Fysiofitness ervaringen uitwisselen

hoi Moedertje, bedoel je een gewone sportschool met fysiotherapeuten in dienst of andersom, een fysiotherapie-praktijk met een oefenzaal (apparaten)?

Ik heb vanaf september tot nu een therapie-programma gevolgd bij een sportfysiotherapeut met longaantekening. Is mij heel goed bevallen. Haar begeleiding was zeer intensief. Hartslag/saturatie/hersteltijd enz. Ze heeft precies uitgezocht hoe ik het beste kan dealen met mijn inspanningsastma. Ook kwam ze regelmatig mijn ademhalingstechniek bij-coachen. Gewichten verzwaren/verminderen bij de krachttraining deed ik zelf, schreef ze wel telkens op. Al met al met heel goed resultaat, ik kan nu veel beter inspannen dan voor die tijd.
Er was geen koffie na.
Ik ben op eigen initiatief begonnen, wegens klachten, maar bij de opstart heeft ze wel de huisarts geinformeerd.(die overigens niet mijn behandelaar is wb longen)
Klachten over geurtjes in kleedkamer kon ze niks aan doen, lag aan mijn astma, zei ze. Klachten door mist ed kon ze ook niks mee, behalve nog veel rustiger leren opstarten.
Ik stop bijna bij haar en start binnenkort wsl op een goede sportschool met fysiotherapeuten in de zaal, dus niet zozeer specifiek op mij gericht, maar wel deskundig.

Ben erg benieuwd naar de ervaringen in dit topic. Ik ben nu bezig met een longrevalidatie programma maar ben over vijf weken klaar en dan wil ik (minstens) een keer per week aan de slag met fysiofitness bij een fysiotherapeut. Heb al twee opties hier in de buurt en moet binnenkort een keuze maken en gaan informeren of ze uberhaupt plek hebben enzo.

Ik ben nu van m'n revalidatie gewend dat ik moet meten (hartslag, saturatie) voor ik begin, op m'n max van inspanning (laatste 'berg' bij lopen/fietsen), een minuut na stoppen en ook direct na de steps en het roeien en dan na een minuut. Tuusendoor komen ze ook nog wel eens meten als ze twijfelen of het nog wel gaat en ook komen ze altijd even vragen of het gaat. Sowieso zijn er twee fysiotherapeuten op maximaal acht patiënten en heeft iedereen vergelijkbare klachten dus je kan heel makkelijk iemand om hulp vragen. Elke week krijg je een nieuw schema dus daar hoef je zelf niet overna te denken. Elke week hebben ze overleg met de longverpleegkundige, longarts, diëtist, maatschappelijk werker en psycholoog en ook kunnen ze tussentijds overleggen met je arts als ze iets niet vertrouwen. Bij meer klachten of prednisonkuren oid krijg je een aangepast (lichter) schema.

Ik ben ook benieuwd naar ervaringen van mensen

Hallo allemaal,

Ik zellf train 1x per week bij een fysiotherpaeut, dit is dan in een groep, en iedereen die in deze groep zit heeft een longaandoening. We hebben een heel gezellige hechte groep, we hebben tijdens het trainen een heleboel lol, maken af en toe tussen door een gezellig praatje en of tussendoor of aan het eind van je programma is er koffie.
Je hebt je eigen programma een combinatie van cardio en kracht oefeningen en in samenspraak met de fysio wordt waar nodig wekelijks het programma aangepast aan wat je aan kan zowel lichter als zwaarder. De fysiotherpaut houd goed in de gaten hoe het gaat en meet waar nodig de saturatie/hartslag en als het wat minder gaat kijkt ie samen met jou van wat is er en moet daar nog verder actie op ondernomen worden.

Dit is mijn verhaal.
Groetjes Rachel

Dag mensen,

Ik heb mijn verhaal ff hierheen verplaatst. Thx elly....  ;)

Zoals jullie wellicht al weten heb ik inmiddels bijna 3 jaar erop zitten bij de fysio therapie betreffende chronische indicatie voor lang training. Op 12 april as sluit ik het boek van 3 jaar dan ook af omdat ik nu op een niveau ben gekomen dat ik niet meer aan de huidige criteria voldoe om nog in aanmerking te komen voor verlenging.

Mijn verhaal,

3 jaar geleden kreeg ik van mij la een verwijzing voor long fysio therapie voor een periode van 3 jaar. Het eerste gesprek was een intake waarbij er een beeld gevormd moest worden van mij als patiënt zodat de therapeut(e) een programma kon gaan opstellen. Het doel van het programma was... om de belastbaarheid te verhogen  en tevens proberen de grenzen te verleggen. De insteek hiervan is dat het lichaam gewend moet raken aan zwaardere belastbaarheid waarbij de lichtere dagelijkse dingen gemakkelijker werden. Een ander voordeel is,.... en wellicht is dit de belangrijkste..... de vermindering van de kwantiteit te vertragen. Immers we weten allemaal dat astma, copd etc etc etc... een onomkeerbaar proces is waarbij de kwantiteit achteruit gaat en dus de kwaliteit van het leven minder wordt. Het is dus aan de patiënt gelegen om dit proces dus te vertragen door te gaan sporten hetzij cardio of krachttraining waarbij cardio de voorrang heeft vanwege op opbouwen van conditie. De krachttraining staat hier dus op de 2e plaats maar is niet te min.... net zo essentieel als de cardio. De belastbaarheid gaat dus op geleiden van het lichaam waarbij de pateint zijn doel in moet stellen om de grenzen telkens weer te gaan verleggen in de hoop dat de kwaliteit van het leven weer verbeterd wordt.

