Klimaatbeleid voor astmapatiënten

Wat heeft het longfonds met klimaatverandering te maken? Niets natuurlijk. Toch is het niet toevallig dat de Amerikaanse president Barack Obama vanmiddag in een conference call een conferentie over longziektes toespreekt, terwijl het milieuagentschap EPA de regeringsplannen voor de reductie van broeikasgassen bekendmaakt.

In zijn radiopraatje, waarin Obama zaterdags Amerikanen op de hoogte houdt van zijn plannen, kondigde hij al aan dat de maatregelen zouden komen. Meestal neemt hij die tekst op in het Witte Huis, maar nu was hij voor de gelegenheid naar een kinderziekenhuis afgereisd waar hij sprak met kinderen die lijden aan astma. Ademhalingsproblemen worden, zei Obama, verergerd door vuile lucht.

Wat heeft het longfonds met klimaatverandering te maken? Niets natuurlijk. Toch is het niet toevallig dat de Amerikaanse president Barack Obama vanmiddag in een conference call een conferentie over longziektes toespreekt, terwijl het milieuagentschap EPA de regeringsplannen voor de reductie van broeikasgassen bekendmaakt.

In zijn radiopraatje, waarin Obama zaterdags Amerikanen op de hoogte houdt van zijn plannen, kondigde hij al aan dat de maatregelen zouden komen. Meestal neemt hij die tekst op in het Witte Huis, maar nu was hij voor de gelegenheid naar een kinderziekenhuis afgereisd waar hij sprak met kinderen die lijden aan astma. Ademhalingsproblemen worden, zei Obama, verergerd door vuile lucht.
ADVERTENTIE

Dat is zeker waar, maar de president weet natuurlijk heel goed dat een reductie van broeikasgassen (het doel van zijn plannen) niet zal leiden tot minder astma. Maar ‘framing’ is tegenwoordig een succesvolle vorm van politiekbedrijven (denk aan het door de Republikeinen geïntroduceerde woord ‘Obamacare’). In het extreem gepolariseerde Amerikaanse klimaatdebat kan het geen kwaad klimaatbeleid te koppelen aan ongezonde lucht, moet de president hebben gedacht.

Het beleid is, zeker voor Amerikaanse begrippen, stevig: een reductie van broeikasgassen door elektriciteitscentrales met 30 procent in 2030 ten opzichte van 2005. Dat percentage geldt voor de VS als geheel en kan per staat enigszins anders uitpakken. De staten mogen vervolgens zelf weten hoe ze aan die reductie willen voldoen. Zo kunnen ze bij voorbeeld kiezen voor emissiehandel.

Eindelijk, zullen milieuorganisaties zeggen, doet de president wat hij bij zijn aantreden heeft beloofd en aan het begin van zijn tweede termijn herhaalde. Niet dat hij niet eerder wilde, maar een onwillig Congres blokkeerde zijn plannen. Toen dat eenmaal echt duidelijk was, besloot de president het Congres te omzeilen en wetgeving te maken waarvoor hij geen politieke steun nodig heeft.

Dat is ondemocratisch, maar de vraag is op het anders had gekund. De meeste Republikeinen willen geen klimaatbeleid en zijn niet bereid tot welke concessie dan ook op dit gebied. Door de maatregelen nu te publiceren en betrokkenen een jaar lang de tijd te geven over de precieze invulling mee te denken (voordat ze in 2016 ingaan), maakt hij het onderwerp toch weer politiek.

Want er staan dit jaar Congresverkiezingen op het programma. Dus politici kunnen zich uitspreken over klimaatbeleid. Kiezen ze voor Obama die ‘als president en als ouder weigert zijn kinderen te veroordelen tot een planeet die niet meer geheeld kan worden’ – een tikje overdreven. Of voor Senator Mike Enzo uit Wyoming, die zeker weet dat Obama ’steenkool en zijn 800.000 banen om zeep wil helpen’ – ook een tikje overdreven.

Obama neemt een zeker risico. Maar kennelijk schat hij in dat het onderwerp voor Republikeinen lastiger is dan voor de Democraten. Bij de Republikeinen staan verstokte ontkenners (zoals Senator James Inhofe) tegenover politici als Marco Rubio, een mogelijke presidentskandidaat, die er graag een beetje omheen draait (‘The climate is always changing [...] I do not believe that human activity is causing these dramatic changes to our climate the way these scientists are portraying it’).

De Democraten zijn het grotendeels met elkaar eens, behalve degenen in steenkolenstaten (Democratische senaatskandidaat Natalie Tennant uit West Virginia: ‘I will fight President Obama and anyone else who tries to undermine our coal jobs’) Maar daar zijn de Democraten toch al niet erg populair. En daar staat tegenover dat de maatregelen wel iets kunnen doen ‘to energize young people’, zoals John Yarmuth, Democraat in het Huis van Afgevaardigden zegt. En in ieder geval stelt Obama zo zijn politieke erfenis een beetje veilig.

bron