Luisteren naar je eigen lichaam, makkelijker gezegd als gedaan
29-03-2009 om 18:14 uurBeste allemaal,
Ik heb al een lange tijd last van Astma. Een tijd lang was ik in de veronderstelling dat het best goed ging. Na een fikse bronchitis twee jaar geleden die mede dankzij een totaal ongeïnteresseerde huisarts en door mezelf flink verwaarloosd was ging ik wat beter op mezelf letten. Ondertussen ben ik verhuisd en besloot via m’n nieuwe huisarts m’n longen weer eens goed te laten checken. Het bleek ook dat het toch weer nodig was regelmatiger medicijnen te gebruiken. Nu merk ik eigenlijk pas hoe vaak ik benauwd was. Wel merk ik dat ik steeds vaker na een verkoudheid of griep deze helemaal vast gaat zitten op mijn luchtwegen.
Ik heb heel veel moeite met in te schatten of ik nou wel of niet beter thuis kan blijven. Ik vind heel snel dat ik mezelf aanstel, omdat ik me niet heel beroerd voel, maar gewoon wat benauwd, moe of snotterig ben.
'S ochtends kan ik me niet lekker voelen, maar ga dan toch naar m'n werk en dan gaat het ook goed overdag, maar dan kom ik thuis en dan ben ik weer niet lekker. Zo kan het soms weken achterelkaar gaan. Het is net alsof mijn lichaam zichzelf er gewoon overheen zet als ik op m'n werk ben. Maar voor een beetje niet lekker wil ik me ook niet ziek melden. Meestal op het moment dat ik vakantie heb wordt ik ziek (griep of verkoudheid) en daarna weer een fikse luchtweginfectie. Zelfs dan voel ik eigenlijk pas hoe erg het geweest is als ik me weer wat beter voel.
Ik heb overigens een hele begripvolle baas en hele lieve collega's, dus wat dat betreft mag ik mijn handjes dichtknijpen. Het is meer mijn eigen gevoel wat zegt, kom op je bent een jonge meid, stel je niet aan! En ik wil mijn collega's ook niet belasten. We lijken ook allemaal qua karakter wel op elkaar, het zijn zelf ook allemaal mensen die vaak te lang doorgaan ondanks dat ze ziek zijn. Zo steek je elkaar natuurlijk ook weer aan, niet handig dus.
Ik zou wel eens willen weten hoe mijn huisarts mijn gezondheidssituatie ziet, maar ondanks dat deze huisarts me gelukkig wel veel serieuzer neemt dan de vorige, is er toch vaak een soort ondertoon van, nou probeer dit en dit eens en dan snel wegwezen, want de volgende patiënt moet ook nog behandeld worden. Met als gevolg dat ik te weinig doorvraag.
Het advies wat ik van mijn vrienden en familie krijg is vaak: 'je moet luisteren naar je lichaam of ' Je voelt zelf wat het beste voor je is.' En ze hebben ook gelijk, het is zelfs een advies wat ik zelf vaak aan anderen geef, maar in de praktijk is dat toch makkelijker gezegd als gedaan...
Ik herken me hier heel erg in. Ook ik heb vaak als ik opsta dat ik denk: :{w Dit gaat niet zo. Maar als ik echt moet vanwege bijv. een belangrijk colllege, gaat het soms ook net wel. Maar ja, hoe vaak kun je zoiets doen, dat is ook de vraag die jij stelt (denk ik). Wanneer ga je te ver?
Heb je een piekflowmeter? Misschien kun je daar een soort grens aan stellen, zit je eronder en blijf je (ondanks medicatie) eronder, dan thuisblijven. 't Is maar een ideetje hoor, heb er zelf geen maar als ik er een had zou ik het misschien zo doen.
Veel sterkte!
Beste Neo,
daar heb ik nog nooit van gehoord, maar dat klinkt zeker als een optie. Ik ga het eens uitzoeken. Bedankt voor je tip!
Hey menjah,
Misschien heb je hier wat aan...
Staat veel over de peakflowmeter ;)
Dit is voor ondergetekende ook zeer herkenbaar, en ik wil gewoon altijd naar m,n werk, maar helaas kom ik dan altijd mezelf weer tegen, en daar baal ik vreselijk van..., maar goed je hebt het er mee te doen.
Hey,
ook hier heel veel erkenning :Y
Ik vind het ook moeilijk in te schatten wanneer ik nu moet thuisblijven of eens proberen wat bij te slapen... Ik wil me niet door mijn astma laten leiden en gewoon altijd naar de unief gaan en eens een avondje bij vrienden zitten en zo. Toch merk ik de laatste tijd dat ik heel wat extra rust zou moeten inlassen want loop te piepen ondanks een prednisonkuur. Ik heb ook altijd astma gehad maar het is nooit zo slecht gegaan als het afgelopen jaar, vandaar dat de aanpassing moeilijk is.
Luisteren naar je lichaam vind ik niet zo makkelijk. De ene keer piep ik maar voel ik me toch kiplekker en de andere keer piep ik niet en voel ik me benauwd :-\
Aanvaarden dat je iets chronisch hebt is niet makkelijk jammergenoeg. Gelukkig heb ik wel veel steun hier aan het forum, alleen lotgenoten begrijpen echt hoe het voelt en waar het om gaat. Hopelijk werkt dit voor jou ook zo positief! :Y
groetjes,
Sien
Lieve allemaal,
bedankt voor jullie reacties. Ik moest het gewoon even kwijt en het is zeker fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. :)