Bronchoscopie(mijn ervaring)

Hoi Hoi,
Zoals sommige misschien al in het Hoe voel jij je vandaag topic hebben gelezen heb ik gister voor het 1st een bronchoscopie gehad.
Maandag kreeg ik dit te horen bij de longarts en ben een beetje rond gaan kijken op het forum, naar ervaringen, hier heb ik een paar  topics gevonden die er mee te maken hadden, waardoor ik iets meer wist wat er me te wachten stond. Omdat ik dit zelf fijn vond om te lezen, dacht ik laat ik mijn ervaring dan ook hier plaatsen voor andere mensen die een keer informatie erover zoeken of de ervaringen van anderen willen lezen.

:s) Dus als iemand anders zijn ervaring ook wil delen, lees ik het graag in dit topic :W

Mijn ervaring:
Maandag kreeg ik dus te horen dat mijn longarts een bronchoscopie wou doen, omdat ik gewoon niet in te stellen ben. Me peakflow holde weer achteruit, kreeg het weer benauwder,steken in me longen en veel slijm en bloed op hoesten. Uit de gewone kweek kwam niks en op mijn longen hoorde hij ook niet echt iets bijzonders(wat heel vak zo is,terwijl er dan toch een ontsteking zit).
Hij wou weten waar het bloed ophoesten vandaan kwam en een kweek van binnen uit mijn longen halen.

Ik ging die maandag naar huis, met een info boekje ,waar in stond dat ik 3uur voor het onderzoek nuchter moest zijn. Dus ik mocht gewoon ontbijten en vanaf 8.45 was ik nuchter & 11.45 dan de bronchoscopie. Verder stond erin dat als de verdoving uitgewerkt was en je weer kon slikken naar huis mocht, dus ik had verwacht dat dat snel zou zijn(maar dat bleek dus anders).

Om kwart voor 12 werd ik binnen geroepen, waar ik een verpleegkundige had die gelukkig goed met mij en mijn zenuwen om kon gaan(de LA had al gezegd dat ik nerveus zou zijn). Deze verpleging was gelukkig net wat ik nodig had, gewoon recht  voor dr raap, zoals je het kan noemen. Zo van jah je kan moeilijk gaan doen en spanning opwekken, of je kan er gewoon aan toegeven en het laten gebeuren, hoe meer ontspannen des te sneller is het over en lukt het onderzoek beter.

Voorbereiding: Van de verpleging kreeg ik een spuitje in mijn neus, dit was op dat te verdoven en het was een heel raar smaakje, wat later in mijn keel prikte. Daarna kreeg ik nog 3x iets achter in mijn keel gespoten, waar door ik gelijk begon te hoesten, met veel slijm(maar dat is een normale reactie en betekende juist dat het goed in me luchtwegen kwam). Terwijl ze dit deed moest ik zelf met een gaasje mijn tong vasthouden en naar buiten trekken, zodat zij goed achterin kon spuiten. Nadat dit klaar was nog een 2e spuitje in de neus. en toen begon ik het heel vervelend te vinden.
Ik kon steeds moeilijker slikken, het kon wel maar je voelde het niet dat je het deed, en was toch wel wat benauwder, omdat me keel dichter leek te zitten.

Kamertje voor het onderzoek: hier zat gelukkig mijn eigen longarts, daar was ik wel blij mee. en  ik moest gaan liggen. Eerst probeerde ze met de scoop via mijn neus maar die was te nauw,dus werd het via de mond/keel. Het was een heel raar gevoel, maar ik bleef zo rustig mogelijk ademen en dat ging allemaal goed. Soms deed het even zeer of voelde ik waar hij zat, maar dat was wel snel weer over. (ik heb de hele tijd mee gekeken op het beeld, dat was interresant)Pas toen hij voorbij mijn stembanden was, kreeg ik de bijt ring in mijn mond, zodat de slang niet stuk zou gaan en mijn mond open bleef. Maar het voelde helemaal nog niet dat hij al zo diep zat. Opeens zat hij van alles op te noemen, bovenste longen onderste longen. hij ging echt tot het uiterste kwa diepte. Eerst bij zo'n twee sprong in je longen, waar hij in ging, en daarna door naar iets waar weer 3 kleinere vertakkingen waren , waar hij ook nog een stukje in ging.

Het zag er erg ontstoken,rood, geirriteerd door het hoesten uit. Ook was er bij elke lichte aanraking met de scoop gelijk een behoorlijke bloeding in de longen, dus dat ik bloed op hoesten, vond hij niet heel vreemd nu wist hij waar het vandaan kwam(en wist ik dat ik het niet  voor niks onderging). Ook veel slijmvorming, die vooral bij het uitademen omhoog kwam.
Om een kweek van binnen uit te nemen, werd er water in gespoten in de longen. Dit was wel vervelend, omdat het voelt als of je je verslikt en een hele lading water in je longen hebt(wat je eigenlijk ook hebt). Toen wou die niet afzuigen, en bleek dat er nog iets niet aangesloten was & dan lig je daar best lullig van alsjeblief schiet op haal dat water weg. Even kwam ik in een hoestbui, maar gelukkig kon ik die goed onderdrukken en zogen ze later de kweek op.

Toen de slang eruit ging, was ik wel aan het hyperventileren merkte ik zelf, me vingers tintelde en ik was beetje draaierig.
Ik zei al tegen de longarts van ik ben dus niet gek met het op bloed ophoesten, waarop hij al antwoorden van dat had ik ook niet gedacht.

Klaar?
Ik dacht toen van oke even wachten tot ik weer kan slikken, straks even vernevelen tegen benauwdheid en na huis. en opeens was het we gaan na de dagbehandeling,  we gaan een stukje lopen dus ik lopen naar de deur. stond daar een bed klaar waar ik in moest gaan liggen(was ook wel helemaal op dat wel, dus wel fijn opzich) toen na de dagbehandling/kort verblijf afdeling. en kreeg daar te horen dat ik om half 2 pas wat mocht gaan proberen te drinken. Dus het bleek toch wat langer dan gedacht, nadat ik wat gedronken en gegeten had mocht ik na huis  om 14.15u.

Uitslag: De longarts gaf al na het onderzoek aan dat het  zoiezo een ab-kuur van minimaal 2 maanden word, en hij hoopt dat er een duidelijke bacterie in zit in de kweek nu, die hij specifiek kan behandelen of dat het een groter gebied AB word. en de prednison is afwachten hoe ik volgende week ben of die afgebouwd moet worden, toch na 10 dagen stootkuur in 1x stoppen of nog even houden..

Daarna: Erg moe, benauwd, moeite met eten(maar meer omdat keel wat dik was en zeer deed + vermoeiend). Nu de dag erna: kan al weer iets meer, maar doe nog alles heel rustig aan.

Groetjes Marion