Even voorstellen dan maar

Goh ik realiseer me opeens dat ik al een tijdje op dit forum zit en reageer, maar me nog niet eens heb voorgesteld. Tijd om dat dan toch maar eens te doen.

Ik ben Silvia,
Heb (achteraf gezien) waarschijnlijk al vanaf mijn jeugd astma, maar dit nooit geweten.
Ik ben opgegroeid in een gezin/familie waar heel erg veel gerookt werd en nog steeds wordt.
Rond mijn 13e ben ik wel enkele keren voor onderzoek bij een longarts geweest, nadat ik steeds last kreeg van benauwdheid door chloor in het zwembad water en als mijn moeder met chloor aan het schoonmaken was geweest. Verder reageerde ik op de witte strepen op het sportveld van de school.
En ik had soms last van hyperventilatie.

Hoewel ik me nog herinner dat de testen die toen gedaan zijn een flink verschil lieten zien voor en na inhalatie met een of ander stofje ( en ook naar huis fietsen daarna een klein drama was) is er toen nooit een diagnose uitgekomen.

Dus gewoon verder zoals altijd eigenlijk. Wel vermeed ik op een gegeven moment zwembaden en deed mijn moeder de schoonmaak acties met chloor als ik niet thuis was.
Wel opvallend was dat vriendinnen nogal eens opmerkten dat ik een piepende ademhaling had. Maar ik wist eigenlijk niet beter.
Verder was ik vaak ziek en had ik zo'n beetje ieder griepje te pakken wat heerste.
Maar omdat ik dat altijd al had, werd dat niet als iets bijzonders gezien. Het hoorde  er gewoon bij zeg maar.
Op een gegeven moment gaan studeren en in lijn van opvoeding / traditie ook gaan roken.

Nu achteraf gezien, kreeg ik langzaam steeds meer klachten. Echter, mijn toenmalige huisarts legde op een of andere manier niet de relatie met roken en astma.
ik kreeg de diagnose hooikoorts en daarbij behorende medicijnen. Op mijn verzoeken om verder onderzoek te doen naar allergien, werd geen gehoor gegeven. En ook mijn vragen om ondersteuning bij het stoppen met roken werden niet door mijn huisarts ondersteunt.
Op het laatst gebruikte ik dagelijks veel medicijnen. Telfast, serevent, ventolin, en nog oogdruppels en neus spray. (inmiddels een tijdje meelezend op het forum weet ik dat velen van jullie dagelijks veel meer moeten gebruiken, maar ik vond dat toen behoorlijk wat.)

Dit hielp steeds minder en ik moest me steeds vaker ziekmelden op het werk. Sporten ging al lang niet meer en uiteindelijk ook gestopt met het stijldansen wat ik op redelijk hoog nivo deed.

En toen ging ik verhuizen en kreeg een nieuwe huisarts. Wat een verademing.
Ik ging maar even langs om kennis te maken, want het leek me voor een arts toch ook wel prettig om een patient te zien, voordat je gevraagd word een berg recepten uit te schrijven.
Deze arts stelde uit zichzelf alle onderzoeken en testen voor die mijn eerdere huisarts niet nodig vond. Er werden allergie testen gedaan, met als uitkomst dat ik in ieder geval GEEN hooikoorst had.
Wat het wel was bleef nog even zoeken.
In de tussentijd werd ik wel steeds beroerder. Mijn lichaam vrat energie. Ik kon 3 x zoveel eten als een normaal mens en nog steeds viel ik kilo's af. Ik was moe, moe, moe en kon amper nog mijn bed uitkomen. Probeerde zoveel mogelijk aan het werk te blijven, maar was inmiddels vaker ziek thuis dan dat ik aan het werk was.
Vrij beroerd allemaal.

Uiteindelijk bleek na veel bloedtesten en een bezoekje aan de internist dat ik een bloedafwijking had die waarschijnlijk veroorzaakt werd door het roken. ( andere opties was iets wat boven de 65 jaar voorkomt en waarvoor ik dan ook nog te jong was, of leukemie. nouja dat wil je al helemaal niet weten).
Uiteindelijk dus gestopt met roken. Daarbij heel veel ondersteuning gehad van de huisartsen praktijk in de vorm van een coaching programma. Was ook vreselijk zwaar. Maar goed, toch gelukt dus.

