Misschien te spiritueel maar toch wil ik het delen....

@desi

Interessant artikel. Niet iedereen begrijpt voldoende Engels en Google Translate begrijpt de context niet goed. Daarom een korte samenvatting: het artikel beschrijft een fenomeen dat sommigen van ons zullen herkennen. Namelijk het gevoel dat anderen je kunnen verstikken. Dat kan doordat je je letterlijk benauwd voelt in een menigte, maar ook doordat je te weinig ruimte voor jezelf krijgt c.q. je onvoldoende afstand kan nemen tot personen in je leefomgeving (relatie, werk etc.). Vooral als die personen neerbuigend of juist overbezorgd zijn. Je lichaam en met name je longen kunnen erg heftig reageren op de stress die je door dit verstikkende gevoel ondervindt. De Engelse terminologie voor de genoemde aandoeningen lijkt voldoende op de Nederlandse dus letterlijk vertalen kan altijd nog als daar belangstelling voor is.


Persoonlijk denk ik dat het idee hierachter reëel is en dat vooral empatische personen hier echt last van zullen hebben. Degenen met een emotioneel pantser (dikke huid, onverschilligheid) zullen dit als zweverige onzin bestempelen. Verder denk ik dat niet alleen de longen aangetast worden, maar dat ook andere vitale organen en zelfs de geestelijke gezondheid van de verstikte persoon schade kunnen ondervinden.


Medici zullen dan stellen dat het probleem tussen de oren zit. En gek genoeg zitten die dan dichter bij de waarheid dan ze zelf vermoeden. Alleen is niet de patiënt zelf, maar zijn/haar omgeving de oorzaak van de symptomen. Het heeft volgens mij niets te maken met helderziendheid of soortgelijke moeilijk bewijsbare paranormale fenomenen. Wel met overgevoeligheid en de onmacht om jezelf af te sluiten van mensen die je geestelijk slopen.


De vraag is natuurlijk hoe je jezelf kan beschermen. Scheiden, verhuizen of ander werk zoeken? Bestaan er aantoonbaar werkende therapieën voor, en hoe toon je zoiets überhaupt aan? Kan je degenen die je verstikken beïnvloeden of is ontwijken de enige mogelijkheid?


Interessante discussie, die volgens mij medisch voldoende interessant is om een plaats op dit forum te verdienen.

Hartelijk bedankt @Reuzenkakatoe ! Hartelijk bedankt...

Stiekem heb ik voor zo een reactie als die van jou gehoopt!

Ik lach nu van oor tot oor!


Hoe heb je het zo goed gezegd... empathishe mensen en hoe kunnen we zelfbeschermen. Is dat idd mogelijk?

Wat ik heb geprobeerd werk niet echt want het voelt net als ik tegen mijzelf ga...


Ben je ook empath? Zeker wel anders, hoe kan je het onderwerp zo goed begrijpen...

@desi

Nee, ik kan niet zeggen dat ik meer of minder empathisch ben dan de gemiddelde mens. Maar ik gebruik observatie en logische deductie om te begrijpen wat anderen voelen. Net zoals elke dokter dat doet. Die kijkt en luistert naar de patiënt en kan dan in veel gevallen goed inschatten wat de patiënt voelt. Vooral sommige vrouwelijke huisartsen zijn daar bijzonder sterk in. Wel heb ik snel last van mensen die zich aan me vastklampen en me verstikken. Maar misschien komt dat omdat ik het moeilijk vind om “nee” te zeggen. Daar maken ze dan misbruik van. Ik merk wel dat jij veel last hebt van jouw empathie, die wél echt is. Probeer je af te sluiten voor mensen die jou verstikken. Want ze hebben jouw hulp niet nodig. Ze vinden het alleen maar leuk om anderen zoals jij te manipuleren. Stuur ze weg of ontwijk ze, en leef je eigen leven. Je empathie kan je beter bewaren voor één of enkele speciale personen van jouw keuze. Je zult je er veel gelukkiger bij voelen.

@Reuzenkakatoe


Je hebt me heel goed idee gegeven dus ik heb google gevraagd maar... er zijn meer dan genoeg cursussen empathisch te worden maar helemaal niks hoe moet je als empath overleven. En krijgbik gevoel dat de enige oplossing is en de rest van de mensen met empathie te besmeten. ..

