V: Spanningspneumothorax
11-11-2015 om 18:09 uurHallo,
Ik heb over dit onderwerp ook al bij het topic longen algemeen iets geplaatst, maar daar kreeg ik de tip om het hier nog een keertje te plaatsen.
Ik ben 16 jaar en ik heb toen ik pas 14 was een spanningspneumothorax gehad. Op een moment had ik een erge steek en voelde ik me kortademig, ik had pijn met ademen en kon niet goed zuchten. De volgende dag was dit over dus ik trok me er niet veel van aan. Ik heb hier ongeveer twee maanden mee rondgelopen. Beetje bij beetje klapte mijn long verder in en mijn lichaam paste zich aan aan die omstandigheden om te 'overleven'. Ik ben na een tijdje toch met mijn ouders naar de huisarts gegaan, omdat ik me wat moe voelde. De huisarts vertrouwde het niet, en ik werd meteen doorverwezen naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto.
Na de foto, moest ik tot onze verbazing nog even wachten in de wachtkamer. Er kwam een arts met een rolstoel en ik mocht niet meer lopen. De artsen waren bang dat mijn andere long ook zou knappen bij elke inspanning die ik deed, omdat er zoveel druk in mijn borstholte zat. Ook mijn luchtpijp en mijn hart waren helemaal naar de andere kant verschoven door de druk, en mijn bloedvaten in mijn nek waren uitgezet om zoveel mogelijk zuurstof door te laten. Ik werd naar de spoedeisende hulp gebracht. Er stonden daar allemaal artsen klaar en er werd daar meteen een drain geplaatst onder lokale verdoving. Ik werd naar de IC gebracht en de volgende dag naar de Medium Care. Ik heb ongeveer 13 dagen aan de drain gelegen, maar mijn long ontplooide en herstelde niet vanzelf. Ik moest een VATS-operatie ondergaan. Ze hebben mijn long opgeruwd en daardoor is hij weer mooi ontplooid. Twee dagen na de operatie mocht ik naar huis. Thuis heb ik nog een maand gerust.
Nog steeds heb ik veel last van steken, vooral bij diep inademen heb ik altijd wel pijn. Niemand kan zeggen welke pijn ik kan verwachten of wat normaal is. Ik maak mezelf dan wijs dat het er allemaal bij hoort, maar dat weet ik zelf niet eens zeker. Ook omdat ik twee jaar geleden niet merkte dat ik een spanningspneumothorax had weet ik niet welke pijn niet erg of wel erg is. Ik ben best vaak bang voor een herhaling. Ik ben soms bang om te gaan slapen omdat ik dan denk dat ik in mijn slaap kan overlijden door een klaplong.
Ook voel ik me vaak kortademig (niet constant) en heb ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Ik heb vaak het gevoel dat ik over een 'punt' heen moet ademen. Om tot dat punt te komen adem ik vaak diep in en gaap ik. Soms raak ik in paniek als ik me kortademig voel omdat ik bang ben dat ik weer een klaplong krijg en dan wordt het ademen nog lastiger.
Ik ben ook vaak duizelig en ik heb een licht gevoel in mijn hoofd.
Mijn vraag is dus, zijn mijn klachten normaal na zo'n lange periode en wat zou het kunnen betekenen?
Bedankt voor de moeite!
Emma
Hoi Emma
Wat een verhaal meis, wat heb je al veel meegemaakt. Goed dat je het forum gevonden hebt. Welkom hier.
Ik ben niet bekend met klaplongen. Maar er is veel kennis hier en met de zoekfunctie kun je misschien al iets vinden.
Sterkte groetjes Jippie
Hallo Emma,
Welkom bij het forum en hoop dat iemand, met deze ervaring, jou kan helpen.
Zo jong en al zoveel meegemaakt ik kan je niet uit ervaring helpen maar een ander
uit het forum, als ze dit lezen, misschien wel.
En misschien krijg je antwoord van de longarts.
Heel veel sterkte en groetjes.
Hoi Emma, stel deze vraag ook eens in het topic: vraag het de longarts. Want dan krijg je nl een persoonlijk antwoord van één van hen.
Misschien dat er dan angst bij je weggenomen kan worden, want het lijkt me heel akelig om hier mee rond te lopen steeds. Ben je niet meer onder behandeling van een longarts?
Allereerst bedankt allemaal voor jullie reacties!
Thirza, ik heb anderhalfjaar geleden mijn laatste controle gehad en ben sindsdien niet meer onder behandeling. Ik loop dus al best een tijdje met dit probleem. Ik heb het drie weken terug uiteindelijk ook aan mijn ouders verteld en we gaan weer een keer langs bij de longarts die me in die periode behandeld heeft en ik krijg een nieuwe scan. Maar ik ben alsnog onzeker en ben ook bang dat ze me misschien niet serieus nemen, omdat het al zo lang geleden is.
