Daar waar het allemaal opnieuw begint.

Vandaag begin ik op mijn nieuwe afdeling.

Lief, voor die naar z'n werk gaat;
"Ik hou van je"

- Ik ook van jou

"Doe je, je best op je nieuwe afdeling vandaag.."

- Nee..

"Goed zo."

:+

Gezien ik, als ik mijn best doe, te veel van alles ben, ga ik eigenlijk alles doen, behalve ze mijn 100% geven.
Klinkt misschien heel kinderachtig, maar ik vind dit hele gedoe ook kinderachtig.

We kregen trouwens vrijdag richting de avond, een smsje van m'n schoonouders.
Die waren toen aangekomen in hun huisje in Holten, ergens bij Deventer.
- "Lekker groot huisje, misschien moeten jullie dit weekend ook maar even langskomen."

Ik persoonlijk, had niet veel tijd nodig om hier over na te denken.
"En de katten dan, schat?"
Die redden zich wel hoor, 1 avondje alleen.
"Oh, ja.. dan kan het wel toch?"
Dat dacht ik ook.
Voor dat lief tijd had gekregen van me, om een smsje terug te sturen, stond ik al spulletjes in te pakken.

Het was zo'n 1,5 uur rijden maar man o man, wat een ontspanning.

We zijn nog Rijssen in geweest om te shoppen, 'savonds lekker met m'n schoonmama pasta gemaakt, en gisteren zijn we naar Deventer gereden. Speelgoedwinkel had nu ook Lego staan.
Het was niet groot, maar wel 3 wenteltrappen aardig omhoog..
Ging redelijk, maar toen speelde een oude knieblessure op.
("Vroeger.. ooit.. in een heel ver verleden."
  Heb ik al mijn banden (knie en enkel) wel een keertje uitgerekt of gescheurd gekregen.
  Fysiotherapeute van een paar jaar terug hield het erop, mogelijke hypermobiliteit, maar niet op het zoveel aantal punten om de diagnose te krijgen, maar het verklaarde wel waarom ik heel veel met krukken gelopen heb toen ik 14 was. Ik weet ondertussen hoe ik mijn knie en enkel in moet tapen.. ( Laten we het daar op houden)

Dus het punt, van aanhechting van spier zeg maar, aan de binnenkant van mijn rechterknie, liet even weten het niet eens te zijn met de trappen op en af.

Maar goed, als dat het enige is!
Laat ik mij er niet van weerhouden.

Het enige wat minder was van het ongeplande weekendje weg, de muggen en de nacht die ik er aan overgehouden heb. Gisterenavond zijn we zeer vroeg (20.30) ons bedje ingekropen en hebben we het slaaptekort maar weer bijgeslapen.

Maar vandaag de grote dag.

Ik weet toevallig al, dat ik als enige 'vaste' op de afdeling sta.
Ik sta samen met een invalkracht, die wel bekend is op de afdeling gelukkig, en 2 uitzendkrachten.
We gaan het zien.
Maar alles behalve 100%.

" dat weet ik niet", "hoe moet dat?, "dat mag ik niet".. kunnen wel eens heel goed mijn uitspraken vandaag zijn.  >:D

Hoewel er op dit moment ook al 5 a 6 open sollicitaties de deur uit zijn, moet ik eerlijk bekennen.
De opmerking; 'ik zou je op dit moment als niveau 3 niet aannemen.'
doet toch wel wat met me hoor.  :X

Wat het schriftje betreft.. als ze er vandaag naar vraagt.
Kan ze alsnog wat krijgen..
Geen tijd gehad, ook geen tijd vrijgemaakt voor het kopen ervan.
Blijf het kinderachtig vinden.

:Y :N

:W :W