Even voorstellen

Hallo allemaal,

Ik ben Pia en 25 jaar.
Van kleins af aan heb ik al astma. Op de basisschool had ik er veel last van. Zo kon ik bij bepaalde kinderen niet spelen (vanwege allergieën). Inspanning was altijd een ramp :N. Ik weet dus eigenlijk niet beter, dan dat ik dingen wel of niet kan. En hoe ik hier mee moet omgaan.

Maar de laatste twee jaar begin ik toch weer veel meer last te krijgen van mijn astma. Medicijnen werken niet meer zoals het hoort en ik heb veel last van bijwerkingen.
Ik ben altijd erg actief geweest in de dingen die ik wel kon. Ik speel trompet, gitaar, geef blokfluitleerlingen les, heb een eigen orkestje, sport één keer per week, skate & fiets veel en ben daarnaast fulltime leerkracht. En vind een avondje (weekendje ;) stappen ontzettend gezellig en leuk!

Maar nu loop ik al een aantal maanden te rommelen met mijn astma . Ik loop ook bij de longarts. Het piepen is inderdaad een stuk minder, maar ik heb totaal geen energie meer, ik ben stijf (en dan vooral mijn vingers/handen) en heb veel last van spierpijn (op de meest onmogelijke plekken, denk maar eens aan spierpijn in je schenen  :? ).
Het is zo lastig om een lichaam te hebben dat moe is, maar van binnen wil ik zo veel!!! Ik wil stappen, winkelen, hele dagen op pad en dat gaat momenteel gewoon niet… Ik plan mijn weekend heel bewust. Als ik dit ga doen, dan kan ik dat niet en dat word ik zo zat!! Ik wil doen en plannen wat ik wil, maar daar lever ik daarna heel de week energie voor in :'(.
Het vervelende is dat mensen niet zien/voelen wat voor invloed simpele dingen hebben op mijn energie. Ja wat ik doe, doe ik gewoon goed en daar zet ik mij volledig voor in. (Gek hoor dat mensen niets zien)  :P Maar ik laat zoveel dingen. Als ik een avondje ga stappen ben ik een hele week niet vooruit te branden. Schoonmaken kost veel energie en doe ik zo min mogelijk. Koken na een dag werken is heel vermoeiend… Gitaar spelen lukt niet met die stijve vingers… Toeteren is net een wedstrijd luchthappen of het pufrecord verbeteren. Ja en dan hebben we het nog niet over de spierkrampen in mijn hand..
Die het toeteren helemaal onmogelijk maken...

Ik hoop hier op het forum ervaringen te kunnen delen met mensen die met dezelfde frustraties lopen  en hoe zij daar mee omgaan.