Onzekerheid en wachten
26-01-2018 om 20:17 uurHallo allemaal,
Misschien hoor ik hier nog niet helemaal thuis, maar toch wil ik mijn verhaal met jullie delen.
Ruim drie maanden geleden kreeg ik de diagnose insufficiëntie van de hartkleppen en sclerose van de aorta. Die had ik niet zien aankomen, maar wat daarna gebeurde helemaal niet.
Ik kreeg medicatie, omdat ik veel last had van hartkloppingen en overslagen. Lang verhaal kort: mijn hart en longen gingen in oorlog met de medicijnen. Na 10 dagen gestopt, maar nu, ruim 3 maanden later, ben ik tot bijna niets in staat, ben snel kortademig, voel druk vanuit mijn longen en heb inmiddels chronische, scherpe pijn in mijn longen en tussen mijn schouderbladen.
Na lang aandringen bij de huisarts dat ik een longarts wilde spreken, heb ik een longarts gezien en krijg ik volgende week een histamine provocatietest. Mijn thorax x-ray was goed, maar ik begrijp uit vele verhalen dat dit niet alles zegt.
Een paar maanden geleden was ik nog actief, (ben een vrouw van 57, fiets veel, houd van bergwandelen en zwemmen) en nu echt minder valide en nog steeds onzeker over wat er gaande is in mijn lichaam.
Ik vraag me nog steeds af of de ACE-remmers, bètablokker en ascal (aspirine) iets beschadigd hebben in mijn longen.
Ik word zowel in rust als met bijvoorbeeld trappen lopen benauwd, terwijl ik op een goede dag wel kan fietsen. Verder ben ik vreselijk moe. Ik slik een halve Zolpidem om te kunnen slapen.
Ik heb trouwens nog nooit astma of longontsteking gehad. Ik heb geen loopneus of traanogen. Sinds de menopauze heb ik een lichte huisstofmijtallergie. Gelukkig (nog?) geen allergie voor onze poezebeesten.
Ik vind het moeilijk om te gaan met deze plotselinge achteruitgang.
Hartelijke groet,
Wendelien
Welkom op het longforum.
Een heel verhaal je krijgt veel op je bordje op moment.
Sterkte
Wende , welkom op het forum en heel veel sterkte en hoop dat je snel bij de longarts kan komen.
Ga je ook naar de cardioloog?
Ik kan mijn voorstellen dat dit moeilijk is om mee om te gaan met zo'n grote overgang.
Van een fitte en sportieve vrouw in een vrouw die dit nu niet meer.
Groetjes Shadow
Dag Wendelien,
Ik weet hoe het voelt om als heel actieve persoon plots iets mee te maken, en daarna niet meer verder te kunnen, ik heb het ook meegemaakt. Maar het is wel een heel ander verhaal.
Ik hoop dat je snel weet wat er juist aan de hand is, en dat je kan geholpen worden.
veel moed!
groetjes, Ilse
Hallo Wendelien,
Wat vervelend voor je.
Ik ben ook behoorlijk ziek geweest 2 x de afgelopen jaren. Toen bleek het de 1ste keer door de maag te komen en de 2e keer (vorig jaar) heb ik het vermoeden mogelijk door een Hepatitus E-virus geveld te zijn geweest. Ik was toen doodmoe, had rare urine en ontlasting, die ik 1 keer niet kon ophouden, viel flauw op de badkamer tijdens toiletbezoek (tand afgebroken, een zwelling in mijn gezicht en een snee bij de wenkbrauw) en was extreem benauwd gedurende enkele weken, had nauwelijks nog eetlust of energie. Daarna las ik in de nieuwsberichten, dat huisartsen alert moesten zijn op een virus, ik denk het hepatitus-E virus, weet het niet meer zo precies.
Ik ben daarna wel weer in de normale staat gekomen. Dus, houdt hoop!
Groet, Anita
Wow, wat heftig, zeg.
Reactie op ShadowDank voor je reactie.
Ik hoop dat het je goed gaat!
Dank je!
Ik zit nog steeds in de medische molen met diverse specialisten.
Histamine provocatietest was prima, maar huisarts denkt dat ongemerkt maagzuur een oorzaak kan zijn. Ik knap niet op.
Groetjes terug.
Wow, wat heftig.
Wat een zoektocht, hè?
Dank voor de morele steun!
Groetjes,
Wendelien
Dank je wel!
Dank je wel!
Ik wens jou ook alle goeds!
Las dat je ook sinds de memopauze huisstofmijtallergie ervaart...vaak zijn hormoon wisselingen fysiek erg ingrijpend en kunnen dit soort longklachten veroorzaken. We realiseren ons vaak nog te weinig dat we een door hormonen gedreven organisme zijn waarbij de impact verder gaat dan we weten.
Sterkte.