Hallo lotgenoten, ik wil me ook even voorstellen

Ik ben een vrouw van 52 jaar oud. Ik ben getrouwd en heb 2 volwassen dochters, die helaas het een en ander van mijn gevoelige longen hebben geërfd. Ik heb inspanningsastma, chronische bronchitis en chronische hooikoorts. Ik heb van mijn levensdagen nog nooit gerookt en heb ook geen schimmelige woonruimtes gekend, dus hoe het kan weet niemand (vraag niet hoe het kan maar geniet ervan :+).

De laatste 9 jaar gaat het met mijn longen redelijk. Voor die tijd ging het bar slecht en had ik 3 tot 5 longontstekingen per jaar, waardoor ik zelfs een jaar in de WAO terecht gekomen ben op vrij jonge leeftijd. Nu werk ik al jaren weer parttime.
Ik ben wel vaak tegen reorganisaties aangelopen, waardoor ik werkloos werd, toch heb ik elke keer weer een leuke nieuwe baan gevonden. Sinds niet-roken op de werkvloer is ingevoerd, is het solliciteren ook een stuk makkelijker. Geen zeehondengeblaf meer tijdens het sollicitatie gesprek en daardoor maak je gelijk een betere indruk. Als secretaresse is het niet moeilijk om aan een baan te komen, ook niet met een handicap(je) en vooral niet in de publieke sector.

Ik probeer mijn conditie op pijl te houden door te fietsen: woon-werkverkeer 13 km enkele reis en boodschappen doe ik ook altijd op de fiets of lopend. Verder wandel ik met de hond en mag ik graag zwemmen in niet overdekt zwemwater, want dan heb ik minder last van het chloor. Helaas heb ik zo'n zwembad niet in mijn woonomgeving :N.
Ik heb mazzel, dat ik niet alergisch ben voor dieren O+. Ik heb een kleine langharige hond (sheltie), en twee halflangharige katers (maine coon en ragdoll) en we hebben ook nog een langharige cavia. Gelukkig stofzuigt mijn man.

Buiten de neus en longproblemen heb ik helaas nog andere gezondheidsprobleempjes, zoals een iets verhoogde bloeddruk en een iets verhoogd cholestorolgehalte, die nu ik een vrij streng dieet volg, op een aanvaardbaar niveau zijn gekomen. Toch zal ik daar op termijn ook nog wel medicijnen voor moeten slikken. Nou ja, dan zetten we er wel een tweede schoenendoos met medicijnen naast die met de luchtwegmedicijnen. Verder heb ik rugklachten en bloedsomloopklachten en spijsverteringsklachten.

Ik heb jaren geleden geleerd niet meer stil te staan bij wat ik niet meer kan, maar gewoon te doen wat ik wel kan en daar van te genieten. Zo lang ik niet hondsberoerd ben, lukt dat ook prima. Van echt ziek zijn met hoge koorts wordt ik toch nog altijd depressief. Gelukkig komt dat niet zo vaak meer voor (ongeveer eens per 2 jaar, want ik voel het meestal op tijd aankomen en krijg dan antibiotica).

Nou genoeg voorgesteld dacht ik zo, nu maar hopen dat ik het goed gedaan heb en dat dit bericht op het juiste plekje op dit forum terecht komt (anders sla ik als secretaresse gelijk zo'n modderfiguur).

Groetjes,
Joke