Doddeke weet niet wat te doen...
24-04-2019 om 08:02 uurHey iedereen,
Ik ben een 37 jarige mama die vorige week te horen heeft gekregen dat ze longemfyseem heeft. Mijn wereld is ingestort en kan enkel denken aan lelijk aftakelen en doodgaan. Hoe kan ik hiermee omgaan... Ik word gek en ben helemaal depressief momenteel. Enkel huilen.. Heb tegen vriend ook gezegd dat ik relatie wil stoppen kennen elkaar 6 maanden en dan moet hij dit meemaken. In mijn ogen is men leven voorbij en ga ik men meisjes niet zien opgroeien. Ik ben bang... Ik ben zo verschrikkelijk bang...
Maak een afspraak met je huisarts of praktijkondersteuner of longverpleegkundige om hierover te praten. Die kan je vertellen of je angsten reëel zijn en hoe je dit het beste een plaats kan geven in je leven.
Dank je Daantje voor de reactie. Ik moet morgen terug bij longarts zijn voor verdere uitslag van scan. Dan stel ik zeker al mijn vragen. Deze diagnose komt zo hard aan.
Welkom hier, snap dat je bent geschrokken, toch hoeft het niet zo slecht te gaan hoor.
Copd en/of longemfyseem kan ook jaren stabiel blijven en niet slechter worden, mits je niet meer rookt, genoeg beweegt.
Het ligt er ook aan hoevaak je ontstekingen en infecties krijgt.
Ik heb zelf copd fase 4, het is zeker een nare ziekte en ook zwaar hoe slechter je wordt maar dit is bij iedereen anders, sommige mensen worden er echt oud mee.
Praat er over met je huisarts of longarts/longverpkeegkundige.
Als je relatie goed is zou ik hem niet wegsturen, praat over je angsten en zorg goed voor jezelf.
Sterkte!
Welkom Doddeke,
Dat is zeker voor je schrikken. Praat er goed over met de longarts, je hebt dus nog niet alle uitslagen gehad begrijp ik. Wacht dat even af. IK ben het verder met goudvisje eens.
Sterkte en laat het ons weten hè. Vragen kan je altijd hoor!
Hoi Doddeke, begrijpelijk dat je geschrokken bent. Het moet nu een plaatsje gaan krijgen. Maar zoals hier al gezegd is, wacht even op uitslagen en uitleg. Het hoeft geen doodvonnis te zijn. Met medicatie en een aangepast leven is nog veel mogelijk. Geef het dus even de tijd en zoek eventueel psychische ondersteuning. Sterkte en je kunt op het forum je vragen stellen en van je af praten.
Hoi @Doddeke
Ik snap dat je je rot bent geschrokken, maar geef het even tijd.
Zelf heb ik geleerd dat grote beslissingen maken op zo'n moment een heel slecht idee is. Ik zou je adviseren om eens goed met je vriend te gaan zitten en met hem te spreken over de toekomst. Neem hem ook mee naar de afspraken (mijn man is in het begon ook bij elke afspraak en elk onderzoek geweest).
Het klinkt alsof je veel baat zou kunnen hebben bij wat professionele hulp. Zo'n diagnose is toch wel pittig en men heeft vaak een stukje rouwverwerking nodig; dat klinkt heel heftig, maar ik bedoel daarmee loslaten hoe je dacht dat je leven eruit zou zien en je 'nieuwe' leven omarmen.
Ik heb zelf ook COPD! Ik ben 34 en ik hoop toch echt nog heel lang mee te gaan hoor ;) Ik ben (met wat moeite) gestopt met roken en begonnen met sporten. Op die manier is het mogelijk om nog heel erg lang stabiel te blijven en pas echt op latere leeftijd last te krijgen.
Het klinkt alsof je nog veel informatie tot je kan nemen en je zult dan denk ik snel zien dat je het niet zo donker in hoeft te zien. Vecht voor jezelf en je voor relatie!