Daar gaan we weer

Ik dacht, ik ga het gewoon weer een keertje proberen, met vrienden een dagje naar een festival. Dit soort evenementen laat ik, sinds er bij mij allergisch astma is geconstateerd, links liggen en ga ik niet meer naar toe. Teveel indrukken, drukte en allergenen!
Maar je moet het gewoon weer een een keer proberen dacht ik, maar helaas liet mijn lijf mij in de steek en ben ik vroegtijdig naar huis gemoeten. Dit omdat ik al meerdere aanvallen had gehad, en helemaal kapot was.

Dit is voor mij zo enorm moeilijk. Ik wil gewoon doen wat ik voorheen ook deed, ook al is dit niet realistisch. Ik wil niet dat er rekening met me moet worden gehouden. Maar ook deze keer bewijst weer, dat ik het niet kan, niet mee kan komen. En dan ga ik maar naar huis en hoop dat mijn vriend kan genieten voor twee! Ik  hoop in ieder geval niet dat hij zich druk over mij maakt. Misschien vind ik dat nog wel belangrijker dan hoe ik mezelf voel. En dat is erg alleen.

Ik was blij toen het weekend bezon, omdat ik helemaal op was van een week werken.nu ben ik blij als het voorbij is, omdat het me weer met de neus op de feiten drukt.