ccam

Hallo,
Mijn dochter is 3 jaar geweest in augustus.Zij is geboren met ccam. Ik weet nog goed toen de diagnose gesteld werd bij mijn dochter dat mijn wereld op z'n kop stond. Ik was 20 weken zwanger toen wij het te horen kregen. Ik weet nog dat ik toen die dag er zo op verheugd was om te weten wat ons babytje was een meisje of een jongen? Als je zwanger bent denk je niet na over babytjes met problemen laat staan dat je zelf z'n babytje verwekt hebt. Om mijn verhaal kort te houden zal ik het kort overlopen hoe het met haar verlopen is. Toen de diagnose gesteld werd werden wij doorgestuurd naar een gynecoloog die gespecialiseerd was in uitgebreide echo's. Ook zij bevestigde wat wij al wisten onze dochter had ccam. De weken die daarna kwamen moesten wij z'n 2 a3 echo's laten nemen per week en de ccam bleef maar groeien tot op een moment dat ze erover nadachten om de zwagerschap te beeindigen!! Ze dachten dat ze vocht zouden ophouden in haar hersenen en haar hartje, want die was al verschoven door de grote van de cysten. In deze periode heb ik mij recht gehouden aan een verhaal die ik gevonden had op het internet. Ik kon mijn situatie ongeveer met hen vergelijken en wij hielden er steeds de moed erin en dachten elke week na de verschillende echo's oef toch deze week weer gehaald!! Doordat de cysten bleven groeien moest ik 2 inspuitingen krijgen met steroiden in de hoop om de cysten te doen krimpen maar ook dat hielp niet. Ik werd tot 2 maal toe op de operatie planning gezet om een schunt te plaatsen in haar re long maar telkens op het laatste werd het afgezegt omdat onze kleine meid haar stek hielp en geen vochtophoping had. Tot aan de bevalling wist niemand of ze het ging redden maar telkens ik wat de moed liet zakken kreeg ik een enorme stamp in mijn buik en toen voelde ik haar overlevingsdrang en toen hielp ik mij vast aan de gedacht zolang er leven in mijn buik is, is er hoop! Ik ben bevallen op 08/08/2011 in Leuven met een geplande keizersnede. De dag van de bevalling zal ik nooit vergeten want toen ze geboren werd was het zo stil dat ik dacht dat ik de mensen rondom mij moest gelijk geven dat ze het niet ging halen maar die gedachte vocht wel met mijn gevoel in mijn hart. Opeens kwam de dokter naar mij toe en zei dat ze een goede start genomen had. Oef wat een opluchting. Ze moest wel beademd worden maar na 2 dagen was ze van de beademingsmachine. Normaal gezien hadden ze gezegd dat ze kort na de geboorte ging geopereed worden maar zij deed het zo goed dat ze na ongeveer 5 weken ziekenhuisopname naar huis mocht. Jammer genoeg was het van korte duur want na een kleine week hebben we haar in alle spoed terug naar het ziekenhuis moeten doen waar ze dan ook in spoed is geopereed. Ze hebben 2 longkwabben aan de rechter kant verwijderd. Nu na 3 jaar kunnen we terug kijken op die moeilijk periode maar zijn we super trots op onze dochter want wat zij gedaan heeft ook daar stonden de artsen van versteld. bv na de operatie werd ze in een soort coma gehouden voor het comfort, weet dat ze het na 3 dagen welletjes vond en dat ze haar van de beademing hebben moeten doen. dezelfde dag nog dronk ze van de borst.