Bronchiolitis na longontsteking

Beste medeforumleden,

Ik ben al vrijwel mijn hele leven bekend met astma (vrouw, 43), maar had dit de laatste jaren, mede door middel van goede medicatie, goed onder controle. Een jaar geleden heb ik zelfs nog mijn eerste halve marathon gelopen!

Eind april begon het gelazer: eerst dacht ik dat de astma misschien wat uit de hand gelopen was door een verkoudheid of bronchitis en dat ik er met een stripje antibiotica of misschien een stootduurtje Prednison wel weer van af zou zijn. Niets was minder waar. Ik bleek een longontsteking te hebben. Na twee kuren antibiotica knapte ik iets op, maar op de controlefoto bleek dat de ontsteking nog niet helemaal weg was. Dat verklaarde mijn aanhoudende benauwdheid. Ik moest het voorlopig maar even rustig aan doen.

De laatste weken voor de zomervakantie (ik sta voor de klas) ging ik weer voorzichtig aan de slag, en ook al was mijn astma nog niet helemaal tot rust gekomen: half augustus startte ik weer gewoon voor honderd procent met mijn werk. Twee weken later lag ik zwaar benauwd en met 41 graden koorts op de spoedeisende hulp: ik had opnieuw een beginnende longontsteking en slikte opnieuw een week antibiotica. De koorts zakte, maar de benauwdheid bleef. De longarts vermoedde dat dat nog wel even zo zou blijven. Door de ontstekingen was mijn astma uit balans. Ik moest het even tijd gunnen.

Ik hervatte wel weer gewoon mijn werk, maar bij thuiskomst stortte ik direct op de bank in slaap. Zo ging dat een aantal weken. In oktober kwam ik weer bij mijn longarts, die niet erg tevreden was. Mijn longfunctie was iets meer dan 60% van mijn normale capaciteit en alles piepte en kraakte nog. Ik moest dringend rust nemen. Ik meldde mij opnieuw ziek op mijn werk.

Ondanks de rust hield het piepen en kraken aan. In december vroeg mijn arts een CT-scan aan, waaruit bleek dat de kleine longblaasjes wijdverbreid waren ontstoken: bronchiolitis. Vervolgens heb ik voor een maand antibiotica meegekregen. Volgens recente studies zou dat verbetering moeten brengen. De kuur zal nu nog een week duren. Het gaat zeker beter, maar het is nog zeker niet normaal. Dankzij rust en drie verschillende luchtwegverwijders kan ik nu af en toe geruisloos ademhalen, maar ik ben nog erg moe. De arbodienst schrijft optimistisch in een rapport dat ik aan het einde van deze kuur (over ruim een week) weer voorzichtig aan de slag kan. Ik wil niets liever maar ik ben bang dat het heel erg gaat tegenvallen en vooral: dat ik weer een stap terug zal moeten doen in mijn herstel. Ik ben hier nu meer dan acht maanden zoet mee.

Mijn vraag aan jullie: iemand gelijksoortige ervaringen? Complicaties na een longontsteking? Of: normaal ontzettend fit en ineens langdurig in de lappenmand? Hoe lang duurde dit? Hoe beviel de reintegratie op het werk? Ging het na maanden afwachten misschien ineens heel vlot met het herstel (daar hoop ik nog steeds op)?

Verder ben ik wel benieuwd naar ervaringen van volwassenen met bronchiolitis. Wat erover te lezen valt gaat meestal over kinderen. En de (tamelijk moderne) inzet van antibiotica bij dit ziektebeeld? Heeft iemand daar ervaring mee?

Ik hoor het graag! Bij voorbaat dank!