Dit valt mij op zijn er meer mensen die dit zo ervaren.
24-04-2016 om 05:41 uurNa diverse malen bij de long arts te zijn geweest Rijnstate Arnhem.
Diverse scan,s (ook HDR) foto,s en brochioscopie, nog geen fatsoenlijk diagnose kunnen stellen.(althans geen oplossing)
Diagnose was partiële actelectase (gedeelte long waar geen lucht in komt) uiteraard door afsluiting.
Oorzaak onbekend ook na die onderzoeken.???????????
Ja meneer waarschijnlijk zult u hier oud mee moeten worden en gaat u lekker veel sporten.
Mijn conclusie (althans mijn gevoel) hierin is dat mensen met long problemen goed op moeten letten omdat artsen gewoon niet afdoende een diagnose kunnen stellen (als het over de long gaat), en of pas in een later stadium als het probleem escaleert.
Nou dat sporten (advies arts) zijn we dus gaan oppakken (hardlopen) met het resultaat dat de klachten zijn verergert en ik dus na controle foto binnen 2 weken weer terug kan met behoorlijke klachten.
Wat mij ook opvalt is dat long artsen veel te druk zijn (wordt mij steeds medegedeeld aan de tel) als er een afspraak moet worden gemaakt, als je niet oppast kan je na 10 weken ergens terecht (laat ik overigens niet gebeuren).
Ook sta je binnen 10 min buiten met nog meer vragen dan je had voordat je binnen kwam, er is geen tijd meer.
Al met al niet prettig al die onzekerheid en het gevoel dat de behandelend arts geen tijd heeft.(gewoon eng) gaat over je gezondheid.
We zullen nu dus zien wat me nu weer te wachten staat.
Hoi Edwin45 - ik herken de tijdnood niet.
Verder, soms is het gewoon zoals het is en moet je dat ( leren ) accepteren. Wat sporten betreft ( las ook je vraag aan de advieslijn ) kun je het ook anders doen b.v. dat hardlopen even achter wege laten en gaan fietsen, zwemmen, iets wat minder intensief is en dat hardlopen dan langzamer opbouwen in plaats van ineens 4x5 km wat je in je andere vraag benoemt. (Long) artsen zijn ook maar mensen en geen wonderGod en af en toe blijven zaken onduidelijk en moeten we het er maar mee doen.
Succes en beterschap...
Stefanie,
Leren accepteren is lastig als je wordt verteld lekker sporten en vervolgens krijg je zo danig veel klachten dat je weer terug moet.(en je dus gaat twijfelen) aan eerder onderzoeken cq conclusies.
Ik heb dus op advies weer long foto laten maken vandaar dus weer terug naar long arts terwijl ik juist in Dec 2015 te horen kreeg je hoeft niet meer terug te komen.
En nu dus weer wel (ik vind het raar).
Als het je lichaam is met behoorlijke klachten (vind ik jou stelling we moeten het er maar mee doen voor mij in ieder geval niet werken).
Lijkt mij dat je wilt weten wat er aan de hand is en het ook opgelost wilt hebben.
En als ik dan zie wat er allemaal voor nodig is om een diagnose te stellen (zonder oorzaak te vinden) met uitslag wordt er maar oud mee, dat oud worden hopen we dan maar.
Mbt tot tijd nood heb ik nog nooit anders ervaren, afspraken (longarts) lopen 30 min tot 1 uur uit, als je geluk hebt wacht je een keer 15 min maar dan heb je echt mazzel.
Als je dan zelf binnen zit en je hebt nog 2 vragen als voorbeeld wordt je nog net de deur niet uit gekeken van schiet op heb nog meer te doen.
Maar goed dat is even hoe ik erover denk.
Ps
Dat 4x5 Km hardlopen is verdeelt over 5 dagen (in 1 maand), was het maar zo,n feest dat dat ging.
Nare ervaringen voor jou. Heb je al eens aan een second opinion gedacht? Ik zou zeggen doen! Ze hebben dan meer tijd voor je.
Sterkte Jippie
helemaal mee eens!
Hoi Edwin, ben momenteel ook niet zo happy als ik naar het ziekenhuis ga. Ik heb steeds een andere longarts, de één na de ander vertrekt of is met zwangerschapsverlof.