Ik zag dat je de vraag inmiddels in het deskundigen topic had gesteld, dus hopelijk krijg je dan wat meer duidelijkheid. Tjonge, best wel heftig om hier alleen mee rond te lopen, goed dat je het aan je ouders hebt verteld. En ik hoop dat de scan je gerust kan stellen, net als het antwoord van de longarts.
Veel sterkte meis!
Beste Emma,
ik begrijp dat je twee jaar geleden een flinke 'klaplong' hebt gehad. Omdat alleen een drain niet genoeg was is, zoals dat meestal gebeurt, gekozen voor een operatie waarbij de buitenkant van de long 'opgeruwd' worden waardoor er eigenlijk een heel groot litteken ontstaat en de long aan de binnenkant van de bortskas 'vast komt te zitten' (de 'longbladen' worden zo als het ware aan elkaar geplakt). Na zo'n operatie kunnen er wel eens wat pijnklachten zijn, maar veelal verdwijnen deze met de tijd.
Ik begrijp goed dat je je zo nu en dan zorgen maakt dat het nog eens gebeurt, al is die kans na deze operatie niet heel groot meer. Het feit dat je soms ook duizelig bent en een licht gevoel in je hoofd zou kunnen passen bij hyperventilatie. Ademhalingsoefeningen die je kan leren van een fysiotherapeut kunnen je hier heel goed bij helpen. Ik adviseer je met dit verhaal gewoon eens langs de huisarts te gaan, ik denk dat hij/zij je hier zeker verder mee kan helpen.
succes!
Hallo,
Ik ben 16 jaar en ik heb toen ik pas 14 was een spanningspneumothorax gehad. Op een moment had ik een erge steek en voelde ik me kortademig, ik had pijn met ademen en kon niet goed zuchten. De volgende dag was dit over dus ik trok me er niet veel van aan. Ik heb hier ongeveer twee maanden mee rondgelopen. Beetje bij beetje klapte mijn long verder in en mijn lichaam paste zich aan aan die omstandigheden om te 'overleven'. Ik ben na een tijdje toch met mijn ouders naar de huisarts gegaan, omdat ik me wat moe voelde. De huisarts vertrouwde het niet, en ik werd meteen doorverwezen naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto.
Na de foto, moest ik tot onze verbazing nog even wachten in de wachtkamer. Er kwam een arts met een rolstoel en ik mocht niet meer lopen. De artsen waren bang dat mijn andere long ook zou knappen bij elke inspanning die ik deed, omdat er zoveel druk in mijn borstholte zat. Ook mijn luchtpijp en mijn hart waren helemaal naar de andere kant verschoven door de druk, en mijn bloedvaten in mijn nek waren uitgezet om zoveel mogelijk zuurstof door te laten. Ik werd naar de spoedeisende hulp gebracht. Er stonden daar allemaal artsen klaar en er werd daar meteen een drain geplaatst onder lokale verdoving. Ik werd naar de IC gebracht en de volgende dag naar de Medium Care. Ik heb ongeveer 13 dagen aan de drain gelegen, maar mijn long ontplooide en herstelde niet vanzelf. Ik moest een VATS-operatie ondergaan. Ze hebben mijn long opgeruwd en daardoor is hij weer mooi ontplooid. Twee dagen na de operatie mocht ik naar huis. Thuis heb ik nog een maand gerust.
Nog steeds heb ik veel last van steken, vooral bij diep inademen heb ik altijd wel pijn. Niemand kan zeggen welke pijn ik kan verwachten of wat normaal is. Ik maak mezelf dan wijs dat het er allemaal bij hoort, maar dat weet ik zelf niet eens zeker. Ook omdat ik twee jaar geleden niet merkte dat ik een spanningspneumothorax had weet ik niet welke pijn niet erg of wel erg is. Ik ben best vaak bang voor een herhaling. Ik ben soms bang om te gaan slapen omdat ik dan denk dat ik in mijn slaap kan overlijden door een klaplong.
Ook voel ik me vaak kortademig (niet constant) en heb ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Ik heb vaak het gevoel dat ik over een 'punt' heen moet ademen. Om tot dat punt te komen adem ik vaak diep in en gaap ik. Soms raak ik in paniek als ik me kortademig voel omdat ik bang ben dat ik weer een klaplong krijg en dan wordt het ademen nog lastiger.
Ik ben ook vaak duizelig en ik heb een licht gevoel in mijn hoofd.
Ik weet niet het niet meer zo goed en het zou fijn zijn als ik er met jullie een beetje over zou kunnen praten. Ik vroeg me af of jullie misschien weten waarom ik deze klachten heb en of het normaal is, en of jullie je ervaringen (met napijn van een klaplong) willen delen.
Groetjes Emma :)
Ik heb de topics van Emmaaa voor de overzichtelijkheid even samengevoegd.