Even voorstellen

Hallo,

Ik ben Shirin. Ik ben al heel lang chronisch vermoeid. Als kind was ik sneller moe dan andere kinderen en was ik regelmatig ziek. Toen ik 16 was kreeg ik ziekte van Pfeiffer. Daarna ben ik chronisch vermoeid gebleven en had ik veel darmklachten.
Nu ben ik 45 en heb er een lange zoektocht op zitten naar de oorzaak van mijn gezondheidskproblemen. Ik weet sinds ruim een jaar dat ik geen gluten verdraag en door een glutenvrij dieet voel ik me al een stuk beter.

Ik ben al jaren kortademig en heb snel keelpijn bij prikkelende stoffen (parfum, oud stof, verf, tabaksrook etc). Als ik moe ben wordt mijn stem zwakker en mijn spieren verliezen zoveel kracht dat ik dan moeite heb met lopen. Een echte oorzaak was hiervoor niet aan te wijzen behalve dan de Pfeiffer van destijds.
Ruim een maand geleden kreeg ik een zware verkoudheid. Daarna kreeg ik keelpijn en voelde mijn longen vollopen. Ik kreeg bijna geen adem meer. Met spoed bij de huisarts terecht gekomen en hij vermoedde bronchitis. Antibiotica hielp goed, maar op het eind van de kuur werd ik weer benauwd. Opnieuw naar de huisarts en ben doorgestuurd voor een longfoto. Daarop was te zien dat het slijmvlies beschadigd was en het advies was verder onderzoek bij een longarts.
Alle onderzoeken waren goed, behalve de provocatietest. Bij het tweede stapje daalde mijn longfunctie tot 46%. Het onderzoek werd meteen gestopt en ik kreeg ventolin.
De longarts gaf aan dat ik extreem gevoelige longen heb en dat ik medicatie nodig heb. Ik krijg nu een maal daags Alvesco en naar behoefte Airomir.
De Alvesco kan nog niet werken, de Airomir werkt prima. Ik kan nu weer trappen lopen zonder daar meteen kortademig van te worden. Ik kan veel beter lopen, zelfs als ik moe ben.
Ja, ik heb nu de diagnose astma en het lijkt alsof het over iemand anders gaat want ik had dit nooit verwacht. Maar ik ben er eigenlijk heel blij mee omdat ik me nu stukken beter voel :).