen masker op te houden of dingen uit te leggen.