Op zich maakt het me weinig uit, maar de ene dokter zegt dat ik beslist die medicatie moet nemen, terwijl de volgende zegt dat het eigenlijk niet uitmaakt. Ook verdiepen ze zich niet echt in mijn geschiedenis, logisch, want je gaat niet het hele dossier teruglezen tijdens polibezoek. Als je je onzeker voelt over je diagnose, zou ik proberen of je bij een ander ziekenhuis/longarts terecht kunt.
Hoi Edwin 45
Ik ervaar hetzelfde als jij. Er zijn bij mij verschillende onderzoeken gedaan en ze weten nog niet eens of ik COPD of astma heb. Ik krijg de indruk van mijn longarts dat ik er maar mee moet leren leven. Mijn huidige longarts gaat er in elk geval vanuit dat ik chronisch inspanningsastma astma heb. Ik ervaar ook dat er weinig tijd voor de patiënt is maar er is 1 groot verschil tussen jou en mij. Jij woont in Nederland en ik in Zweden. Hier zegt men; om ziek te kunnen zijn moet je gezond zijn.
En dat is omdat je overal voor moet vechten. Geef niet op.
Sterkte van
Yvonne
Hier ging het destijds ook wel apart. Ik heb ook verschillende longartsen gehad en de een zei dit, de ander zei dat. Ik heb op aandringen van mijn zus een longfoto laten maken, terwijl de huisarts dit overbodig vond maar voor mijn geruststelling toch maar gedaan. Ik werd gebeld met de mededeling dat ze fibrose hadden gezien in de longen. Dus ik opgezocht en dan schrik je: longfibrose! Daarna kreeg ik een diagnose: sarcoïdose en uiteindelijk "valt het dan mee" met de diagnose astma.
Ik vind ook wel dat ze er inderdaad nogal makkelijk over doen. Ik bedoel voor mij heeft een diagnose nogal impact, het is toch iets waar je mee moet leren leven, voor hun ben je 1 van de velen. Ik vind ook dat ze nogal met diagnoses smijten, ik heb echt in angst en verdriet geleefd dat ik mijn dochter niet meer mocht zien opgroeien. Maar met astma zou je heel goed moeten kunnen leven. Meer begeleiding is ook iets wat ik fijn zou vinden. Met beweging bijvoorbeeld. Maar in principe kom je 1x per jaar op controle en dat is dan dat...
Hoi Nathalie, ik ben niet in Rijnstate, maar ik ging van COPD (n.a.v. geblazen longfunctie) naar vermoeden van longtumor en kreeg toen ook sarcoidose.
Maar het gekke is, ik was niet opgelucht, want ergens knaagt er toch iets. Was het toch niet....? Of misschien is het nu nog niet, maar......?
Ik had een autistische longarts, misschien niet aardig om te zeggen, maar de man lag zelfs met zijn assistentes overhoop.
Lomp en bot, ik heb zoveel angsten gehad, gelukkig ging hij weg.
Sommige artsen beseffen echt niet dat woorden zoveel pijn kunnen doen en onzekerheid geven.
Ook het gemompel tegen het beeldscherm, hoofd schudden, zuchten... allemaal non verbale flaters.
Ze moeten daar in de opleiding echt aandacht aan besteden, misschien gebeurt dat nu.
Edwin die ervaring heb ik ook met het Rijnstate, als je binnen kwam zat hij alweer op zijn klok te kijken.
En idd kwam je met meer vragen buiten dan dat je naar binnen gegaan was.
Ik heb dus om een second opinion gevraagd.
Naar Radboud, de longarts in Rijnstate adviseerde mij als ik dat ging doen om naar Dekkerswald te gaan.
Dit kan ik jou ook adviseren, daar wordt je serieus genomen en wordt er geluisterd naar je.
De artsen bij Dekkerswald nemen de tijd voor je!
Dit is mijn ervaring.
Ik heb een longarts in het langeland ziekenhuis in zoetermeer en ik moet zeggen dat ik ontzettend tevreden ben over hem. Altijd tijd als je komt hij is ontzettend aardig neemt alle tijd vor je ook al heb je nog tig vragen en als ik opgenomen ben (hij werkt voornmelijk op de poli) komt hij dagelijks even langs om te kijken hoe het gaat. Ik zeg het nooit maar bij hem vind ik het geen probleem als ik weer naar de longarts moet.
Ook bij de longtesten die verpleegkundige is hardstike lief en beiden hebben ook nog eens een gezonde dosis humor zodat het geen vervelend bezoek meer is.