Ursula

Hallo lotgenoten, Eindelijk begin ik mijzelf beetje bij beetje meer te begrijpen. Mijn man is erg geschrokken over de uitslag van de longfunctie en daardoor ook verdrietig. Hij is de enige persoon in mijn leven die heel veel van mij houdt. Ik ben niet de gemakkelijkste om mee te leven, gezien ik mijzelf niet eens kende en door diepe dalen ben gegaan. Na heel veel jaren hard aan mijzelf gewerkt te hebben vragen we ons met regelmaat af of het allemaal wel zin gehad heeft. Mijn onverklaarbare lichamelijke klachten blijven hoe ik mijn dagen ook plan en invul, mijn leven (ons leven) draait om mij. Alles in het teken van hoe voel ik mij vandaag en wat kan ik, daar wordt alles op aangepast! Mijn klachten worden met de jaren erger. Het ergste vind ik nog altijd dat ik zo extreem moe ben. Zó moe kan een mens dus zijn! Ik ben dit jaar 50 geworden heb al mijn leven lang de longziekte astma, deze zijn (erfelijk) ontstaan door allergieën, van bronchitis naar astma en toen ik nog een paar sigaretten per dag rookte COPD2. Ik zit in de overgang, menstrueert bijna een jaar niet meer, heb lichamelijke klachten als fibromyalgie, Raynaud, tietze, migraine, tinnitus, beginnende baarmoederhalskanker en darmpoliepen gehad, PDS, astma, regelmatig licht in mijn hoofd, misselijkheid, tijdelijk slechter zien, soms last van hartoverslagen en regelmatig voel ik mijn hart in mijn oor aanwezig. Door hoe ik jarenlang in het leven stond heb ik een roofbouw op mijn lichaam gepleegd en had ik in 2011 een burn-out. Ik ben 50 en in mijn papieren van de longfunctie staat dat ik longen heb van een 71-jarige, extreem moe, COPD2 is niet aan de orde 80% longinhoud en 2x dagelijks seretide van 500mg nu naar 250mg per puf, anders kunnen ze mijn medicatie niet verhogen bij noodzaak. Als ik mijzelf vergelijk met mensen van 71-jarige leeftijd, dan snap ik het best. Het lijkt wel dat ik daarom zo moe ben bij alles wat ik doe. Sporten kan ik niet meer optimaal. Bloedonderzoek was goed bij de huisarts! Wat kunnen jullie mij adviseren? Dank alvast, Ursula