Januari 2013 - Een goed gesprek met uw arts.

1.
Volgens de zorgstandaard COPD / ASTMA bestaat het fenomeen zorgcoördinator.
Afhankelijk van het ziekte niveau en samenstelling is dat de huisarts, de specialist, gespecialiseerde verpleegkundige of ander persoon die deze taak op zich neemt. Het is soms gewenst om hen na te vragen wie het daadwerkelijk is en dit bij de andere kenbaar te maken. Bij deze persoon kun je steun vragen voor je reis van het  "kastje naar de muur". Ook kan hij/zij soms afstemming plegen tussen de disciplines, bij (schijnbare) tegenstrijdigheden.
2.
Vaak ben je aan het eind van het consult erg druk bezig met schoenen,tassen, jassen en andere zaken. Soms is dit erg zwaar en kun je je niet meer concentreren op de afscheidsspeech van de deskundige. Geef dit aan en zeg dat je even erg druk bent en vraag hem /haar straks e.e.a. samen te vatten.
:@

ik heb altijd een briefje mee met vragen die ik de afgelopen maanden bedacht heb voor de longarts.
en loopt iets niet fijn, dan maak ik het bespreekbaar. echt vastlopen heb ik gelukkig niet gehad.... maar ik geloof dat ik ook aardig assertief ben  :@ ;)

Ik heb altijd mijn dagboek bij me, de ene kant is namelijk het doktersvragenboek :?

Ik schrijf mijn vragen zo op dat ik duidelijk mijn klachten en hoe het gaat in één oogopslag kan zien en in volgorde van belangrijkheid. Zo kan ik het later ook nog terug zien wat ik gevraagd heb en schrijf er ook dingen bij die de dokter zegt.

Ik heb ooit het blok besteld dat hierboven beschreven wordt, maar ik vond het voor mij persoonlijk geen meerwaarde hebben helaas.

Misschien kun je een foto maken van een bladzijde en die hierbij zetten? Voor-en achterkant, dan kunnen medeforummers zien wat het precies is.

Als ik wel eens het gevoel heb dat ik vastloop dan zeg ik eerlijk tegen de dokter dat ik me zorgen maak, of dat het niet goed gaat, of kunnen we dit of dat doen.

We komen er altijd uit wel uit samen. Ik ben door de jaren heen ook behoorlijk assertief geworden en denk ik ook geen makkelijke volgzame patiënt :@. Maar dat hoeft ook niet! Als je maar beleefd blijft en respect hebt voor elkaar.

Ik vind het nog wel eens lastig om dingen te vragen maar probeer het altijd wel. Ik vind het vooral lastig om aan te geven of dingen nog iets voor mij kunnen zijn die hier dan door andere mensen geopperd worden. Mijn arts zal vast begrijpen dat ik zelf ook op zoek ga naar oplossingen en opties maar dat blijf ik lastig vinden. Probeer het wel steeds meer. Als ik vragen vergeet, dan kan ik ze altijd via de longverpleegkundige stellen via de mail of via mijn online dagboek of even bellen naar het telefonisch spreekuur, dan gaan ze er gelijk achteraan. Super fijn is dat want zo hoef ik ook niet perse te wachten tot m'n volgende afpsraak en sommige dingen vraag ik toch makkelijker via de mail :@

Ik maak voor mezelf ook altijd een briefje,wat ik persé wil vragen en weten,maar moet zeggen,heb gelukkig een heel goed contact met zowel mijn eigen longarts als de arts in dekkerswald en voel me gezegend met dat contact,weet uit het verleden dat dat ook heel anders kan lopen...heb één ding wel geleerd...wees eerlijk over wat je denkt,je angsten en je ideëen
groetjes patrick

Ik heb dit al eens aan den lijve ondervonden en opgelost.

Helaas is mijn HA weer geremigreerd, maar het heeft zeker geholpen om het gesprek aan te gaan.