Nieuw op forum
30-09-2011 om 23:25 uurHoi allemaal,
Hier ben ik dan, Wendy, 33 jaar, mama van een prachtige zoon en vriendin van... Oh zo een 2jaar begon de ellende met mijn longen, ik was al jaren bekend met een verstopte neus, gebruikte nasonex, en na mijn verhuizing naar een andere stad begon het. Eerst met hoesten en in de avond uitte zich het in schrapen van de keel, verstopte neus en soms een piep in ademen. Het werd van kwaad tot erger. De huisarts heeft mij naar een verpleegkundige in hun praktijk gestuurd, resultaat? Het zat tussen mijn oren! Ik kreeg ventolin om mij zogenaamd rustig te houden, het kon geen kwaad. Een week later zat ik bij de doktersdienst, helemaal rood, blauwe lippen en in paniek. Dienstdoende gaf mij een stoot kuur prednisolon, codeïne en antibiotica, nou ik was gelukkig, eindelijk na een maand niet te hebben geslapen, in 1 keer 8 uurtjes heerlijk. Maar na de kuur begon de ellende weer opnieuw. Na een consult met mijn kno arts ben ik doorgestuurd naar longgeneeskunde. Week later een consult en wat testen en daarna zo een krappe 2 week, medicatie, symbicort ivm atrovent, daarna ivm hartkloppingen symbi, alvesco en atrovent en nu alvesco, spireva en atrovent. Spireva was nodig want ik had het nog te benauwd. Ik merk dat ik slecht om kan gaan met mijn astma, het stapelt opt. Mijn coillitus ulcerose (chronisch dar ziekte), mijn neuspoliepen die blijven aanhouden en dan ook nog buiten adem door astma en dan niet te vergeten al die medicatie! Meest drukke maak ik mij om mijn kind, beïnvloed ik hem hiermee? Met mijn frustratie, het waarom maar belangrijker nog, draag ik het over?
Ik ben een bikkel 's klaag niet openlijk, ook al ontvang ik niet het begrip die ik graag zou willen, maar toch, het is zo frustrerend allemaal. Vooral mijn vriend, hij klaagt meer als mij, ik hoest, ik schraap, ik nies, ik piep, geen begrip en dat maakt mij zo boos. Die angst die je hebt bij een aanval, niet te beschrijven zo eng. Eigenlijk zoek ik hier een beetje begrip maar vooral het delen van ervaringen, zowel problemen privé als ervaring met medicatie. Misschien vind ik hier wat meer verlichting om er mee om te gaan.
Groetjes
Welkom op het forum! :W
Hoop dat je de informatie die je wilt kunt vinden en verder kun je altijd vragen stellen!
welkom op het forum :)
hopelijk vind je hier veel steun :Y
Welkom op het forum :W
Hoi Wendy
Welkom hier.
Ja dan staat je leven op zijn kop, heftig hoor. Maar wel herkenbaar voor velen denk ik.
Misschien kun je dingen voor jezelf opschrijven in een soort dagboek. En dan ook een brief maken en die aan je vriend geven. Als je gewoon dingen probeert te zeggen komt het er misschien anders uit als je bedoelt en voelt.
Je kindje heel veel knuffelen en met de energie die je hebt dingen doen die jullie energie geeft. Al is het maar met een kan koffie naar een bankje in een park.
Hopelijk kunnen wij je een beetje ondersteunen.
Groetjes Jippie
Welkom Wendy :W
goed dat je er bent, welkom hier! *O*
Welkom op het forum.