februari 2019 - Begrip
04-02-2019 om 15:38 uurGezonde mensen hebben vaak geen idee hoe het is om te leven met een longziekte. Daardoor houdt je omgeving niet altijd rekening met je. Dit is meestal geen onwil.
Hoe zit dat bij jou. Passen mensen zich aan als ze weten dat je niet tegen parfum of roken kunt? Weet jouw omgeving van welke prikkels je last hebt? Of moet je toch regelmatig vragen om begrip. En hoe doe je dat dan?
De meeste vrienden en familie passen zich zoveel ze kunnen aan mij aan. Ik sta daar echt versteld van, een vriendinnetje die vertelde dat ze zich klaarmaakte voor een etentje met mij en per ongeluk parfum op had gespoten en dus nog even met een vochtig doekje de parfum weg had gepoetst.
Mijn man die heel erg zijn best doet om mijn triggers te voorkomen (we hebben een lijstje gemaakt van alles waarvan we weten dat ik er op reageer). Dat gaat nog wel eens mis, want we moeten allebei wennen aan dat sommige dingen anders moeten.
Zelfs mijn stiefdochter van 9 die soms als papa eten of een tosti aanbrand zegt: Papaaaa! Let je wel op Suus haar astma?
Natuurlijk is er vanuit sommige hoeken ook onbegrip. Sommige mensen die zeggen; Nou, <noem een naam> heeft ook astma en die kan dat gewoon hoor! Meestal probeer ik dat soort mensen te negeren. Ik probeer altijd te denken: 'Ik ben blij dat je niet weet hoe het is, want ik zou het niemand toewensen.'
Ondanks al die goede bedoelingen gaat het ook wel eens mis. Ik doe zelf ook nog wel eens wat doms, tja, als je 34 jaar nooit last hebt van je longen en opeens wel, dan moet je soms nog even schakelen.
Ik ben daarnaast zeker niet op mijn mondje gevallen. Laatst was ik in een restaurant, toevallig met @Nckiie en toen kwam er een mevrouw naast ons zitten met heel veel parfum op, ik heb toen aan de bediening gevraagd of we ergens anders mochten zitten. Dat was helemaal geen probleem! Ik probeer het altijd gewoon netjes en respectvol aan te geven. Als dat niet lukt, dan haal ik mijn schouders maar op en denk ik: Wat heb jij een mazzel dat je er niets van snapt!
Het is heel fijn als er begrip is dat komt voor maar helaas heeft het onbegrip de overhand!!!! Ook al vraag je het leg je het uit heb er geen energie meer voor ga dan zelf maar weg.
Soms als we met vrienden naar iets toe lopen (bv. bioscoop) dan vraag ik wel of ze iets langzamer aan willen doen maar zoals goede vrienden betaamt, zien ze wel dat ik achterop loop en houden dan zelf in.
Ja, en lompe mensen zijn er overal. Daar hou je gewoon dan geen rekening meer mee.
Anders heb je nog altijd je "grote bek".
Naar mij toe gelukkig veel begrip.
Voor mijn zoon is het wat lastiger, zeker met school.
Het is van hun geen onwil, maar ze snappen het niet. Zeker omdat de andere kids met astma een pufje nemen en dan klachtenvrij kunnen sporten. Mijn zoon neemt er 4 van tevoren en dan moeten we nog maar even kijken hoe het gaat. Erna nog 2, maar als het niet gaat 4. Als het thuis al te slecht gaat, gaat ie uberhaupt niet gymmen. Die gymzaal is voor hem echt een enorme trigger. En qua omgeving kan je er niet altijd wat aan doen helaas. Binnenkort heeft ie een uitje naar de boerderij met school, dan is het kiezen uit 2 kwaden of ik hou hem thuis of ik regel wat met mijn werk en ik ga mee. Ik heb gelukkig iets met mijn werk kunnen regelen, maar het is ook vaak genoeg gebeurd dat dat niet ging en kon ik alsnog naar hem toe omdat ie ziek werd.
Ik merk dat ik het zelf vaak lastig vindt om begrip op te brengen voor mijn eigen triggers . Als gezonde, jonge vrouw, moet ik nu ineens rekening houden met dingen omdat mijn lijf er ineens op reageert! Ik wil graag gewoon mijn ding kunnen doen en vind het erg moeilijk dat ik er niet meer op kan vertrouwen dat ik dan gewoon gezond blijf. En dan zijn er ook nog de prikkels waarvan ik nog niet eens weet dat ik erop reageer. In dit stadium is het elke keer weer ontdekken dat iets niet kan. En zoals Soosh aangeeft, ik ga zelf ook onbewust de fout in.
@Cathelijne
Stom is dat eigenlijk he? Mijn man zei laatst; ik gooi wel wat frikandellen in de frituurpan! Op zo'n moment denk ik niet aan dat dat helemaal niet goed is voor gevoelige longetjes.
Dus alle ramen open, afzuiging vol open en ik maar eventjes naar een andere verdieping.
Ik snap daarom denk ik ook wel als andere mensen geen rekening houden. Het is al lastig genoeg als je er zelf opeens mee moet dealen. Net zoals roken, ik was zelf een roker tot een paar maanden geleden. Nu betrap ik me er op dat ik denk: 'Ja, lekker handig met zijn allen bij de uitgang van de Ikea staan paffen!' Paar maanden terug stond ik er gewoon tussen! :)
Haha, zo herkenbaar!
En wat fijn om van het roken af te zijn, he! Ik ben ben nu ook net weer een paar maanden af. Voelt zo fijn. Die vrijheid. Ik hoop echt dat ik er niet weer toe verleidt wordt want als ik nu zo om me heen kijk kan ik me niet voorstellen dat ik dat nog zou willen! Bij de deur van de IKEA hahahaha