Want eigenlijk empathie is alleen maar goed, misbruik van de empathie is iets wat anders...



Heel goed gezegd, Alweer heb je helemaal gelijk. Nee zegen en eigen leven leven... ik heb me afgelopen jaren geleerd. Natuurlijk was het niet makkelijk. ..met mensen die ik jaren lang ken te strijden voor mijn ruimte was pijnlijk maar ik wist het dat voor mij dat juist is.

Nu ben ik echt in de volgende fase die ik enorm moelijk vind... de mensen die plek in mijn hart hebben. Want van een kant wil ik mijn grenzen stellen van de andere kant is mijn liefde en die is eigenwijs en geloof in de grenzen niet.


Ha... nu denk ik iets paar dagen al wil ik in een andere thema te schrijven over de eenzaamheid en alleen zijn. Maar ik wil hier toch mijn gedachten delen:

@Reuzenkakatoe ,

Ik krijg van jou begrip - ontzettend leuk gevoel! Dus ik voel me niet alleen - en toch zit ik alleen in een kamer. Grappig he?


Wat ik moet doen om mijzelf te beschermen hang alleen van mij af... en dat is eenzaamheide. Niemand kan voor mij het doen.

Maar door niet alleen te voelen.. eenzaam voel ik me ook minder.

Dus kwestie van gevoel, keus... wat is... wat veroorzaak eigenlijk deze gevoelens... niet genoeg begrip, empathie...

Hoi Desi, je bent lief. Heb je eigenlijk nog enkele familieleden/vrienden in je directe omgeving, die geen misbruik maken van je empathie?

Ja een vriendin. Ik voel me altijd geweldig bij haar.


@Elisan, lief dat je over mij zorgen maakt. :×

Ik schrok me een beetje van je woorden. Klink ik zo wanhopig

en erg? Ik voel me niet misbruikt gewoon mensen zijn zo. Het zit zeker in mij want ik te gevoelig ben. Ik kan niet verwachten van de mensen rekening met mij mee te houden. Ik moet voor mijzelf kunnen opkomen.

Ha Desi, ik vroeg me inderdaad af of je zelf in een moeilijke situatie (relatie) zat en wilde dit uitsluiten. Fijn dat je een hele goede vriendin hebt waar je je altijd geweldig bij voelt.

Ik vind je topic interessant en hoeft niet voor iemand persoonlijk te zijn, maar is ook gewoon interessant als algemene informatie. Om over na te denken.

Lieve groetjes.

Ik lees wat selectief. Niet alle topics. Dat kan een eenzijdig beeld geven Desi. Sorry.

@Elisan,

Natuurlijk! >:D<

Ik vind je hele lief mens.

Door mijn spontaniteit denk ik niet hoe de dingen die ik zeg komen uit. Vaak krijg ik een signaal dat wat ik zeg is niet wat ik eigenlijk bedoelde.

En boevendien van de kant soms de beeld is vollediger. Dat was de reden voor mijn vraag. >:D<


Relaties tussen de mensen, gedrag van de mensen, de band tussen emoties en lichaam is eigenlijk mijn passie.

Ik ben blij dat mijn onderwerp interessant is.

>:D<

@desi

Duizend dingen willen zeggen maar niemand die wil luisteren. Of ze willen wel luisteren en horen je woorden, maar begrijpen de emoties erachter niet. Zoiets? Dat geeft een gevoel dat sterk op eenzaamheid lijkt, maar de juiste benaming is “onbegrip”. Een leeg, verloren en verdrietig gevoel. Misschien toch wel eenzaamheid, maar dan iets dat een gemis aan “like souls” is. Zit ik een beetje in de goede richting? Zielsverwanten zijn erg moeilijk te vinden. Maar ze bestaan wel. Alleen kan je ze niet zelf opzoeken, ze komen vroeger of later vanzelf op je pad. Daar ga ik dan met mijn deductie en Vulcan logic, ik klink nu zelf als een zweverige paragnost, ha ha. Goedbedoeld hoor, maar ik kan soms zelf de woorden ook niet vinden.