Fijn als er mensen mee denken!

Een moeder van een enorm leuke knul met anafylactische voedsel allergie en astma.
Toen Daan klein was ging alles makkelijker. Je went aan het apart koken, niet uit eten kunnen, de aanpassingen in de vakanties, in je huis en de rest.
Nu vind ik het lastiger worden. Hij gaat dit jaar 1 dag in de week naar de middelbare school. Dat kan hij nauwelijks fietsen. 22 km per dag. Zijn fiets is kleiner dan die van de andere kinderen (groeiachterstand van twee jaar waarschijnlijk door de medicatie) en zijn longen werken anders (astma).
Hij fietst 20 minuten eerder weg dan de meeste andere kinderen. De rest vind het lastig te geloven dat hij gewoon niet anders kan. Ook school begrijpt meer dan de helft niet en denkt zeker niet proactief mee.
Die dag in de week hersteld hij er redelijk van.
Volgend jaar word het 5 dagen. Daar zie ik enorm tegenop! Heeft iemand ideeën om dit makkelijker te maken voor hem en hoe ik dat kan regelen?

Ook de kampen op de scholen vraag ik me af hoe dat moet. Ik krijg niet uitgelegd dat we afgelopen zomer terug zijn gekomen van vakantie omdat hij elke dag naar het strand gedragen moest worden om weer lucht te krijgen. Na 4 dagen blauwe lippen en nachtelijk naar het strand sjouwen bleek een camping aan zee niet afdoende. Hij kon echt alleen op het strand ademen. Nu gaat groep 8 kamp gezellig naar het bos en slapen in een manege... Iemand herkenning en tips?

Fijn als er mensen meedenken!