Wat is er toch mis?
11-01-2019 om 23:32 uurDag iedereen
Ik zal er maar meteen invliegen in mijn lang verhaal. Tot voor februari 2017 was ik een persoon met een huisstofmijt allergie, berken allergie, grassen allergie etc. Die allergieën had ik al mijn hele leven en was daar leren mee leven. Af en toe eens ventolin nemen.
Goed, februari 2017 verslik ik mij in iets. Ik moet zwaar hoesten en krijg het toch los. De dag erna heb ik veel last van pijn als ik inadem en voel me kortademig. We gaan naar het spoed en laten foto's nemen. "Er is niks aan de hand, je panikeert gewoon".
Vervolgens maar bij de huisarts beland. Mij inuvair gegeven. Het hielp niet. De pijn ging weg maar de kortademigheid bleef. Zomer komt erbij en het wordt erger wegens de allergieën. Ik kom bij de longarts en die zegt dat het komt door mijn allergie voor katten. Mijn astma wordt ook officieel vastgesteld terwijl. Opnieuw word ik inuvair voorgeschreven.
Het betert weer niet. Af en toe tijdelijk maar het was nog steeds niet zoals ervoor. In augustus word ik 's nachts wakker al gappend naar adem (maar 1x voorgekomen) en ik had opeens last van bepaalde voedingswaren. Er werd gevreesd voor voedselallergie. Na veel maanden en testen blijkt dit ook niet het geval.
Ik beland weer op het spoed met kortademigheid na het eten. Ze kunnen me daar niet helpen omdat ze niks zien aan mijn longen. Weer langs de longarts, die mij zegt puffers te nemen.
Ik zit nu thuis en heb normaal examens. Ik voelde me eigenlijk iets beter (nog steeds niet als voor februari 2017.... gewoon maar "oh ok mijn adem is slecht). Eergisteren om ongeveer 3 uur 's nachts terwijl ik in mijn bed tv lig te kijken, begin ik opeens weer last te krijgen van mijn ademhaling. Ik neem mijn puffers, slaat niks aan. Het is ondertussen dag drie. In slaap vallen wordt steeds moeilijker en moeilijker omdat ik constant het gevoel heb dat ik 'handmatig' moet ademen. Er wordt steeds gewezen op hyperventilatie.
Mijn kortademigheid gevoel is ook niet echt een gevoel van kortademigheid. Ik omschrijf het steeds verkeerd. Door mijn neus kan ik best prima ademen maar ik heb altijd door mijn mond geademd en daar merk ik het probleem. Het is alsof er een deel van mijn lucht'pijp' opeens minder beschikbaar is al ik door mijn mond adem (behalve als ik begin met geeuwen). Verder merk ik ook dat ik anders slik. Opeens voel ik dat ik slik, het maakt geluid en het voelt altijd alsof niet al mijn speeksel wordt doorgeslikt (alsof een deeltje terug naar bovenkomt).
Ik ben het zo moe aan het worden. Ik heb mijn hele lang redelijk actief geweest en nu opeens sinds februari moet ik constant zitten nadenken over of ik wel naar buiten durf gaan. Het voelt aan alsof ik mijn leven kwijt ben. Longarts zegt dat astma op en neer gaat maar de puffers slaan niet en ik wil gewoon terug kunnen leven.
Iemand een idee wat er mogelijk gaande is? Is dit gewoon toch astma en ben ik gewoon aan het panikeren?
Alvast bedankt
Er vallen mij een paar dingen op in je verhaal. "Ze zien niks aan je longen." Wat betekent dit zien? Is er een foto genomen of een scan? Is er wel eens scopie gedaan?
Nu bestaan er over hyperventilatie wel een paar misverstanden. Ook wordt het door niet iedereen hetzelfde beschreven en ervaren. De één zal een olifant op de borst beschrijven, terwijl de ander een tekort aan adem alsof de keel wordt dichtgeknepen zal ervaren.
Ook is het mogelijk om chronisch te hyperventileren, wat af en toe resulteert in een forse aanval, die uit de lucht lijkt te vallen. Maar niet zo is dus, want het sluimert.
Als zoiets vast gaat zitten in je hoofd en je let er ook op, kom je in een neerwaartse spiraal, waar je moeilijk uit kunt komen. Want deze klachten poets je niet zomaar weg.
En het kan ook nog zijn dat er wel degelijk iets lichamelijks aan de hand is.
Als je deze link leest, over het globus-gevoel
https://www.gezondheidsplein.nl/aandoeningen/globusgevoel/item41217
herken je daar dan iets van jezelf in?
En, je kunt beide hebben. Astma en hyperventilatie. Het zit niet tussen je oren, want daar kun jij helemaal niks mee. Maar soms gaan lichaam en geest niet helemaal goed met elkaar en kunnen er vervelende sensaties ontstaan. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen geruststellen. Ik ben geen arts, ook geen therapeut!
Hoi,
ik las over je examens...…………………...die geven stress.
Heb je wel eens opgeschreven waardoor je moe wordt ?
Uit ervaring in mijn leven is het me ontgaan dat vrolijke situaties ook stress geven b.v.
Ik hoop dat het opschrijven helpt, en contact te houden met je medemensen met deze problemen je zekerder maakt en uiteindelijk naar verbetering van je lichamelijke en geestelijke activiteiten gaat.
Beste,
Gezien het feit dat je al bij een longarts bent zou ik in alle eerlijkheid deze vraag aldaar stellen. Alle gegevens zijn bij hem/haar bekend.
Groet, Peter van Tilburg