jong zijn maar oud voelen

Hoi Sabimbam,
Jee wat een pech heb jij, heel goed van je dat je het eens lekker van je afschrijft.
Helaas weten ze nu nog steeds niet wat ik heb.
Gaan ze wel verder met onderzoeken? Wanneer heb je weer een afspraak?
Ik weet absoluut niet hoe ik hiermee moet omgaan. Me hoofd zegt dat ik makkelijk kan werken maar me lichaam kan niets. Help me voordat ik helemaal gek word
heel herkenbaar, hoor. En dan ben ik er nog aan gewend, ik ben al mijn hele leven astmatisch.
Jij wordt nu zomaar ineens met benauwdheid geconfronteerd.
vraagje, heb je in het ziekenhuis Prednison gehad? Naweeën daarvan zijn heel vaak grote vermoeidheid, maar dat gaat over, hoor. en ook stemmingswisselingen horen erbij, ook dat gaat over.

Een longziekte hebben is erg naar, als je een been in t gips hebt kan je niet veel, je bent niet mobiel enz. Als je longen echter niet meewerken kun je soms net zo beperkt zijn, maar je onderschat het veel eerder.
Meid, blijf hier maar veel schrijven,
en trouwens, hihi gek worden van longklachten gebeurt niet gauw, hoor.
Hooguit krijg je een flinke woede-uitbartsing of jank je es flink, maar daar is niks mis mee toch
heel veel sterkte,
groetjes Elly

p.s. Ik ben 54 jaar, maar voel me ook geregeld 84

hoi

Het is idd enorm slopend als ze niet weten wat er mis is, want daar ben je niet mee geholpen. Vooral aan jezelf denken nu! Misschien brengt de tijd wel raad.

Succes!

Groetjes

Bah ja, ik voel me ook veel ouder dan ik ben. Ik voel me soms echt een wrak, kan zelfs niet eens sporten nu  :'(

Maar goed. Niet weten wat je hebt, is heel naar. Heb zelf ook een operatie gehad 5 jaar geleden, omdat ik plots heel ziek werd. Niks hebben ze kunnen vinden. En hoe fijn dat dat dan is, dat je niks ernstigs hebt, het is heel vervelend als je het geen naam kan geven. En al helemaal als je je zo voelt, zoals jij je nou voelt.
Het is ook heel moeilijk om daar nu mee om te moeten gaan. Je praat er in ieder geval al over, dat is al stap 1. Doe je dat ook met mensen in je omgeving?

en precies, eens goed janken en boos zijn draagt bij aan heling. Nou ja, psychische heling dan  ;)Doen hoor!

Ik moet elke week terug naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Ik heb al astma sinds mijn 15e maar nog nooit zo erg gehad.
Voor dat ik werd opgenomen heb ik een 24 uur durende astma aanval gehad waar ik zelf niet meer uit kwam. Ook kwam daarbij dat mijn ecg niet goed is en de waarden in mijn bloed in kloppen.
Ik ben nu wel uit het ziekenhuis maar nog steeds heb ik last van me hard, benauwdheid en me saturatie blijft lager dan normaal.

In het ziekenhuid heb ik verschillende medicatie gekregen. Ik heb ipramol, berodual, seretide, doxiceclyne, prednison, levocetricene en flymucil gekregen. Een gedeelte hiervan gebruik ik nog.

Ik ken debijverschijnselelen van de prednison. Ik heb er altijd veel last van. Wel helemaal op, Jank om niets.  Ik vind het nog moeilijk om naar mijn eigen lichaam te luisteren. En vooral moeilijk omdat ze niet weten wat ik heb. De belangrijkste dingen als longembolie, ontstoken hartzak en longontsteking zijn uitgesloteb. Wat moet het dan wezen. Best eng allemaal.

Wat me ook heel bang maakt is dat mijn opa ook als enige in de familie astam had. Hij heeft de laatste jaren 24 per dag aan het zuurstof gezeten. Mijn opa is inmiddels overleden maar 2 maanden na het overlijden op precies dezelfde datum (wel 2maanden later)  lig ik in het ziekenhuis. Ben toch wel bang dat ik ook zo eindig als mijn opa.

Ik kan hier alleen over praten op het forum omdat niemand bij mij in de familie astma of copd heeft en dus
niet begrijpen wat ik bedoel.

Bedankt voor jullie begrip en steun

hoi Sabimbam

Ik kan hier alleen over praten op het forum omdat niemand bij mij in de familie astma of copd heeft en dus
niet begrijpen wat ik bedoel.
Dat is jammer zeg, maar zijn ze wel geïnteresseerd in hoe jij je voelt, kun je het ze wel uitleggen? Bij het astmafonds kun je allerlei folders over astma aanvragen speciaal voor familieleden.
Wat me ook heel bang maakt is dat mijn opa ook als enige in de familie astam had. Hij heeft de laatste jaren 24 per dag aan het zuurstof gezeten. Mijn opa is inmiddels overleden maar 2 maanden na het overlijden op precies dezelfde datum (wel 2maanden later)  lig ik in het ziekenhuis. Ben toch wel bang dat ik ook zo eindig als mijn opa.
ik kan het me wel indenken, dat je zo denkt, maar de medische zorg is nu heel erg verbeterd tov zijn jonge jaren.
tegenwoordig kunnen ze veel meer doen om de astma onder controle te houden, en het leven van patiënten te verbeteren, bv met hoezen, allergie-zorg, bewegen op maat, revalidatie enz. Toen je opa zo oud was als jij nu bent, vonden ze dat astma door zenuwen kwam, konden ze niet zo veel met benauwdheid behalve rust houden. En de klachten werden erger en erger.
maar nu denk jij natuurlijk; bij mij weten ze niet wat het is. Dat is waar, maar er komt uiteindelijk een verklaring voor je klachten. En ik durf bijna te wedden dat jij er toch op je oude dag beter voorstaat, als je opa, omdat ze alles veel beter kunnen onderzoeken en volgen.
Vind jij dat ze jou serieus nemen in het ziekenhuis, heb je goed contact met je longarts? Kun je met hem/haar over dit soort dingen praten?
veel sterkte meidje, we leven met je mee, hoor
ik wil je graag bemoedigen
groetjes Elly