Hallo

Hallo

Ik ben Mirjam en 41jaar.

Op mijn 18e werd astma geconstateerd

Ik kwam bij de arts voor een overbelaste knie en hij vroeg of ik aan sport deed.

Ik zei dat ik net met wedstrijdzwemmen was gestopt, want na 2 jaar trainen was mijn conditie nog nul.

Dat was wat mijn ouders mij voorhielden. Dat het mijn conditie was en ik niet hard genoeg trainde.

De arts heb ik nog nooit zo boos gezien. Hij zei niets,maar zijn gezicht sprak boekdelen.

Hij zei dat als ik al zo lang trainde met deze sport het geen conditie kwestie was, maar long problemen.

Hij teste mijn longen. 2liter longinhoud(toen bestonden de computersystemen nog niet). Veel te weinig.

Ik kreeg ventolin. Toen ik na een aantal weken terug kwam voor nieuwe test bleek ik een long inhoud van 5liter te hebben.

Ik moest aan de inhalaties.

Een heel geknutsel aangezien ik heel gauw allergisch reageer.

2jaar later verhuisde ik en de nieuwe huisarts gaf mij pulmicort.

Als ik toen geweten had dat er corticosteroide inzitten had ik nee gezegd.

In de afgelopen 20 jaar blijk ik nu achteraf steeds meer vage klachten erbij gekregen te hebben.

Spierkrampen, hartkloppingen, neerslachtigheid, spierzwakte, gauw geirriteerd.

Voor de hartkloppingen heb ik nog een kastje gehad, maar geen bijzonderheden volgens de arts die ik nu had. ze had niet de link met de pulmicort gelegd. Sowieso een arts waar ik nooit het gevoel heb gehad dat ze mij serieus nam. Dat ze mijn klacht onderzocht is meer door mijn doordrammen dan door haar eigen initiatief.


Ik weet bepaalde klachten aan de pil en anderen aan mijn slechte jeugd 'ik ben gewoon wat depressief'.

Dat mijn ouders mijn astma slechte conditie noemen komt niet zomaar uit de lucht vallen zeg maar.

Begin dit jaar vond ik dat mijn longen weer eens getest moesten worden.

Nu bleken mijn longen minder geworden te zijn.

4,1liter

Ik vond het niet heel erg. Ik ben immers dik 20 jaar verder. De COPD verpleegkundige behandelde mij haast als een klein kind. Mijn longen waren slecht waarom kwam ik niet eerder. Ik moest ineens wel afvallen. 5minuten ervoor zag ze nog dat mijn gewicht komt door het fitnessen. Ja ik heb een buikje maar dat is het enige dat dik is aan mij.

Op de sportschool houden ze mij juist vanwege de astma in de gaten.

Ineens moest mijn e-bike de deur uit. Fiets maar op een gewone fiets naar je werk. Aan haar gedrag kon ik merken dat ze mijn weerwoord niet kon waarderen. Ik heb namelijk de e-bike gekocht juist omdat het fietsen echt niet ging. Verder dan 2km kom ik niet en ik moet naar mijn nieuwe werk 5km fietsen. Ik had ook voor een brommer of auto kunnen kiezen, maar koos juist voor een e-bike zodat ik toch nog wat in beweging kwam. Alhoewel...ik werk nu in de ouderenzorg. Over veel moeten bewegen gesproken.

Met fitness hou ik een hartband om.

Zo hou ik mijn hartslag in de gaten.

Dat werkt.


Nou ik kreeg nu andere medicatie van de huisarts die ik nu heb.

Symbicort.

De 200 werkte voor geen meter dus 400.

Ik hoor in de apotheek dat er corticosteroiden inzitten.

Wat?

Dat zal ik toch met de arts opnemen.

Thuis check ik ook de pulmicort online en dat blijkt ook een corticosteroide te zijn.

Nou ja dan de 400maar proberen en bij de drogist vitE gehaald. Voor de ondersteuning.


Ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld!

Ik kreeg stemmingswisselingen die zowat manisch waren.

Zo was ik blij en zo tranen met tuiten en geirriteerd om totaal niets.

Na 2 weken gaf mijn man een ietwat botte opmerking.

Normaal denk ik dan' laat maar hij heeft de hele nacht gewerkt hij is nog moe.'

Nu begon ik te huilen en kon niet meer stoppen.

Ik voelde mij een aansteller. Dit is niks voor mij.

Toen ben ik de bijsluiter van symbicort gaan lezen. Daar stond niet echt in dat de stemming zo enorm kan wisselen.

Gegoogled op corticosteroiden. Daar stond het wel bij en ook alle andere eerder genoemde klachten die ik hierboven brschreven heb.

Ik heb de 400symbicort weggelegd en de 200 weer gepakt. De dag erop waren de stemmingswisselingen al grotendeels verdwenen. Een week later had ik toch een vervolg afspraak met de arts dus de week gebruikte ik nu om uit te testen of die stemming kwam door de 400 of dat ik overspannen was.

Dat dacht ik namelijk ook.

Ik werk hier sinds januari daarvoor een dik jaar voor een uitzendbureau en daarvoor een half jaar thuis gezeten in de ww, omdat mijn werkgever mij ontslagen had wegens bezuinigingen.

De ontslag procedure was heel vervelend geweest. Ik kan het uitgebreid vertellen, maar vind ik hier niet zo nodig.

Ik ben vaker werk kwijt geraakt, maar dat ging nog eerlijk en netjes. Hier niet.

Ik dacht dat ik nu ik weer rust krijg nu ik weer een baan heb de spanningen eruit kwamen.

Toen bleek dat het door de symbicort kwam was ik dus ook wel opgelucht.

In overspannen thuis zitten had ik zo geen zin in.

Toen ik bij de vervolgafspraak kwam heb ik gevraagt om mij de pulmicort terug te geven.

Ze zei dat deze klachten zelden voorkwamen.

En aangezien symbicort 200 niet werkt bij mij heeft ze weer pulmicort gegeven.


Toch bleef het mij tegen staan....corticostetoiden in mijn lijf.

Ik ben gaan afbouwen. Van 2x daags naar 1x daags. Wat mij verbaasde was dat ik niet eens benauwd werd en als ik het wel werd de salbutamol die ik er nu bij heb prima werkt.

Nu heb ik 2dagen geen pulmicort gehad en nog maar 1x salbutamol nodig gehad.

Ik heb nu al een beter humeur en ik voel mij fitter.

Ik kon amper de trap op en nu huppel ik zo naar boven.

Ik bedenk nu ook dat ik vannacht geen kuitkrampen of onrustige benen heb gehad terwijl het dakraam open stond vannacht. Normaal als ik het dakraam vergeet kan ik snachts naar zolder toe om het te sluiten. Anders kan ik niet slapen vanwege mijn benen.

Ik ga dit zo proberen vol te houden.


Nou een heel verhaal zo.

Ik hoop hier op dit forum meer te leren over de astma.