Ook maar eens voorstellen
14-01-2013 om 15:26 uurHallo allemaal,
Mijn is jos en ben van bouwjaar 1962. Ik heb het al jaren behoorlijk benauwd.
In 2008 heb ik een redelijk zwaar ongeval gehad en sindsdien zijn de klachten eigenlijk begonnen.
Men dacht aan niet goed genezen botten en spieren in en om de schouderstreek.
Sinds vorig jaar maart weet ik dat ik inspanningsastma heb, ik heb daarvoor behoorlijk wat medicijnen gekregen die maar matig helpen. Foster, Spiriva, Salbutamol en Nasonex. Met al deze middelen is het net te doen. Maar ik bleef benauwd en kon bijna geen eten meer binnenkrijgen of ik stikte er zowat in.
Dus ik leef al maanden op wat brood, pasta, puree en water.
Na heel veel aandringen van mij is er bij toeval ontdekt dat ik ook nog een middenrifbreuk heb.
Dit weet ik pas enkele weken. Dat moet nog verder onderzocht worden of er iets aan gedaan moet worden.
Dit verklaart waarom ik zo benauwd ben met eten en er niet veel naar binnen gaat.
Hiervoor heb ik een pil gekregen die ik 's morgens moet innemen zodat de maag wat rustig blijft en ik toch wat kan eten. Van kledingmaat L-XL naar maaje S-M. Vreselijk, nog evn en ik waai weg buiten.
Ik probeer mijn conditie op peil te houden op de racefiets, dit ging afgelopen zomer heel goed, rustig opbouwen dan is het vol te houden.
Heel verhaal, maar ik ben nieuw met deze klachten en de artsen hebben het ook nog niet goed onder controle bij mij.
Welkom op het forum :W
Welkom Jos :W
Welkom Jos
Vraag je huisarts om je nutridrink voor te schrijven. Dan krijg je alle goede voedingsstoffen binnen en er is vast wel een smaak die je lekker vindt. Het wordt gewoon vergoed. Als je zoveel afvalt breek je ook je spieren af namelijk.
Sterkte
Welkom op dit gezellige en informatieve forum.
Welkom op dit forum Jos :W
Bedankt voor de reacties allemaal.
Afgelopen donderdag gesprek met de huisarts en ik sta er iets minder rooskleurig voor als ik dacht.
Mijn middenrifbreuk is wat groter als werd gedacht en de maag komt dus redelijk ver naar buiten met eten.
ook met bukken heb ik veel last en ik moet geopereerd worden.
Ik denk er dit weekend over en ga dan terug, krijg dan uiteraard vervelende onderzoeken weer, maar
de huisarts denkt dat ik van veel problemen kan afkomen met deze operatie.
Het angstzweet breekt me uit alleen met de gedachte al, maar ik heb eigenlijk geen keus.
Men vermoed dat ik wellicht geen of weinig astma klachten overhoudt na de operatie, en dat is veel waard uiteraard.
Welkom
Een behoorlijk dilemma.
Een operatie is ook geen dagelijks werk en dus beangstigend.
Doe vooral wat goed voor je is en wuif het niet weg.
Waai vooral zelf niet mee.
Groet
Gisteren weer 2 gesprekken gehad met de huisarts, hij wil gelukkig meedenken met mij en neemt de tijd voor mij.
Hij stuurt me eerst naar een ziekenhuis in de regio en kijken wat de artsen daar zeggen en vinden of niet vinden en dan evt. naar Utrecht.
Dus ff uitstel van die operatie, er zijn genoeg gevallen waarvan is gebleken dat die zware operatie niet of tot weinig verbetering heeft geleid, dus voorlopig nog geen gesnij bij mij.
Ik neem mijn vrouw altijd mee naar dit soort gesprekken, 2 horen meer als 1.
We gaan het verder meemaken.