partner
23-08-2019 om 08:22 uurSinds kort heb ik de diagnose astma. Helaas heb ik heel weinig energie en moet nog aan het idee van een chronische ziekte wennen. Ik denk ook dat het met name voor een partner moeilijk is dat ik halve dagen uitgeteld op de bank lig en niet blij ben met mezelf. Hij steunt me hoor, daar ligt het niet aan maar ik voel me schuldig. We hebben een lange afstandsrelatie dus zien we elkaar niet zo vaak en als we dan bij elkaar zijn, heb ik het gevoel dat het leuk en gezellig moet zijn. Maar dat is het dus niet altijd..... Hoe doen jullie dit? Dank je wel.
Allereerst welkom hier en welkom bij de club...
ik heb ook astma en ben nu bezig met ergotherapie zodat ik mijn dagen beter kan indelen. Is dit ook niet iets voor jou? Het wordt vergoed, althans 10 uur per kalenderjaar en als je nu begint kan je korter op elkaar hulp krijgen en daarna wat langer van elkaar als dat nog nodig mocht zijn.
Verder sport ik onder begeleiding van een fysio die weet hoe hij met mijn astma om moet gaan. Ik ga alleen niet sporten als ik een exacerbatie heb of als mijn fysio zegt dat het niet mag, omdat hij mij te slecht vindt.
Je hebt het nog maar net, dus accepteren en leren omgaan moet je nog leren, maar ik zou zeggen zoek er de juiste hulp bij en vraag en zoek hier op forum dat heeft mij veel geholpen. Ik heb nu pas/al bijna 2 jaar last.
Oh en in een relatie deel je elkaars geluk en verdriet, dus leg jezelf de druk niet op van het moet gezellig zijn. Het is de persoon waar je veel om geeft en die geeft ook om je als je een mindere dag hebt:)
Zoek uit hoe je je energie kan verdelen, vraag er hulp bij (is makkelijker gezegd dan gedaan vaak) en dan ga je als het goed is zien dat je meer energie hebt als hij er is en hij ook je goede momenten weer ziet:D
Ik kan dit nu allemaal heel makkelijk zeggen, maar het is niet makkelijk. Ik heb er ook moeite mee en heb intern 3 maanden gerevalideerd en dat was ook alles behalve makkelijk. Maar ik merk wel dat hulp zoeken alleen al helpt bij het acceptatieproces en alleen lukt het me gewoon niet, dat heb ik lang genoeg geprobeerd. Eigenlijk biedt een arts je ook hulp alleen op een ander vlak.
Het betekent niet dat alles meteen makkelijk gaat, het is echt een proces. Op den duur zal je er winst uit behalen:)
Succes! En sorry van dit lange verhaal haha
Kan me voorstellen dat het lastiger is met een afstandsrelatie. Mijn vriend doet zelf gewoon heel veel dingen zonder mij. Ik vind het fijn om alleen thuis te zijn en wil niet dat hij dingen laat omdat ík er geen energie voor heb.
Misschien kan je wat weinig energie kostende activiteiten verzinnen die je kan doen op.momenten dat je daar behoefte aan hebt. Lekker samen een serie of filmpje kijken bijvoorbeeld?
Dank jullie wel. Ja klopt, ik moet nog mijn weg een beetje vinden. Hulp zoeken en met lotgenoten delen, helpt zeker. Tnx!
Hoi @sporter!
Lastig blijft het hoor. Ik ben getrouwd en heb lage rugklachten en astma/COPD.
Het schuldgevoel zal je deels mee moeten leren leven. Ik ken het, kan niet lang staan, geen grote avonturen hebben, vaqk is op dezelfde avond uit eten en bioscoop al teveel.
We communiceren veel. Hij heeft de vrijheid om buiten mij om dingen te doen (vaak met zijn kleine meid). Ik doe mee waar dat kan of aangepast..
Je bent samen ziek zeg ik altijd. Ik ben ziek, maar hij draagt daar ook consequenties van. Dat neemt hij me niet kwalijk, maar ik mezelf soms wel.
Blijf praten met elkaar en probeer inderdaad alternatieven te vinden voor de tijd dat jullie wel samen zijn.
Dank je wel Soosh, inderdaad lastig..
Mooi gezegd, Soosh!
Zo hoort het ook in een goede relatie.