Even voorstellen: Roos Vlaar

Hallo allemaal,


Het is inmiddels alweer een dik jaar geleden dat ik een longembolie heb gehad. Ik had meerdere, dikke bloedproppen, in mijn beide longen. Op dit moment ben ik nog steeds bezig met mijn herstel. Eindelijk kan ik zeggen dat het de betere kant op gaat.


Mijn naam is Roos Vlaar. Ik ben 24 jaar, op dit moment en ik kom uit Groningen. De reden van het bovenstaande is het pil-gebruik, waarschijnlijk. Nee, ik rook niet.


Het heeft (natuurlijk) een impact op mijn leven gehad en dat heeft het misschien nog steeds wel een beetje. Van op een ochtend wat benauwdheid, naar de hartbewaking en vervolgens naar een totaal andere wereld. Het is dat ik een 'nuchtere' Groningse ben, maar leuk is anders.


Hoe ik op dit forum terecht ben gekomen, weet ik niet meer precies. Ik vond en vind het interessant om andere verhalen te horen. En nu dus besloten om een account aan te maken en ook mijn verhaal te delen. Destijds was ik bezig met het schrijven van een verhaal, ik heb deze hele gebeurtenis ook mee genomen in mijn 'verhaal', dat inmiddels een succesvol boek is geworden.


Terug naar mijn longembolie-verhaal. Op dit moment slik ik nog steeds bloedverdunning en ik hoop dat ik daar volgend jaar mee mag stoppen. Nog steeds ben ik alles aan het opbouwen en uitbreiden. Gelukkig kan ik wel weer hardlopen, een soort van, onder begeleiding van de fysiotherapie. Omdat ik rekening met mijn hartslag moest houden, heb ik een hele tijd nog rustig aan gedaan (voor mijn doen) qua inspanning. De verhalen die ik lees over het geen vertrouwen meer hebben in je eigen lichaam zijn heel herkenbaar. Nu heb ik wel weer vertrouwen in mijn lichaam, ik trek me zelfs niks meer van mijn hartslag aan.


Ja, ik kan nu eindelijk te zeggen dat het de betere kant op gaat.



Groetjes,


Roos Vlaar