Immers.... de conditie was nul komma nul omdat de kwaliteit en kwantiteit van de longen dusdanig was terug gelopen dat het lichaam niet meer gewend was aan belasting zoals fietsen, lopen, zwemmen etc etc etc.....

Ook werd er naar elkaar gekeken of er een klik tussen patiënt en therapeut(e) is. Dit laatste is namelijk van essentieel belang. Want zonder klik zal de therapie niet werken.

Tijdens het 2e gesprek werd er een voorstel gedaan om te beginnen met de loopband. Hier ben ik dan dus ook gestart op een laag laagdrempelig niveau. Voor mij was dat toen al top sport want.... mijn conditie was nul komma nul.

De loopband moest dus eerst opgebouwd worden totdat men fatsoenlijk op de benen kon staan. Dus.... alle been spieren moesten weer wennen aan inspanning. Na een aantal weken waarbij afgesproken was om 2 maal in de week naar de fysio te gaan was dus nodig om de wederopbouw van de kwaliteit van het leven verbeterd te krijgen.

Hierbij was de insteek op laagdrempelig niveau gelegd daar men niet het gevoel moest krijgen van verslechtering maar verbetering.

Eenmaal gewend aan de loopband, werd het programma langzaam uitgebreid met de fiets erbij. Ook hier moesten de benen weer wennen aan inspanning maar op een andere manier van gebruik van de been spieren. Immers lopen en fietsen is niet hetzelfde en dus worden de spieren dan ook anders gebruikt.


Wederom een aantal weken later werd de loopband en fiets verder uitgebreid door de belasting te gaan verhogen waarbij de tijd van het lopen en fietsen werd verhoogd van 3 minuten naar 7 minuten. Het aantal wattage (weerstand) werd naar geleiden van het lichaam stapsgewijs bij beide verhoogd totdat men een niveau bereikte welke min of meer gelijk zou liggen aan een niveau van een gezond lichaam.

Het was dus absoluut niet de bedoeling om in een rap tempo de belastbaarheid te verhogen maar met kleine stapjes.

Na ongeveer een half jaar had ik een niveau bereikt met de loopband en de fiets, en werd het programma verder uitgebreid met allerlei lichamelijke oefeningen zoals het strekken van spieren. Dus.... het programma werd dus steeds groter en langer. Maar.... nog steeds op geleiden van het lichaam.

Inmiddels maak ik dan een flinke sprong vooruit in de tijd waarbij ik lichamelijk dusdanig stabiel was... dat de krachttraining om de hoek kwam kijken. En hier begon voor mij het moment waarbij ik terug ging kijken in de tijd, omdat ik vroeger ook aan kracht training gedaan had. Het was in de tijd dat ik nog jong, knap, en stront eigenwijs was  :Y :Y :Y hahahahaha

Dus eigenlijk had ik al een kleine voorsprong in de kennis welke ik destijds opgedaan had. Tja... zo ziet men maar weer eens... kennis is nooit weg gegooide tijd  :)

Mijn kracht training begon met de halter stang. Dit is een grote brede stang met een eigen gewicht van 20 kg welke men op de schouder moet leggen en dan met de rug recht.... en de kont zover mogelijk naar achteren.... door de knieën moest gaan. Met deze oefening was de ademhaling van essentieel belang. Als men door de knieën gaat, moet men in ademen en als men het gewicht weer naar boven duwde, dus.... weer rechtop gaan staan... moest men weer uitademen. Het was de bedoeling om de in en uitademing techniek synchroon te laten lopen met de beweging.

Na de eerste keer waren mijn benen dusdanig stijf dat ze aanvoelde als 2 stijve palen en kon dus geen meter meer lopen hahahaha.... ff voor de duidelijkheid.... ik heb het dus over de beide benen  :Y :Y :Y hahahaha (geintje)

Mijn motivatie was hoog dus… ik liet mij niet kisten en ging er vol tegen aan. Na een aantal weken waren mijn benen gewend aan de squat oefening en werd het totaal gewicht al gauw opgeschroefd naar de 60 kg en vervolgens naar de 90 kg met als laatste…. 110 kg. De gehele oefening bestond uit 3 sets van 8 waarbij ik geholpen werd door de fysiotherapeut  welke de halterstang lichtjes in evenwicht hield waarbij ik het gewicht droeg hahahaha….

