Dipperig broertje
19-02-2006 om 15:35 uurHallo, ik ben Dieke, ben hier voor het eerst en hoop dat er mensen zijn die me kunnen helpen. Ik heb een broer, die C.O.P.D heeft. Van een popi Jopie broer, heb ik in korte tijd, een broer gekregen die depressief, onuitstaanbaar, onhandelbaar, onvriendelijk maar vooral ontzettend verdrietig is. ( niet alles in een keer natuurlijk ) Hij neemt het ons kwalijk, dat we hem niet begrijpen, niet helpen en niet met hem meevoelen, wat we wel doen of in elk geval proberen. Hij heeft de hele dag zuurstof en doet eigenlijk niet veel meer dan in z'n stoel hangen en z'n vrouw uitfoeteren. Ik ben bang, dat als hij zo door gaat, zij er ook aan onder door gaat. Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan, wie heeft tips voor ons, om hem beter te begrijpen en te helpen. Liefs Dieke.
Hallo Dieke,
Welkom op het forum :).
Ik kan me voorstellen dat je broer bij tijd en wijle behoorlijk in de put zit...
Neem eens een kijkje in dit topic. De titel dekt namelijk niet helemaal de lading...
hallo lieke.
ik weet niet hoelang je broer weet dat hij copd heeft? het is namelijk niet niks,(kan het weten heb het zelf ook). steun je schoonzusje waar je kunt,dat kan ze wel gebruiken. probeer je broer eens te laten praten met een longverpleegkundigen, zij kunnen je een heel eind op stap helpen naar aceptatie.
en kunnen je helpen met alles wat nodig is. verder is in een stoel hangen geen optie, veel bewegen is een eerste vereiste om je conditie op peil te houden, en dan heb je het ook minder vaak benauwd,ook met zuurstof kun je sporten weet dat omdat ikzelf ook zuurstof heb (24 uur).misschien is een opname voor revalidatie ook een optie je ziet dan dat er met jouw nog veel meer mensen het dagelijks benauwd hebben, dat maakt het ook wat makkelijker om het te acepteren. dat alles kun je met je longarts bespreken of met de verpleegkundigen. daarbij is de winter niet het fijnste jaargetijd, met al die regen en die mist, ik moet dan zelf ook heel goed oppassen dat ik niet depri wordt. dan is de zomer toch een stuk aangenamer. lieke ik laat het hierbij, wens jou en je schoonzusje heel veel sterkte, en blijf lachen hoe moeilijk dat dat soms is.
*O*groetjes toendra. :W
Hallo Esther, sorry dat ik zo laat reageer, maar ben ziek geweest. Je vroeg hoelang mn broer het al heeft, ik denk zo'n 2 jaar, maar het eerste jaar heeft hij het gewoon naast zich neergelegd en is gewoon doorgegaan met roken en drinken. In december is zn toestand rapide verslechterd en in januari heeft hij 2 jaar in het ziekenhuis gelegen en kan nu werkelijk niets meer. Hij heeft al met een therapeut gepraat, maar doet hij zich anders voor dus dat schiet ook niet op, z'n vrouw kon ook met een therapeut praten gaan, maar dat mocht niet van hem. Ik zou hem zo graag willen helpen, maar het is allemaal wat moeilijk want ik woon niet in Nederland. ik bezoek hem zo vaak mogelijk. Als jij of andere hier in het forum tips hebben om hem te helpen hoor ik dat graag.
Groetjes en heel veel liefs.
Dieke