Euthanasie
31-10-2017 om 17:34 uurHoi Allemaal. Ik ben Elroy
Ik las jullie berichten al veel eerder en ben een hele tijd stil geweest.
Ik wilde niet toe geven dom hoor.
Ik heb C.O.P.D. 4 Gold en hart en vaat ziekten met een Zware vorm Longemfyseem.
Af gelopen week zegt mijn vrouw tegen mij ik kan niet meer ik wil dat je er een einde aan maakt voor ik een hekel aan je krijg de liefde is er nog wel maar je bent een blok aan mijn been. Je bent niet meer de man die je was. Ik kan er niet meer tegen. Ga dood. Je bent niet meer dan een botten zak. Bij elke beweging ben je buiten adem daarnaast zit bijna de hele dag op de bank.
Mijn Long Therapie is afgewezen, ik ben te laag verzekerd (basis) en kan ivm met schulden niet hoger verzekeren dus heb pech. 10 keer kan ik via gemeente vergoed krijgen maar de andere 10 behandelingen moet ik zelf betalen.
Dat mag niet van de bewindvoerder, schulden overeen komst..
Nu is de maat vol ik heb ene kleine jongen van net 5 jaar en een grotere zoon uit eerder huwelijk van 15. ik ben net 13 jaar gelukkig in mijn leven dit dus met haar dus samen na ivf 8 jaar gelden begonnen en na 3 jaar eindelijk een liefde volle jongen die nu 5 is en dan moet deze papa weg omdat hij niks meer kan. behalve misschien met een longtransplantatie anders wordt het een crematie.
De liefde is niet over in ons gezin, maar mijn leven wel ik ben treurig om wat ik te horen kreeg van mijn vrouw. Maar ze gaf me feit op feit op feit. Ja ook voor mij is er een tijd om te zeggen wat rest me dan nog. Weg kwijnen en verdriet te zien hoe mijn gezin hier onder leid Nee.
Nu beter worden of alles regelen voor het afscheid en ik denk dat ik het laatste moet accepteren .;-( sterkte allemaal.
was getekend Elroy papa van 50
Hey Elroy, ik lees je verhaal en de tranen schieten me in de ogen. Hoe harteloos kan iemand zijn?? Ik snap je vrouw maar hóe haalt ze het in haar hoofd om te zeggen: "Ga dood". In mijn ogen ben je dan een harteloos wezen.
Ja het is zwaar voor haar maar jij hebt hier toch ook niet voor gekozen?
Ik wilde dit even kwijt aan je. Ik wens je veel sterkte toe.
Elroy,
Erg herkenbaar. Dit gebeurt vaker. Voor partners is de ziekte vaak erger dan voor de patiënt zelf. De partner voelt zich verraden, in de steek gelaten en is verdrietig en doodmoe van alles. Het gevolg is altijd hetzelfde: verwijten. Het is meer een soort wanhoopskreet van de partner. Er worden dan dingen gezegd die pijn doen. Niet uit haat, maar uit blinde angst om je kwijt te raken en alleen met alles over te blijven. Als je dan ook nog tegenwerking van je bewindvoerder krijgt en te weinig hulp van de gemeente, dan barst de bom.
Overigens begrijp ik die bewindvoerder niet. Het is zijn taak om jullie af te schermen van harteloze schuldeisers, maar de rekeningen moeten hoe dan ook betaald worden. Maar ik denk niet dat het de bedoeling is dat hij jou noodzakelijke medische zorg gaat ontzeggen omdat de gasrekening voorrang krijgt. Laat staan dat hij daar überhaupt het recht toe zou hebben, die gevoelloze botte hork. Dit soort dingen valt ook onder de WMO, d.w.z. de gemeente moet bemiddelen tussen jullie en de schuldhulp. In theorie dan, want de gemeentes zien de WMO alleen maar als dure overlast.
Laat alles even bezinken. Gaan jullie daarna praten met de schuldbemiddeling. Laat goed doordringen dat het niet om een cosmetische behandeling gaat, maar om een levensbedreigende situatie.
Hopelijk zijn er anderen die een betere oplossing weten, want mijn kennis schiet hier te kort. Laat je in ieder geval niet klein krijgen en bedenk dat de dingen die gezegd zijn niet letterlijk zo gemeend zijn. Ze bedoelt niet "ga dood" maar "ik weet niet meer hoe ik je kan helpen".
Sterkte voor nu.
Wat een moeilijke strijd om dit naast je ziek zijn te voeren, kun je geen hulp krijgen van een huisarts of maatschappelijk werk?
Ik denk dat je partner zelf worstelt met veel zaken en degene die naast je staat, krijgt het vaak te verduren dan.
ik weet er te weinig vanaf om echt iets nuttigs te zeggen, ik denk dat er echt professionele hulp nodig is in deze.
Veel sterkte, Jolien
Een longrevalidatie in het ziekenhuis of revalidatiecentrum wordt vergoed vanuit de basisverzekering als het multidisciplinair is. Misschien is dat nog een optie.
Dank jullie wel voor de lieve reactie's.
We hebben van alles al geprobeerd echt waar. Ik ben een persoon die alles eerst tien keer na googled voor hij met vragen bij een dokter komt ik zoek exact uit wat het is en wat evt kan helpen soms een hele vervelende patiënt dus. WMO geweest hebben we gekregen in de vorm van geestelijke ondersteuning voor mijn vrouw maar ondanks deze hulp, is ze dus eigenlijk gewoon overspannen geworden en dat ze nu zegt Jongen het is genoeg geweest. Dat snap ik helemaal. Kijk het zijn gewoon lab middelen die we krijgen. Ik ben mijn hele ja gehele leven nooit echt ziek geweest. tot 5 jaar terug. Ik een dokter gezien kon ik op een hand tellen en dat tot je 45 ste. Deze afgelopen 5 jaar zijn een hel voor mijn vrouw voor mijn kinderen en voor mij. Iemand die altijd buiten was, weg was wandelen in de bossen en met de kids dingen doen. Dat het nooit meer beter wordt is dan gewoon een feit en ik wil niet eindigen in een zuurstof tent waar iemand anders gaat beslissen oké, trek nu de stekker er maar uit of, of dat ik in een zuurstof tent lig. Nee ik ben nu nog instaat om op te staan. Zal ik en kan ik deze stappen ook wel zetten hoor.
Kijk er zijn nu eenmaal regels voor een longtransplantatie. Nu ik 30 kilo ben kwijt geraakt mijn hart over toeren moet draaien om mijn gemaakte bewegingen te voor zien van zuurstofrijk bloed. Lijkt mij de volgende stap makkelijker te aanvaarden. We gaan dood allemaal.
Maar ik wil zelf beslissen hoe en wil niet door de overheid of mijn dokter een nee te krijgen.
Ik wil niet rekken en zo eindigen dat ik niks meer kan beslissen of wat dan ook ik zit op de zuurstof machine al op 4,5 Ltr pm. bijna hoogste vlak dus ik weet gewoon genoeg
Maar dinsdag is de dag na de verjaardag van mijn vrouw een gesprek met de huisarts.
even om de tafel betreffende de euthanasie.