Ook kwam de leg press oefening erbij. Dit is een oefening waarbij men zittend de gewichten moest weg duwen met beide benen. Ook moest ik beide benen bij deze oefening apart oefenen omdat al gauw bleek dat mijn rechter been spieren vele male sterker was dan mijn linker been.

Ook kwam de rug aan bod met gewichten van max 65 kg en verder allerlei verschillende oefeningen met de armen waarbij de max aantal gewichten van het betreffende apparaat snel werd behaald omdat mijn motivatie enorm sterk was en ik de lat dus extra hoog heb gelegd. Ik pluk hier nu de vruchten van waar ik heel blij mee ben.

Uit eindelijk kwam ik op een maximum tijd van anderhalf uur, 2 maal per week aan fysio training. In het verloop van de tijd heb ik een fiets met magneetrem en een eigen krachtstation waarbij de insteek was om thuis ook te kunnen trainen maar dan in het verlengde van de fysio training. Met deze setup kon ik dus de lat hoog houden en op niveau blijven.

Tja…. en dan hé…. de terug vallen door verkoudheden en/ontstekingen waardoor ik aan de ab en pred kwam te liggen waarbij de lat niet hoog gehouden kon worden omdat door de cocktails van vernoemde medicaties was het lichaam niet in staat om zo hard te trainen en viel ik dus keer op keer terug om vervolgens weer alles op te bouwen om weer op het niveau te komen waar ik gebleven was. Het weder op bouwen was niet zo moeilijk en had er hooguit 2 weken voor nodig immers het lichaam en de spieren waren al getraind en hoefde ik dus niet meer helemaal van voren af aan te beginnen.

De terug vallen werden in de loop der tijd steeds frequenter en zwaarder daar de kwantiteit van de longen begon terug te lopen en dus de gevoeligheid voor verkoudheid en ontstekingen steeds groter is geworden.

Echter… nu…. 3 jaar verder is de chronische indicatie voor fysio long training in getrokken omdat ik nu…. Niet meer voldoe…. Aan de vernieuwde criteria van de zorgverzekeraars. De fysio therapie helemaal zelf betalen was voor mij geen optie.

En dus doe ik voorlopig zoveel mogelijk thuis en probeer ik een weg te vinden om de therapie te vervangen door een sportschool.

Mijn ervaringen met de fysio is en zal altijd positief zijn. Ik heb door mijn inzet en motivatie onbewust respect afgedwongen bij alle fysio therapeuten evenals de grote baas en de groep waarin ik zat. Het voelt goed want het versterkt alleen maar mijn motivatie om door te blijven gaan omdat de vruchten welke zich nu afwerpen duidelijk baat heeft bij mijn huidige gezondheid zoals deze nu op dit moment is.

Nu is het dan dus zo, dat ik zover ben dat ik mezelf grotendeels kan behelpen en ben vanmorgen al bij de sportschool geweest voor informatie. De chronische indicatie voor de fysio loopt op 15 april as af.

Ik heb veel te danken aan de kennis die ik heb mogen ervaren van mijn fysio therapeut en ik ben blij dat hij/hun er was/zijn. Mijn fysio therapeut heeft in der loop der tijd mijn positieve maar ook mijn negatieve kanten mogen ervaren, maar hij wist altijd hoe hij mij moest aanpakken bij de ups en downs. Met al deze kennis wordt ik nu geacht om op eigen kracht verder te kunnen gaan. Ik kan en mag te allen tijde langskomen, bellen en/of advies vragen…. Indien nodig.

Het ware 3 leuke jaren met blijheid maar ook met traantjes maar wist mezelf met hun hulp er toch door te slepen. Wat ben ik blij dat deze mensen er zijn en gelukkig dat ik de kennis mocht leren welke zij mij geleerd hebben.  ^O^

Mtvrgrt kees01

Lang verhaal Kees ;)

Mijn ervaring:

Het is een gezellige groep meest wat oudere mensen waar ik mee sport, waarvan ik de enige met astma ben.

Wat mij soms of regelmatig stoort is:

De fysiotherapeuten het ook als een gezellig groepje zien. En dat komt soms mijns inziens wat onprofessioneel over.

Testen worden na de eerste intake niet meer gedaan.
Je doet je programma en dat is het.

Je kunt wel je verhaal kwijt, maar soms is er dan te weinig privacy, dus moet je gewoon zelf aangeven, kunnen we even apart zitten.

Ik doe daarom gewoon dat wat ik denk dat ik aankan, maar dat is heel lastig. Ik ben wel van plan om na al jullie verhalen eens een gesprekje aan te gaan over hoe ik het graag zou willen.

Op mijn klacht over deo's, rooklucht en parfums is heel goed gereageerd en er is naar alle medesporters een brief gestuurd, het had nog mooier geweest als het naar iedereen die er sport was geweest. Maar het begin is er.

Ik heb een hartslagmeter gekocht en een saturatiemeter en hou mezelf in de gaten  :)