Ik ben erg bezorgd

Hoi Frank,

Je lijkt me een lieve zoon, zo een die elke moeder wel zou wensen.

Je moeder is nog jong, wat verdrietig voor je dat ze dan al zo ziek is. Dan is ze blijkbaar ook heel jong begonnen met roken?

Een dokter kun je niet echt bedotten hoor. Als iemand gerookt heeft thuis, is dat te ruiken in het haar bijv.

De ene arts zal blijven waarschuwen, de ander zal het op een gegeven moment erbij laten.

Ik zou wel af en toe tegen haar zeggen, mam, probeer nu alsjeblieft te stoppen of te minderen, ik hou van je en kan je niet missen, kan ik je ermee helpen?

In het ziekenhuis in de longpoli houdt vaak een gespecialiseerde verpleegkundige spreekuur om te ondersteunen hiermee. Misschien is dat een idee?

Veel sterkte met je moeder!

Misschien kun je je laten informeren over de electronische sigaret? Ik heb begrepen dat het een goede vervanger is en geen schade! Veel sterkte!

hoi, heftig hoor zo te zien dat je moeder zo ziek is.


hier een poging om goede antwoorden op je vragen, misschien dat medeforumleden kunnen aanvullen:


Is het gezond om op deze manier voor mijn moeder te (willen)zorgen

ik denk dat het een natuurlijk proces is, je houdt van je moeder en bent daarom bezorgd. als het je in de weg gaat zitten zou je hulp kunnen vragen van een psycholoog (dat is ook geen schande)


Zal ik haar aan de hand te nemen?

Lijkt me niet, je moeder is volwassen en maakt haar eigen keuzes. wat je wel kan doen, misschien moet doen, is heel eerlijk zijn, zeggen dat je grote zorgen hebt, dat je dit forum hebt aangeschreven bv


Kan of mag ik informatie vragen aan de artsen?

ja hoor, dat kan. maar ze zullen geen medische gegevens over je moeder geven ivm pravicy. wat je ook kunt doen is een gesprek aangaan met de huisarts, die kent haar en die kent jou.


Belast ik mezelf er niet teveel mee?

tja, dat kun ja alleen zelf voelen... wordt het teveel dan zou een huisarts/psycholoog een goede optie zijn. het is niet niks wat je mee maakt


Hard blijven door te denken dat het haar keus is?

ja, het is haar beslissing wat ze doet


Accepteren dat ze zo niet lang meer te leven heeft?

en uiteindelijk moet je dat helaas alleen kunt accepteren. Of ze nog kort te leven heeft kan ik zo natuurlijk niet zeggen.


heel veel sterkte!

Hoi Frank,


Wat een nare situatie voor je en ik zal de situatie vanuit een andere hoek benaderen gezien ik in de digen die jij je afvraagd voornamelijk een proces lees.


Wanneer een diebare ziek wordt gaat niet alleen die dierbare een verliesproces in maar alle naast betrokkenen ook. Verlies van gezondheid heeft vaak vele gevolgen ook voor de omgeving, sociaal, economisch enzovoorts.


Je gaat verschillende fasen door tijdens dit proces. In de eerste fase ontken je /wordt je overdonderd(het is te groot om in een x te beseffen), de 2e fase is boosheid (waarom mijn moeder, waarom ik, je komt in verzet kont tegen de krip), de 3e fase is het gevecht aangaan (alles eraan doen om de situatie te veranderen/ verbeteren, 4e fase verdriet / depressie, Je komt in deze fase tot de ontdekking dat wat je ook doet niets veranderd aan de situatie, je voelt je machteloos. In de laatste fase komt aanvaarding. ( het is zoals het is en je gaat verder met je eigen leven)


Het is niet zo dat dit proces volgens een rechte lijn verloopt. Je kan van de ene in de andere fase schieten. Soms denk je en voelt het ook zo ik aanvaar het (accepteer) en vervolgens word je weer enorm boos.


Het is dus ook logisch dat je het ene moment je moeder aan de hand wil nemen, het is ook logisch dat je af en toe boos op haar kunt zijn omdat ze haar leefgewoonte niet aanpast. Ik lees in jou verhaal machteloosheid en willen helpen, angst dat ze dood gaat, dit wil je niet. Frank hoe hard ook dit gaat gebeuren COPD is een doodvonis alleen weet niemand hoelang dat gaat duren.


