Eerste ziekenhuis opname, geschrokken!
14-07-2011 om 17:39 uurVoor het eerst ben ik opgenomen geweest voor mijn astma. 6 dagen heb ik in het ziekenhuis gelegen aan het infuus met prednison en 6 keer per dag verneveld.
Ik ben enorm geschrokken. Ik voelde me al een paar dagen niet fit en wat benauwd. Had al een prednison kuur gekregen, maar voelde me toen nog niet fit en benauwd.
Toch maar contact opgenomen met de longarts en die vond dat ik naar de eerste hulp moest komen. Zelf zag ik dat niet zo zitten, maar werd in de uren daarna steeds zieker en benauwder. Daar aangekomen kon ik meteen door ook al zat de wachtkamer bomvol. Ze zagen wel dat ik echt ziek was.
Tot vier keer toe hebben ze geprobeerd mijn bloedgas te prikken, wat uiteindelijk niet lukte omdat mijn aders zo diep lagen omdat ik zo ziek en benauwd was.
Gelukkig ging het na die dagen weer wat beter. Nu ben ik nog niet helemaal hersteld en nog steeds erg moe.
Als kind had ik veel last van hoesten en piepen, maar dit is in de puberteit over gegaan. Nu sinds twee jaar heb ik weer veel last van mijn longen en al verschillende kuren prednison gehad.
De longarts krijgt mij moeilijk ingesteld met medicatie.
Ik baal echt enorm van het feit dat ik er nu weer zoveel last van heb en medicijne moet gebruiken. En ik weet ik ben echt niet de enigste, en er zijn veel ergere dingen.
Maar ik had gehoopt dat dit niet terug zou komen.....
Volgende week moet ik terug naar de longarts en Hopelijk zijn mijn longen dan weer in betere conditie en ik zelf ook....
Dat lucht even enorm op om verhaal hier te kunnen schrijven!!
Groetjes Gerrie
Hé Gerrie, dat is schrikken idd! Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. In de puberteit had ik nog nauwelijks echt last van mijn astma, nam wel nog medicatie. Sinds 2009 is de astma heftiger dan ooit terug, en ook ik geraak niet goed ingesteld. Snap je frustratie dat je nu veel medicijnen nodig hebt en je nog niet goed voelt.
Veel sterkte en beterschap!
Hoi Gerrie,
Dat is ook heel erg schrikken hoor. Meestal komt die schrik erna pas hè? Op 't moment dat je opgenomen wordt is 't altijd dubbel vind ik, aan de ene kant hoop je dat je niet opgenomen hoeft te worden, aan de andere kant heb je daar op 't moment helemaal geen energie voor en laat je 't ook maar weer over je heen komen als 't dan toch moet.
Dat herstel kan nog wel even duren hoor. Ik hoop natuurlijk voor je dat je er gauw bovenop bent maar vaak valt 't vies tegen, ookal kun je je daar in 't begin niets bij voorstellen. Heel veel sterkte gewenst!
Groetjes Evi
fijn! hier blijven schrijven als je dat oplucht. een ziekenhuis opname valt ook niet mee.... is altijd heel heftig.
Heel veel sterkte
Morgen weer op controle bij de longarts na mijn opname van drie weken geleden.
Ben benieuwd, ik heb het nog steeds af en toe benauwd, pijn op mijn borst maar vooral nog steeds achter op mijn rug(longen).
Dus ik ben benieuwd wat ze me morgen kan vertellen.
Succes morgen. Maak je ook een lijstje met aandachtspunten/vragen? Is voor jou een geheugensteun en zij zijn er blij mee. Vragen is namelijk weten.
Gisteren weer op controle geweest bij de longarts. Ik krijg een fietstest....Heeft iemand dit ooit gehad en is het zwaar? Aangezien ik nu na de trap oplopen al helemaal buiten adem ben...
Ook moet ik voor twee maanden nu mijn peakflow bij houden. Alleen is me niet verteld, vergeten te vragen, hoeveel mijn normaal waarden zouden moeten zijn. Weet iemand dit?
Ik ben 35 en 1.82 lang.
Gisteren en vandaag waren mijn hoogste scores 350.
de waarde van de peakflow is per persoon verschillend, al bestaan er wel standaard waarden voor..... maar zelf blaas ik heel hoog, zou ik nu blazen wat normaal is voor mijn gewicht en lengte dan ben ik flink benauwd.
dus t is erg individueel.
Is je uitgelegd hoe je moet blazen? en wanneer?
ook ik heb ooit een fietstest gedaan, en vond hem goed te doen!
Ik heb jaren geleden een fietstest gehad en vond het wel zwaar maar wel te doen. Het is fijn om iets van sportkleren en schoenen mee te nemen en deodorant ofzo zodat je niet in je zweetkleren weer naar huis hoeft. Tsja, je moet fietsen op zo'n fiets met van die plakkertjes op je borst, saturatiemeter aan je vinger en voor en na longfunctie blazen. Ook werd er bij mij voor en na bloed afgenomen met zo'n vingerprikje. Je moet fietsen net zo lang tot je niet meer kan en het wordt steeds een stukje zwaarder. Zo af en toe vragen ze hoe het gaat, of je benauwd bent, etc. Niet teveel er tegenop zien hoor, is niet nodig.
Zowel fietstest als peakflowmeter is hierbover al goed uitgelegd.
Mijn ervaring met de fietstest? Ik vond 't opzich nog wel meevallen. Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat ik gefietst heb op een moment dat het echt goed met me ging. Maar goed toen vond ik 't wel meevallen, ook omdat je zelf ook aan kan geven als je niet meer kunt (ik ben alleen een strevertje dus ik deed dat niet zo gauw, haha). Maar dat is wel een fijne gedachte denk ik?
ik kan je vertellen dat het mee valt en ze houden je erg goed in de gaten hoe je reageert en als je niet meer kan stop dan ook ga niet door tot het einde dan het is een test en gen opdracht ze kunnen er veel uit halen ik weet niet of het bij de andere ook zo was maar je hart en je bloeddruk dus wees gerust
wat betreft die peakflowmeter ik weet niet of dat het zelfde is als wat ik had maar ik zat in een kast en moest diep inademen en dan uit blazen zo ver mogelijk en dat vond ik erg zwaar kwam ook dat ik gewoon geen lucht had
sterkte in ieder geval en het kot goed
lieve groet cees