Ook maar even voorstellen

Hallo allemaal,

Ik ben een alleenstaande moeder met een zoontje van 5 en ik ben in november gediagnosticeerd met COPD Gold I, randje II.

Ik vind met name de onzekerheid over de ontwikkeling lastig. Volgens de longarts kan ik er oud mee worden en hoeven de klachten niet te verergeren. Ook de verpleegkundige zegt dat het zelfs beter kan worden.

Nou ben ik zelf ook niet pessimistisch van aard, maar ongeneeslijk is ongeneeslijk. En als ik de verhalen zo lees, kan het ook best wel eens snel gaan. Dat is waar ik behoorlijk mee zit.

Elk jaar heb ik in zomer en winter ontstekingen aan m'n longen. Mijn zoontje van vijf neemt van alles mee naar huis waar ik mee besmet word. Twee jaar geleden heb ik me laten onderzoeken en had ik nog niets. En nu heb ik COPD, bijna Gold II.

Uiteraard heeft mijn zoontje me nog heel lang nodig. Ik wil hem op zien groeien tot prachtige puber. Wat zeg ik, ik wil mijn kleinkinderen zien :-)

Soms raak ik daarom in paniek als ik weer een verkoudheid op voel komen. Soms heb ik ook vertrouwen in mijn lijf en ga ik naar buiten om aan mijn conditie te werken zodat het niet erger zal worden.

Hoe dan ook, van de uitslag heb ik één ding geleerd: meer te genieten van het leven! Wij gaan lekker op vakantie naar een warm oord. In de tussentijd kan ik alleen maar meer verantwoordelijkheid nemen voor een gezonder lijf. Gezonder eten, afvallen en aan mijn conditie werken. Dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan.

Tot zover mijn verhaal.

Het ga jullie allemaal goed!