astma accepteren
01-08-2011 om 22:09 uurHallo lezers,
Net iets meer dan een jaar geleden werd ik overvallen door de astma.
op de vrijdag begon ik al wat moeilijker te ademen.
Dit werd naarmate het weekend vorderde steeds erger.
tegelijkertijd nam de benauwdheid ook toe.
Op de zondag was het zo ver dat ik naar adem stond te snakken.
Stug proberen door te roken.
Dit lukte (helaas dacht ik toen) helemaal niet.
IK werd al helemaal bang van binnen, vroeger namelijk als baby en later als kind al astmatische bronchitis gehad, en wist dat dit weer zoiets was.
Later op de dag was het zo erg (het was een ontzettende warme dag) dat ik onder de koude douche moest staan om weer lucht te kunnen krijgen.
Toen zei de vrouw '' nu is het genoeg geweest, morgen ga je eerst naaste de arts.
Pas na meerdere pogingen stemde ik toe.
In eerste instantie vertelde men mij dat ik copd had.
Bam, ineens was ik stil, ik ben nooit stil, en wist niet wat ik moest zeggen.
Na meerdere artsen en onderzoeken kwam men er iets van terug en was de diagnose astma.
Nu een jaar later merk ik dat ik het er steeds moeilijker mee heb.
Op het begin kon ik me focussen op het stoppen met roken, dit had ik immers het grootste deel van mijn leven gedaan.
Nu dat onder controle is, merk ik dat ik meer bezig ben met astma, mijn astma.
Familie die niet allemaal rekening houden met astma, erger nog, vrienden die er gen rekening mee houden.
Bang vooral dat ik die ga kwijt raken en in een bepaalde isolement terecht kom.
Wordt er ook moe van elke keer mijn astma te moeten benoemen, ook ik wordt al moe als ik weer naar mijn verhaal moet luisteren. (weer dat gezeik)
Van de week op het werk een belastend gesprek gehad, werk gerelateerd.
Erna vroeg die persoon naar mijn gesteldheid....eerst zei ik dat het goed ging maar al snel veranderde ik dat in ''eigenlijk niet zo goed''.
Hierna kwamen er allerlei emoties los, zelfs tranen...ik huil al jaren niet meer dus dat was even schrikken.
Men raadt mij aan met iemand over dit soort dingen te praten, mart dat is niet echt voor mij weggelegd.
Wel merk ik dat ik tegenwoordig snel geëmotioneerd raak.
Volgens collega's ben ik sinds ik astma heb ook korter af.
Dit is zo ongeveer mijn verhaal, ik moet het allemaal leren accepteren.
Vind ik extreem moeilijk.
Vroeger goed in voetbal, nu mag ik blij zijn als ik de wedstrijd vol kan maken op een acceptabel niveau.
Een hele omschakeling dus.
Waarschijnlijk voor velen een bekend fenomeen.
Nou, heb ik toch indirect met iemand gepraat... :X
[quote author=Sam the Sham link=topic=13892.msg318508#msg318508 date=1312229347]
Nou, heb ik toch indirect met iemand gepraat... :X
[/quote]
Wat goed dat je je verhaal hier gedeeld hebt!!
Maar ik denk ook dat het goed is dat je toch met iemand (en dan bedoel ik een psycholoog ofzo) te praten over je onzekerheid en je emoties. De diagnose 'astma' is niet niks!