Dus zal dit proces waar jullie je in bevinden steeds terug komen gezien je moeder steeds verder achteruit zal gaan.


Nu ga ik even op de stoel van je moeder zitten, je moeder heeft van wat ik begrijp jaren terug de diagnose COPD gekregen en de laatste tijd gaat ze achteruit.

Het is je moeder niet gelukt om haar leefpatroon om te gooien.


Op het moment dat je moeder de diagnose kreeg is er voor haar ook een proces in gaan getreden met een groot verschil. Zij moet afscheid gaan nemen van het leven.

Wat betekent, haar gezin achter laten en alle dromen enzo die ze had loslaten.

COPD is een proces waarin je steeds slechter wordt. Vaker opgenomen wordt veel behandelingen met antibiotica en prednison enzovoorts, op een gegeven moment 24 uur zuurstof en steeds minder kunnen. Ik kan mij zo voorstellen dat je moeder missschien bewust of onbewust heeft gekozen voor hetgene waar ze nog haar ei in kwijt kan, roken, lekkere dingen eten en niet sporten te blijven doen. Dat dit haar ziekte proces versnelt neemt zij op de koop toe.


De keuze is MOGELIJK langer leven door alles waar ze plezier aan beleeft laten staan of korter leven maar dan nog zo prettig mogelijk.


De 2e keuze, roept bij naasten vaak reacties op als wil je niet meer bij ons zijn, vind je het leven niet meer leuk, wij zijn het toch waard om voor te vechten?

Deze gedachte kan ik begrijpen alleen vergeet de omgeving even dat de deze beslissing niets met hun te maken heeft maar alles met de persoon die de ziekte moet ondergaan.


Mensen roepen heel makkelijk, als ik ziek word dan ga ik tot het uiterste realiseer je in deze,de mensen die dat roepen staan niet voor een verdongen feit.


Ziek zijn is ook geen pretje en zien dat je naasten er onder lijden op welke manier dan ook, is ook niet prettig. Het laatste dat je moeder wil is dat haar naaste pijn hebben maar zelf nog meer lijden om je naaste geen pijn te doen is in deze ook geen optie.


Frank ik snap dat dit een hele moeilijke situatie is. Blijf vooral van je aftikken als dit je helpt. Er is hier altijd wel iemand met een hartelijk woord.

Denk je echt, ik trek het niet meer schroom niet vraag om hulp bij derde want ook jij moet deze situatie dragelijk voor jezelf houden.


Heel veel kracht en moed.


Dine

COPD is een doodvonnis ben ik het niet mee eens, en dat kan sommige lezers nog wel eens het zweet op de tanden geven!

Heel veel mensen met COPD worden toch oud en staan hun leven lang stil bij COPD 1 of 2.

Je kunt overigens gedurende je leven van alles oplopen stel je denkt 80 te worden met COPD of van mijn part 70 kun je voor die tijd wel onder een auto komen, kanker krijgen of what ever.

COPD is lang niet het einde van de wereld.


Frank ; Je moeder wil of kan niet anders, dus loslaten en er voor haar zijn.

Zij zal denk ik niet bij de groep horen die 80 wordt of stil blijft staan bij een COPD fase maar zolang ze er is, denk ik dat je haar keuzes moet respecteren en meer kun je niet doen.

Sterkte.

@ Stefanie dank voor je aanvulling met betrekking tot doodvonnis. Het is niet mijn bedoeling om mensen ongerust te maken. Mij is verteld door patienten zelf dat COPD altijd dodelijk is. De mensen in mijn omgeving met COPD zie ik ondanks aanpassingen in hun leven achteruit gaan. Dus dat is mijn referentiekader.


Dat het dus ook anders kan zijn was mij tot nu toe niet bekend.


Welke ziekte je ook krijgt en ookal kun je er 80 mee worden je krijgt te maken met een verliesproces. Zo ook de omgeving. Het is verstandig dat mensen zich daar bewust van zijn en er niet aan voorbij rennen.

Allen bedankt voor de reactie's. Ik dacht dat ik een melding zou krijgen als er gereageerd zou worden. Dat was dus niet zo en ben blij te zien dat er toch gereageerd is.


