nieuw hier

Hallo ik ben Jantina en ik ben 22 jaar.
Na al een tijd hier rond gekeken te hebben heb ik mij geregistreerd op dit forum.
Sinds 2006 heb ik de diagnose astma gekregen. Sinds november 2008 gaat dit achteruit en ben ik voor het eerst in het ziekenuis opgenomen met een exacerbatie/ beginnende longontsteking.
Hierdoor kwam ik ook voor het eerst bij de longarts, want de huisarts wist het niet meer. Na allerlei onderzoeken kwam eruit dat ik erg a-specifiek astma heb. Meteen van 2x per dag puffen naar 14 tot 18 puffen en pantazol en singulair. Dat sloeg in als een bom want de zes jaar hiervoor was ik altijd erg moe en conditioneel slecht ondanks ik sporte en was ik vaak ziek en geen dokter kon vertellen wat ik had.
Nou bleek het dit te zijn. Eindelijk wel een opluchting dat het dus niet 'tussen de oren zat'en ik dus wel iets mankeerde maar wat nu.
2009 was voor mij een bewogen jaar. Het herstel ging namelijk stroef en moest gaan revalideren.Mijn opleiding stond stil (examenjaar doktersassistente). Ook heb ik een longconsulente thuis gehad om de boel te bekijken. Ik ben gaan samenwonen met mijn vriend. Dit is met een urgentie geregelt omdat het huis waar ik woonde mijn gestel juist tegen werkte.

Al met al krabbelde ik weer op met pieken en dalen. De verhuizing was klaar en de revalidatie was afgerond. Al merkte ik al snel dat ik niet meer kan wat ik voorheen kon. Maar daar zette ik mij overheen door te kijken wat ik nu wel weer kon. Eindelijk ging het weer wat beter na een half jaar onderweg te zijn geweest. En kon ik mij op het aankomende schooljaar concentreren om dat examen jaar af te maken. De longarts, revalidatiertsen en longvverpleegkundige waren trots op mij.

Nou november 2009 was het weer mis. Weer een erge exacerbatie en opname in het ziekenhuis. En nu zit ik nog steeds thuis en blijf benauwd, kortademig en erg moe! Douchen is al een dagtaak op zich. Al heeft de longarts mij vanaf december op prednison gezet gaat het nog niet goed. Volgende week moet ik weer naar het ziekenhuis en hoop dat er verandering in te brengen is.
Want ik zvind het toch erg moeilijk. Het afgelopen jaar zo gewerkt en er zijn vanwege de astma veel dingen veranderd en dan ben je eindelijk opgekrabbeld, gaat het weer mis en kan je weer van voor af aan beginnen.
De onzekerheid is verschrikkelijk...kan je nog op je eigen lijf vertrouwen en wat brengt de toekomst.
Het is een heel lang verhaal geworden maar ik moest mijn verhaal even kwijt.

Groetjes Jantina