Huisstofmijtallergie en hooikoorts

Hallo,


Alhoewel ik (voor zover ik weet) geen astma of andere longproblemen heb heb ik me hier toch aangemeld. Ik weet sinds ruim een half jaar (officieel) dat ik een huisstofmijtallergie heb, en ook boompollen en graspollenallergie. De graspollenallergie was me al bekend, maar het heeft nogal lang geduurd voordat ik erachter kwam dat ik meer allergieën had: ik ben nu 42! Ik voel me hier op dit forum wel thuis omdat, ook al heb ik nauwelijks longklachten (heel soms wat benauwd), wel dezelfde triggers heb als de meeste forumleden. Mijn klachten zijn alleen niet helemaal hetzelfde.


Ik heb mij altijd 'anders' gevoeld dan anderen, en toen ik 38 jaar was ben ik dan eindelijk naar de huisarts gegaan om hulp, kreeg een verwijzing naar de psychiater en vervolgens de diagnose ADHD, met de bijbehorende medicatie (Ritalin).


Een paar jaar geleden, het moet in 2012 zijn geweest, kocht ik bij de HEMA een anti-huismijt-kussensloop. Ze kosten daar niet veel, mijn broertje had net de diagnose huisstofmijtallergie gekregen, en ik merkte zelf dat ik me minder goed voelde wanneer de stofvlokken onder het bed rondvlogen, dus ik dacht: baat het niet dan schaad het niet. Vervolgens ben ik weer vergeten dat ik deze sloop om mijn kussen had gedaan. Dat wil zeggen: ik zag hem wel wanneer ik de buitensloop verving, maar ik dacht er niet meer aan. Concentratieproblemen he...


Lang verhaal kort: Het ging beter met me. Ik stopte met de Ritalin, sliep voor het eerst in mijn leven makkelijk in en werd makkelijk wakker. Ik was rustiger en vrolijker. Toevallig nam ik in die periode minder zuivel, en ik dacht toen dat het wellicht daardoor kwam. Uiteindelijk weer naar de huisarts, allergietest gedaan (bloed). Uitslag: graspollenallergie. Wisten we al. Maar dus kennelijk géén huisstofmijtallergie, gelukkig. De klachten werder ernstiger. Naast de ADHD-achtige klachten, depressie, slaapproblemen en huidproblemen kreeg ik ernstigere huidproblemen, spierklachten en tics. De tics werden zelfs zo erg dat ik niet of nauwelijks meer functioneerde. Soms kon ik enkel in een soort spasme op mijn rug op de grond liggen!


Volgens mijn omgeving had ik last van stress. Alleen mijn vriend begreep dat er meer aan de hand was en steunde mij. Omdat de allergietest alleen hooikoorts uitwees en ik wel het idee had dat ik een allergische reactie had ben ik met voeding gaan experimenteren. Via de huisarts naar de allergoloog, die verwees naar de dietiste, meer dan een half jaar een streng eliminatiedieet gevolgd. Werken deed ik al niet meer, dat ging niet, en ik had eerder veel 'flexwerk' gedaan dus ik kon ook nergens op terugvallen, behalve het inkomen van mijn vriend.


Toen het zover was dat ik nog maar een paar dingen kon eten en er steeds klachten bleven ben ik weer op mijn achterhoofd gaan krabben, en begreep ik dat dit hélemaal niet klopte, en niet kon. Het kán niet dat je zoveel niet kan eten, hooikoorts hebt en wisselende klachten blijft houden. Ik heb de allergoloog gevraagd om een huidtest. Toen ik die eenmaal kreeg was het snel duidelijk: huisstofmijt, boompollen én gras. En ik zat 's zomers met alle ramen en deuren dicht vanwege de pollen: feest voor de huisstofmijt!


En nu heb ik aangepaste medicatie, ik weet wat ik moet en kan doen om zoveel mogelijk mijn triggers uit de weg te gaan, en voel ik mij zo goed als ik me nog nooit heb gevoeld!


Alhoewel het toch erg lang heeft moeten duren voordat ik er achter kwam wat mij mankeerde, ben ik blij dat ik er überhaupt achter ben. Maar vaak denk ik: hoeveel mensen zijn er wel niet die ook allergisch zijn maar dit niet weten, of niet willen weten?! Alleen binnen mijn eigen familie al!


Veel mensen met een allergie doen er ook heel luchtig over. Misschien omdat ze het van jongs af aan weten, misschien omdat ze minder ernstige klachten hebben, ik weet het niet. Voor mij is het in ieder geval niet iets om luchtig over te doen, daarvoor zijn mijn symptomen te heftig.