Mijn zoon wordt 14 oktober opgenomen in Davos

Ik zal me eerst voorstellen: ik ben Iris, moeder van Jordy (12 jaar) en Priscilla (20 jaar). Jordy wordt vanaf a.s. maandag opgenomen in Davos. Het is een lang traject geweest. Van twee keer achter elkaar ziekenhuisopnames tot uiteindelijk vorig jaar de doorverwijzing naar Davos door de Kinderarts.
We hadden Jordy goed voorbereid op zijn reis en de teleurstelling kwam daarom extra hard aan toen bleek dat de verzekering de aanvraag keihard afketste.

In december ben ik direct van verzekeraar gewisseld. Op dat moment ging het eigenlijk wel beter met mijn zoon. Hij was wat minder benauwd en zijn longfunctietest was iets beter. Het hele 'Davos'-verhaal zakte daardoor iets naar de achtergrond. De opwaartse lijn in Jordy's gezondheid was helaas van korte duur. Na enkele weken begon zijn gezondheid weer achteruit te gaan. En niet alleen zijn gezondheid, ook school kreeg (en krijgt) hij (momenteel) gewoon niet meer ingehaald. Zijn achterstand is groot en hij is al niet zo'n hoogvlieger. Hij heeft moeite met leren en met zijn benauwdheid en allergieën erbij kost het hem nog meer energie dan dat hem normaal al kost om zich te concentreren op wat hij moet leren.

Het ergste is dat hij daardoor zijn zelfvertrouwen kwijt is geraakt ('ik ben dom') en hij daardoor stress krijgt op school en vervolgens weer een astma-aanval krijgt. Echt, dit gaat mij zo aan mijn hart. Want hij is niet dom. Hij is slim, maar heeft iets meer tijd nodig dan een ander en zeker door zijn achterstand (door ziek-zijn en ziekenhuisbezoeken) moet hij er harder aan trekken. We doen er alles aan om zijn zelfvertrouwen op te krikken, samen met school en een maatschappelijk werker. Maar het lijkt wel of we in een visieuze cirkel zitten en ook alsof zijn astma echt alle delen in zijn leventje raakt, van niet meer mee kunnen komen op school, tot niet altijd mee kunnen doen met gym, soms uitgeput thuiskomen, tot sterk vermagerd zijn enz. enz.

En toen kwam het verlossende woord: we kregen te horen dat we weer voor de aanvraag naar Davos gingen.... En dit keer was de verzekeraar akkoord! Ineens ging het snel. Heel snel. Jordy heeft er heel veel zin in. Hij heeft de promotie DVD gezien en is razend enthousiast!

Hier ben ik heel blij mee, want natuurlijk ben ik net zo enthousiast en ik verheug me erop dat ik straks een gezonde zoon terug krijg, maar tegelijkertijd ben ik heel emotioneel en doet mijn moederhart pijn. Jee, mijn kind loslaten. Dat is best een opgave, maar het is voor zijn bestwil. Dit is alleen maar goed!

We weten nog niet voor hoelang hij moet blijven. Ik hoop in de eerste week de tijdindicatie te horen te krijgen. Maandag vertrekken we en mag Jordy nog een nachtje bij mij, zijn Oma en zus blijven (mijn moeder en dochter gaan mee). Dinsdag wordt hij echt opgenomen. Tijd gaat ineens snel....