Ik merk dat het voor mij goed is om te delen met iemand dat je niet meer zo goed weet hoe je ermee om moet gaan als je lijf niet wil wat de rest van jou wel wil.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Hallo Sam the Sham,
Goed dat je het op deze manier van je afpraat/ schrijft. Jouw situatie is zeer herkenbaar. Bewustzijn van je astma en proberen deze onder controle te krijgen/ houden is in ieder geval goed. Maar laat het ook niet teveel je leven beheersen. Het zijn vaak up en downs waar je mee te maken hebt. Zolang alles goed is en mensen niets aan je merken dan is alles relatief makkelijk. maar als je aan mensen uit moet leggen dat je astma hebt en je voelt daarbij onbegrip (zeker van vrienden of familie) dan is dit zeer frustrerend. Ik heb zelf nog niet zo lang geleden gemerkt dat de emoties die hierbij komen ook heel veel invloed hebben op je astma. Erg heftig en inderdaad je wilt jezelf niet altijd zien als een patient, zeurpiet of weet ik het wat, maar gewoon als mens en zeker niet zielig gevonden worden. Wat mij heel erg helpt is niet om te kijken wat ik niet kan, maar vooral stil te staan bij wat ik wel kan. Om een voorbeeld te noemen... Ik kon vroeger nooit goed sporten. Sinds ik weet dat ik astma heb en dit goed behandeld word en onder controle is, kan ik zowaar sporten. Ik heb zeker niet het uithoudingsvermogen van iemand die geen astma heeft maar ik kan sporten doe het met veel plezier. Ik hoef niet te winnen, maar heb ieder partijtje tennis al gewonnen gewoon omdat ik kan sporten.
Ik hoop dat je toch een manier gaat vinden om er mee om te leren gaan en dat je weer happy wordt!
Groetjes Tessa
Bedankt voor de reacties.
Fijn om te horen dat sommige mensen het wel begrijpen.
misschien kan ik via dit forum het allemaal beter een plek geven of accepteren.
[quote author=Sam the Sham link=topic=13892.msg318743#msg318743 date=1312485610]
Bedankt voor de reacties.
Fijn om te horen dat sommige mensen het wel begrijpen.
misschien kan ik via dit forum het allemaal beter een plek geven of accepteren.
[/quote]
lees en klets maar lekker veel mee, dan zul je vast herkennig vinden!
Hallo Sam the Sham,
Het valt ook echt niet mee... astma hebben. Zeker niet als de wereld om je heen je in eens een zeikerd gaat vinden of ze je in ieder geval het gevoel geven dat ze dat vinden!!!!
Heb zelf al enige jaren geleden "de diagnose" gehad. In het begin was wel een schok, maar omdat het eigenlijk best goed onder controle was had ik er verder niet echt last van. Nu ben ik al bijna twee jaar erg aan het klungelen om alles een beetje op de rit te houden, moet me veel ziekmelden op mijn werk helaas, en ook prive kan ik niet overal meer aan meedoen. Erg frustrerend en de mensen snappen het ook niet, al roepen sommigen van wel.
Ik ben nu voor het eerst sinds ik astma heb onder behandeling bij een therapeut. Het helpt me wel echt, al vond ik het een hele stap om naar zo'n zieleknijper te gaan. Ik kan mijn angsten, frustraties, emoties, echt alles kan ik kwijt zonder dat er een oordeel aan zit en ze helpt me ook om de zaken anders te gaan bekijken en geeft me tips om de dingen op een andere manier aan te pakken, zodat ik toch zo optimaal mogelijk gebruik kan maken van mijn energie. Ik red het zelf nu om weer wat te gaan sporten!!! Al is het op een erg laag niveau, maar ik doe het wel.
Ik wens je heel veel succes met het acceptatie-proces. Het is heel erg moeilijk, vooral als de wereld om je heen niet mee wil in jouw verandering..... Sterkte en zoals mijn voorgangers hier ook zeggen; lees eens wat op deze site, het heeft mij in ieder geval veel steun geboden!
Groetjes Carola
Allen dank voor de input.
Misschien wel beter dat ik inderdaad met iemand ga praten.
Merk namelijk dat ik me steeds slechter voel.
Wil ook veel zeggen, maar komt er niet uit.
Beetje overspannen denk ik.
Er spelen dan ook andere privé zaken mee, en heb wel stress werk.
Nogmaals, allen dank.
Hallo Sam the Sham,
Begrijpelijk dat je je niet lekker voelt hoor. Ik denk inderdaad wel dat het verstandig is wat hulp te vragen. Stress heeft ook heeeeeel veel invloed op je astma. Totdat ik zelf last van stress kreeg (ook door het werk), wist ik ook niet dat het zoveel invloed kon hebben.
Als je toch een uitlaatklep nodig hebt, dan weet je ons te vinden.
Heel veel sterkte!
Tessa