Basisschool
24-04-2012 om 22:29 uurMijn zoon zit nu in groep 3, heeft astma die soms moelijk onder controle te krijgen is, en hij heeft een zwaar jaar achter de rug. In september een brand waar hij de nacht heeft in gelegen, (zijn raam stond open de nacht voor extra frisse lucht, wij slapen aan de voorkant en hebben niets geroken.)waarna hij veel benauwd was, toen verkoudheidsvirus gevolgd door een longontsteking. Toen volgde een ophoging van de seritide waar hij heel onrustig van werd en veel last van bijwerkingen kreeg, eind december over op de flixotide, eindelijk verbetering. Toen een verbouwing op school, in januari konden we hem aanvegen.... Hij had een enorme achterstand op school die we samen hebben weten in te halen maar eigenlijk liep hij al die weken op zijn tenen tot een paar weken geleden, na school is hij te moe om iets te doen. Ik haal hem tussen de middag extra naar huis om hem te laten bijkomen, de school heeft een verplicht overblijfrooster namelijk.
Op school kan ik het 10 keer zeggen hoe het met hem gaat maar ze begrijpen het niet. Sterker nog ik als moeder wordt erop aangekeken dat ik mijn kind thuis houdt! Hij heeft een buikgriepvirus gehad waarvan hij drie weken ziek thuis is geweest, zelfs mijn huisarts adviseerde het even heel rustig aan te doen met hem, van alle ellende werd hij ook nog verkouden en dus regelmatig benauwd. Hij knapt nu eindelijk op.
Vorige week hadden ze een uitstapje van school, naar een glasblazerij. Ik denk nog dat wordt niets, houd mijn mond over mijn voorgevoel, druk juf op het hart, neem zijn tas met medicijnen mee. Juf vergeet dit, mijn zoon is 10 minuten binnen geweest toen begon het al zei hij. Een begeleidende moeder, die rookte in zijn nabij zijn heeft hem terug gebracht naar school.
We zoeken nu een andere school voor hem, waar hij tussen de middag een uur naar huis mag. Ik hoop ook op wat meer begrip... Wat is de wereld toch hard voor kinderen met astma.
Wat ik bij mijn zoon merk, De extra prikkels die hij op school krijgt zijn zo vaak teveel voor hem, hij reageert erg op luchtjes, verf, lijm, vochtige klei, uitlaatgassen, veel stof in de klas.... Als hij erg moe is of weinig frisse lucht krijgt reageert hij in meer of mindere mate altijd op deze prikkels, we moeten altijd om een aanpassing vragen op school, en ookal vraag ik het dan is juf het altijd weer vergeten, onder het motto, vandaag kan het toch wel een keertje niet?
Moe, moe, moe wordt ik ervan. En mijn zoon benauwd. Wat is jullie ervaring op de basisschool als je kind nog niet mondig genoeg is zijn eigen grenzen aan te geven.
Groeten,
Petra r
Misschien een "rare" oplossing voor medicatie, maar een heuptasje waar al zijn medicatie in zit die hij direct nodig moet hebben?
Zo kan de juf het in elk geval niet vergeten en kan je zoon ondanks dat hij hier in 1e plaats niet verantwoordelijk voor is toch zorg dragen voor het tasje.
Een andere school zoeken is denk ik overigens wel een goed plan.
Vraag de KA om een verslag voor de school met een DUIDELIJKE verklaring dat hij niet alles kan en langer ziek is dan normaal.
Zo voorkom je soms problemen.
De kleuterschool waar mijn zoon heen ging weigerde te geloven dat hij ziek was omdat hij een aangeboren MLD-afwijking heeft waardoor hij vaak ziek thuis zit.
Toen ze zeiden dat ze het niet geloofden heb ik hem een week later met 39,8 in de klas gezet.
Halverwege de ochtend belde de school of ik hem AJB wilde ophalen want hij was toch wel erg ziek...de andere kinderen zorgden voor hem en hij had zijn broek vol en deed niets anders dan stilzitten en wit kijken.
Nooit weer gezeur gehad dat hij niet ziek was, maar zou het nooit weer doen.
Toen heb ik hem wel uitgelegd waarom hij naar school moest en gezegd dat ik wist dat hij ziek was, maar school het niet geloofde.
Bedankt voor je tips, Selah. Ik vind zo'n heuptasje een superidee! En die verklaring van de ka ook daar moeten we over een paar weken toch weer heen, daar ga ik voor zorgen, thanks.
