Last bij inspanning

Ok, ik heb dus COPD, GOLD 4 en een longinhoud van 28%. Over het algemeen heb ik weinig echte last. Ik hoest nauwelijks, praktisch geen slijm en ik ben alleen kortademig als ik me inspan. Je zou zeggen: span je dan niet zo in. Vond ik eigenlijk zelf ook een beregoed idee! Maar ja, bijna alles kost wel enige inspanning. Opstaan, douchen, aankleden, naar beneden lopen, honden uitlaten, werken en zo kan ik makkelijk een hele pagina vullen. Wordt ik nou van alles kortademig? Nee en niet altijd. Het is zo afhankelijk van zoveel andere factoren.

Laten we voor de lol eens 1 voorbeeldje uitlichten: het ochtend ritueel. Ik heb ’s nachts nooit ergens last van. Ik slaap makkelijk in en wordt soms wakker om naar de wc te gaan, maar verder slaap ik als een roos. Als ik dan wakker wordt van de wekker en mezelf uit bed manoeuvreer en naar de badkamer loop, voel ik gelijk dat de kortademigheid zich aankondigt. Ik ga dan ook in een lage versnelling door mijn ochtendtaken heen. Met douchen zet ik het raam op een kier en laat het douchegordijn open. Minder fijn bij het afdrogen, maar het scheelt enorm qua kortademigheid. Na het afdrogen ga ik even een paar minuten op het toilet zitten, tot ik weer “normaal” adem. Aankleden gaat daarna zonder al te veel problemen, doe alles ook op mijn dooie akkertje. Dan naar beneden, koffieapparaat een slinger geven, mijn puffers pakken, tv aan (RTL-nieuws is vast prik) en mijn eerste flesje water. Na de koffie mijn 2 honden uitlaten. Naar buiten lopen van warm naar koud, veroorzaakt wat hoestprikkels, maar vol goede moed lopen we verder. Zeker nu het wat kouder wordt, merk ik dat dit toch wat kortademigheid geeft. Ik adem dan ook bewuster en ook langer uit. Dat helpt me echt. Terug thuis weer even een hoestprikkel doordat ik van kou in de warmte kom. Rustig even op de bank zitten en voor de zoveelste keer het nieuws kijken. Het kost me een paar minuten en dan is het weer helemaal ok.

Als ik per ongeluk om wat voor reden dan ook nog niet heb gepuft wordt het een ander verhaal. Dan merk ik als ik de hoek om ben dat ik niet gepuft heb. Echt een stuk kortademiger en dat neemt ook niet af. Als ik dan thuis kom, moet ik echt een minuut of 10 bijkomen. Ik vergeet dan ook bijna nooit om te puffen, daar heb ik oprecht baat bij. Ook ’s avonds ben ik stipt op tijd, ik heb een alarm ingesteld op mijn telefoon, maar eigenlijk heb ik die niet echt nodig. 

Met de verhalen die ik hier lees, of op een paar Facebook pagina’s waar ik lid van ben, dan prijs ik mijzelf zo gelukkig met wat ik allemaal nog kan, waar ik allemaal geen last van heb en hoe ik me over het algemeen voel. Het is aan de ene kant mijn kracht, maar ook zo een grote valkuil. Ik probeer de balans hierin te vinden en dat valt niet altijd mee.