Er is veel gebeurd in de tussentijd. Ik ben een paar keer bij d'r geweest. De eerste keer waren mijn broer en zijn gezin er ook. Ik bracht het roken ter sprake, door haar te vragen of ze nu weer zou gaan stoppen. Ze zei toen dat ze wel zou moeten, dus ik zei bewust "moeten"? Ja, ik schaam me voor jullie als ik toch weer ga roken. Ik reageerde door te zeggen dat ze zich voor mij niet hoeft te schamen, Als je je toch wilt schamen, schaam je dan voor jezelf. Iedereen schrok van wat ik zei. Praten is taboe binnen ons gezin, dus er werd overheen gelachen, dus het moment was weg. Door persoonlijke gebeurtenissen heb ik geleerd om te praten, naar mezelf te kijken enz enz dus ik vond het wel lastig dat het moment weg was. Gisteren was ik bij d'r en toen was er verder niemand bij. Ik zei er nog op terug te willen komen en vroeg aan haar waarom ze die schaamte heeft richting ons. Uiteindelijk heb ik het uit d'r kinnen trekken wat dat nou echt precies is.


Zoals Dine1977 al zei, ze sprak uit het roken te lekker te vinden en wil eigenlijk niet stoppen. Ook zei ze dat het leven sowieso niet meer zo hoeft van zichzelf, dat ze leeft voor d'r vriend, haar kinderen en kleinkinderen. Dus ze gaat het liefst rokend ten onder.


Ik vroeg toen aan d'r waarom ze dat dan niet gewoon zegt, dat ze moet kiezen voor zichzelf. Maar ze is dan bang ons gezin te kwetsen en is bang voor boze gezichten. Ik heb haar toen gezegd dat ik haar eigen keuze juist respecteer en dat het voor zichzelf alleen maar een kwelling is als ze voor anderen wil stoppen, want dat lukt haar dan echt niet en daarmee is ze alleen maar teleurgesteld in zichzelf.


Hoe moeilijk ik het ook vindt en het doet me pijn dat te horen, maar ik meen het wel echt. Ik hoop zo dat ze voor zichzelf kiest en dat ook durft uit te spreken.. Hard gezegd zie ik haar liever rokend (dus voor zichzelf kiezend) overlijden, dan ongelukkig zijn en haar eigen geluk spiegelt hoe anderen haar zien. De gedachten dat het zo ver komt dat ze rust heeft doet pijn. Maar dat zal het sowieso doen. Ongeacht wat ze doet.


Ik ben blij dat ik het uitgesproken heb en dat ik dit hier mag typen. Ik hou jullie op de hoogte over de ontwikkelingen.... Bedankt!

Ik sluit me bij @Laurina aan.

Als alle stoppogingen met of zonder hulpmiddelen zijn mislukt dan zou je moeder eens een damper (e-sig) kunnen overwegen. Het is een vrij onschuldig en onschadelijk alternatief en het simuleert het roken. Ga dan wel naar een gespecialiseerde dampshop voor goede voorlichting. De gemiddelde tabaksboer heeft ze wel maar dat is slechte kwaliteit en geen kennis aanwezig.. In de buurt of anders in de dichtstbijzijnde stad is er altijd wel een dampshop te vinden.Google is your friend.

Dat heeft ze al geprobeerd. Dat gaat nog geen week goed. Verslaving vraagt naar nicotine. Daarbij denk ik zelf dat stoppen makkelijker gaat dan met een e-sig het roken in stand houden

Ik geloof niet zo in de nepsigaretten. Is het niet hetzelfde als een alcoholverslaafde aan 0% bier of wijn zetten? Een verslaving kent meerdere facetten, de handeling die zoveel x per dag verricht wordt, het prettige gevoel dat je krijgt na gebruik, de dip erna, die dan weer bestreden wordt met een "shot".

Als die handeling hetzelfde blijft (aan een sigaret inhaleren, een slok nemen) maar de verwachte roes blijft uit, is het toch een teleurstelling.

Ik denk zelf dat cold turkey de beste methode is.

Heb onlangs meegemaakt van dichtbij dat een man stopte na 48 jaar! roken, hij kreeg ernstige longproblemen, daarna hartproblemen, en hij mocht niet meer roken.

Hij kon het niet volhouden en ging halve sigaretjes roken, daarna ook die "nep" sigaretten met af en toe een echte, maar na een paar weken zat hij weer op 50 sig.per dag.

Het is echt een gevecht waarbij de verslaafde zelf gemotiveerd moet zijn.