2012; een jaar met pieken en dalen

2012 is een jaar om nooit te vergeten.
Na een wat stroef begin met veel vragen over de toekomst brak na een paar weken al een super gelukkige periode aan waarin ik ontdekte dat ik zwanger was.
De zwangerschap verliep, ondanks de eerste maanden van misselijkheid, voorspoedig en ik kon mijn geluk niet op.
De hormonen deden mijn longen goed en deze hielden zich tijdens de hele zwangerschap rustig.
Daarentegen was de bevalling zwaar en ontzettend spannend, maar liep gelukkig goed af en mijn kleine meisje kwam gezond en wel ter wereld op 30 september.

Na ruim 2 maanden op een roze wolk te hebben gezeten, ben ik daar afgelopen week toch wel enigszins weer vanaf gevallen.
Was weer begonnen met werken terwijl ik nog flinke klachten had overgehouden van de bevalling. Toch weerhield me het niet om vol frisse moed aan de slag te gaan en met wat aanpassingen op het werk (niet te lang staan en niet te zwaar tillen) moet ik zelfs toegeven dat het heerlijk was om weer aan het werk te zijn.
Maar het was lichamelijk toch wel erg zwaar en de fysiotherapeut zou liever zien dat ik thuisbleef.
Eigenwijs als ik ben ging ik toch door, tot woensdag.

Woensdag ben ik iets eerder weg van mijn werk om naar therapie te gaan als ik even naar de dermatoloog bel voor een uitslag van een moedervlek die ik laten verwijderen een paar weken geleden.
De secretaresse verteld me dat de uitslag er niet is, ik moet de volgende dag maar terugbellen.
Dat accepteer ik niet meer, want ik probeer al 3 dagen die uitslag te krijgen en heb 's morgens bij het laboratorium geïnformeerd of de uitslag al bekend was, en dat was hij al sinds 23 november.
Dus heb ik gevraagd of ze hem konden doorfaxen naar mijn arts en dat zei ik de secretaresse ook.
Ze zou het even nakijken en me terugbellen.

10 minuten later gaat de telefoon, alles is goed en ik moet 27 december terugkomen bij de dermatoloog voor verdere behandeling.
Dat snapte ik niet. Als alles goed is, waarom moet ik dan terugkomen?
Nou ja, zegt ze, alles is goed, het was wel maligne, maar alles is goed.
Maligne (kwaadaardig) en alles is goed, gaan bij mij niet samen.
Dus toch wel enigszins overstuur ga ik naar de fysio, daar kan ik me niet goedhouden en ik gooi er het hele verhaal uit. Na wat gepraat te hebben, beginnen we aan de oefeningen, daarna stap ik weer in de auto.
Na een raar telefoontje met een van mijn leidinggevenden, die me niet serieus neemt en me door het verhaal te bagatelliseren probeert gerust te stellen, besluit ik gewoon langs te gaan bij de dermatoloog, ik zit vol vragen, ben geschrokken en wil niet wachten tot na Kerstmis.
Ze wil me wel spreken, dus ik wacht tot ik aan de beurt ben.

Eenmaal in de spreekkamer begint deze dame een heel verhaal over het laboratorium, dat het hun fout is.... Blah, blah, blah...
Toen heb ik haar onderbroken en mijn zegje gedaan, dat ik het geen manier vond hoe ik de uitslag had gekregen, dat ze mensen voortaan beter op het spreekuur laten komen voor uitslagen etc.
En dat ik wilde weten wat er nu verder staat te gebeuren.
Er moet nog een keer gesneden gaan worden om meer weefsel weg te halen, alle snijranden waren wel vrij van kwaadaardige cellen, maar dat is wereldwijd beleid. De kans op genezing is bijna 100%, gelukkig.
Maar nog een keer snijden daar schrok ik van, want dat betekent dat het litteken nog groter gaat worden en het is in mijn gezicht, pffff.
Verder hoeft er niks te gebeuren volgens haar.

Dus na dit nieuws heb ik donderdag besloten om me toch maar weer ziek te melden en even alles te laten bezinken. Maandag ga ik naar de huisarts om haar opinie te vragen en te kijken of ik naar de plastisch chirurg kan voor de 2e ingreep.
Mijn connecties in NL heb ik ook al geraadpleegd voor extra informatie.

Dus tja, een veelbewogen jaar dit jaar.
Een stroef begin, een happy midden, en toch wel een wat onzeker einde.
Gelukkig heb ik wel een pracht van een dochtertje, waaraan ik heel veel steun heb nu.
Als ze lacht, vergeet ik alles om me heen, voel ik ontzettend veel warmte en liefde en geeft ze me kracht.
En lachen, dat doet ze de hele dag,  ;D