In eerste instantie had mijn lichaam heel veel tijd nodig om te herstellen. Ik had de ene vreemde infectie na de andere. Ik had ook steeds onverklaarbare terugvallen. Dan ging het een tijd goed en opeens was ik vreselijk benauwd en weer een week ziek aan huis gebonden. 
Na een tijdje begon ik daarin een verband te zien. Die aanvallen kwamen eigenlijk steeds als ik op bezoek was geweest bij familie of vrienden waar in huis gerookt wordt.
Toen is door de huisarts ook de diagnose astma gesteld. Bij een longarts ben ik eigenlijk nooit geweest. Dit was ook wel zo duidelijk. En zolang ik rokerige ruimtes vermijd heb ik ook nagenoeg geen klachten.
Omdat dit betekende dat ik eigenlijk niet klachtenvrij bij mijn familie lang kon heb ik in eerste instantie in een opwelling bedacht om heel veel te gaan fietsen in de hoop dat mijn conditie zo goed zou worden dat ik ook het dichttrekken van mijn longen zou kunnen hebben, zeg maar.
Inmiddels heb ik een super conditie. Heb zelfs dit jaar in juni meegedaan aan alpeduzes en 4 keer de berg opgefietst.  *O* Een beetje rook kan ik nu ook wel hebben. Hoef niet meteen aan de ventolin als ik buiten een roker tegenkom, maar op bezoek bij mijn ouders is nog steeds onmogelijk.
Als de zon schijnt en we kunnen buiten zittten (met buiten dus de rook die in mijn gezicht waait) dan kan ik met ventolin even volhouden. Maar binnen ben ik binnen 10 minuten doodziek.

Inmiddels hebben mijn ouders dit geaccepteerd en houden ze rekening met mij. Maar voordat dat zover was heb ik ze ruim een jaar niet gezien. Kortweg, zij eisten van mij dat ik bij hun kwam. Ik vertikte het om mijzelf steeds weer zo ziek te maken. Uiteindelijk drong het tot ze door dat als ze het contact met mij wilden houden dat ze toch echt water bij de wijn moesten doen. Een vreselijk zware en pijnlijk tijd is dat geweest.
Hoewel het me goed doet dat ze nu inmiddels rekening met me houden en proberen mee te denken, is de band met hun nog steeds niet als vanouds.

Andere familie leden, zoals bijv een tante waarmee ik altijd een hele goede band had (dacht ik), kijken me nog steeds met de nek aan. Ik vermoed omdat ik niet op haar feestje gekomen ben (30 rokenden mensen in een party tent in de tuin tussen schuttingen, maar het is toch buiten dus stel je niet aan) inmiddels bijna 2 jaar geleden, maar eerlijk gezegd heeft ze nooit de moeite genomen me te vertellen wat haar dwars zit. Als ik haar soms tegen kom zoals laatst op een feestje bij oma kijkt ze me alleen van een afstandje boos aan. Als ik haar wat vraag of aanspreek draait ze me de rug toe. En laatst kreeg ik van haar man een hele tirade over me heen. Dronken, dat wel, maar helaas ook zonder dat ik op enige manier kon opmaken wat hun nu precies dwars zit.
Ze heeft al een paar keer voorstellen van mijn ouders om bij mij langs te gaan als ze in de buurt zijn afgewezen. En het verjaar feestje samen met mijn tweelingbroer aankomende week heeft ze aan gegeven alleen voor hem te komen. Nouja, ik weet zolangzaamaan ook niet meer wat ik ermee aan moet. Als ze niet tegen me wil praten valt er ook niks uit te praten tenslotte.

Pfff, ik merk dit nu schrijvende wel dat dit me meer aangrijpt dan ik zou willen. Hoop dat ik jullie niet al te erg deprimeer met zielige verhalen.  ;(

Gelukkig gaat het nu goed met me. Behalve rook zijn er nog wat dingen bijgekomen waar ik duidelijk heel heftig op reageer, zoals verf en sommige agressieve schoonmaakmiddelen. Af en toe ontdek ik weer wat nieuws waar ik niet tegen kan en dan ben ik een paar dagen flink beroerd. Maar over het algemeen gaat het om stoffen die goed te vermijden zijn als je het weet.

Behalve de rokende medemens dan. Die ploppen overal her en der toch steeds weer op.  >:(
Kan me daar (zoals jullie al gemerkt hebben in mijn reacties op het forum) heel boos om maken. Stomme is dat ik ze van de andere kant ook wel weer kan begrijpen, omdat ik zelf natuurlijk ook een stevige roker geweest ben. En shame on me, maar ik was helaas niet veel anders. Bij deze dan ook mijn excuses aan iedereen die ooit last van mij gehad heeft.

Zo lang verhaal geworden zeg.
Nouja, jullie weten nu in ieder geval wie ik ben.

Groetjes,
Silvia