Ik heb mijn zoon ook weleens zo moe en met extra medicatie naar school gedaan, omdat ze me daartoe verplichten, ik zou hem dan wel eerder op komen halen, hij zou een ochtend gaan. Toen ik aankwam zag ik hem met een witte kop en starende ogen voor zichuit kijken, die was weer benauwd, hij huilde alleenmaar dat ik kwam. Juf vond dat er niets aan de hand was, ze snapte zelfs niet waarom hij een uur over een regel schrijven had gedaan... Vanaf die dag bepaal ik wanneer mijn zoon niet fit is of teveel luchtwegklachten heeft om naar school te gaan. Ze zitten er volledig naast met hun ideeen, gisteren de nieuwe school al gesproken, dat stemt me positief.
Groet,
Petra
Het klinkt bij jullie heftiger dan het bij ons is zoals de school reageert.
Zou je hier niet een leerplichtambtenaar ofzo op kunnen zetten of een klacht kunnen maken bij OCSW?
Ik hoop dat je zoon op een school komt waar ze snappen wat astma is en rekening houden met de astma.
Hoi Petra,
Ook ik gaf mijn zoon vanaf groep 3 altijd een heuptasje mee met zijn medicijnen erin. Daarbij lagen de medicijnen ook in de klas en was er een schriftje met volledige instructie.
Ik herken je gevecht met school heel erg. Uiteindelijk heeft het gebrek aan zorg op basisschool en een escalatie van de astma van mijn zoon er uiteindelijk voor gezorgd dat ik een aanvraag voor speciaal onderwijs langdurig zieken heb gedaan (cluster 3). Hoewel zijn basisschool dacht dat mijn zoon er niet voor in aanmerking kwam, kreeg hij wel een indicatie. Mijn zoon is uiteindelijk naar buitenschool De Schans gegaan (Je kan zelf een school in de buurt kiezen, voor ons was dat Utrecht terwijl wij in Amersfoort wonen). Hij is hier enorm van opgeknapt. Hij kon zijn rustmomenten pakken en er was veel zorg voor zijn astma en allergieën.
Hoewel hij nu nog op voortgezet speciaal onderwijs (ook voor zijn astma) zit, gaat hij (hij is bijna 16) na de zomervakantie naar een gewone school omdat het zo goed gaat met zijn astma.
Mocht je vragen hebben over dit soort onderwijs, dan mag je me natuurlijk altijd een PB-tje sturen. Veel mensen hebben de angst dat hun kind dan buiten de boot valt. Mijn ervaring is dat de ziekte ervoor zorgt dat ze buiten de boot vallen en dat ze zich op dit soort scholen geaccepteerd en veilig voelen.
Veel succes meid, Angelique
Bah, wat vind ik dat naar om te lezen. Het is voor volwassenen al moeilijk om duidelijk te krijgen dat een beperking ook écht beperkt. Om maar te zwijgen voor kinderen. Ik vind dat echt verdrietig, zo sneu :-\
Wat vervelend om te horen / lezen dat er op deze manier met zieke kinderen omgegaan wordt op school. Iemand die ziek is heeft er niet om gevraagd.
Ik kan je niet echt tips geven, maar wilde wel laten weten dat we meeleven. Weet de juf überhaupt wel wat astma is? Misschien een folder geven, of laat haar maar eens wat doen met een knijper op de neus en ademen door een rietje. Kan ze eens voelen hoe het voor een astmapatient is.......
Verstandig om een andere school te zoeken. Ik hoop van harte dat je een school vind waar ze meer begrip hebben en dat je zoon zich weer wat beter gaat voelen.
Bedankt voor jullie reacties. Geeft me in iedergeval het gevoel dat het niet aan ons ligt!
Er zou meer bekend moeten zijn dat er astma is in verschillende gradaties en dat prikkels waar je op kan reageren soms wel overal om je heen zijn. Wat vooral ook niet gezien wordt is de moeheid na een aanval en alle verplichtingen die school dan weer van een kind vraagt en dat dat dan niet altijd lukt. Naast het werken aan taal en rekenen moet een kind met astma ook zijn weg vinden in het omgaan met de klachten en medicijnen, dat kan hij niet alleen. Als hij preventief voor de gym puft in de klas redt hij het wel maar als hij benauwd is krijgt hij de salbutamol niet goed ingedrukt en heeft hij hulp nodig, school/ juf is daar duidelijk niet mee bezig terwijl scholen toch verplicht zijn leerlingen met speciale aandacht ook te kunnen begeleiden.
Ons oog is nu gevallen op een school waar al veel ervaring is met zorgleerlingen, waar er tijd is voor extra uitleg waar nodig, maar waar ook de mogelijkheid is om als een kind bijvoorbeeld goed kan rekenen hij daar wat moeilijkere werkjes voor kan krijgen. Ik hoop gewoon dat mijn kind daar als mens beter tot zijn recht zal komen.
Groetjes,
Petra