V: Second opinion of niet?
30-09-2015 om 11:28 uurBegin oktober vorig jaar (een jaar geleden nu) kreeg ik last van kortademigheid. Na een bezoek aan de huisarts bleek ik een luchtweginfectie te hebben en kreeg ik een kuurtje. Daarna kreeg ik het opnieuw erg benauwd en had ik last van mijn hart (onregelmatig, bonken). Ik had ook totaal geen energie meer, moest na 50 meter wandelen (heel langzaam tempo) een half uur uitrusten. Dus werd ik doorgestuurd naar de longarts en cardioloog. Omdat ik soms bijna niet kon praten door ademgebrek kreeg ik seretide voorgeschreven. Alle scans, onderzoeken (longfunctietests) waren helemaal in orde waardoor ik in februari medisch gezond werd verklaard, terwijl ik nog steeds nauwelijks kon wandelen. (Heel vreemd want fietsen was totaal geen probleem.) Al snel werd daarna het syndroom van Tietze geconstateerd. Medicijnen gehad en probleem opgelost zou je zeggen.
Mijn conditie was in die periode afgenomen tot nul en ging ik weer opbouwen. Toen bleek dat ik het bij hoge inspanning (sporten) weer enorm benauwd kreeg. Moest happen naar adem (bij inademen). Had het idee dat er iets in mijn keel zat. Afijn, bezoek KNO-arts die in mijn keel keek en niets vreemds zag. Nu weken verder krijg ik het ook bij het normale leven benauwder. Na een uurtje winkelen loop ik enorm te hijgen. Vreemd, want iedereen vind dat ik helemaal gezond ben. Op eigen initiatief gebruik ik nu weer seretide en krijg daardoor meer lucht.
Ik ben 47 en wil weer net als vorig jaar gaan sporten (steps aerobic) en hardlopen. Maar kom ondertussen geen stap verder. Vroeger had ik vaak last van bronchitis. Zou het dat ook dit keer kunnen zijn? Heeft het zin te gaan voor een second opinion bij een longarts?
Alvast bedankt voor het meedenken!
Als je er last van blijft houden en je denkt dat je er niet uitkomt met deze arts(en) waarom dan idd geen second opinion? Het gaat wel om je gezondheid en artsen etc zijn mensen die ook fouten kunnen maken of wel 's een slechte dag hebben. Kan daar helaas een heel boek over schrijven. Mijn 1e klaplong zagen ze pas op de 3e longfoto. Na de eerste 2 fotos's stuurde ze me gewoon naar huis terwijl ik als een vis op het droge naar zuurstof liep te happen. Daardoor kreeg ik pas weken later een behandeling dmv een drain in de long.
Daarna kreeg ik 10 dagen later een 2e klaplong waarbij 3/4 van m'n long was ingeklapt. Ik kreeg toen weer een drain en na een paar dagen kreeg ik een sonde door de neus. Nou ja dat probeerden ze want de 1e keer ging ie in mijn long en bij de 2e keer moest ik zo hoesten dat ze 'm er weer uit hebben getrokken. Een paar uur hoesten later volgde klaplong nummer 3. Toen moest ik geopereerd worden waarbij ze stukjes long hebben verwijdert en werd ik wakker op de intensive care.
Ik vraag me nog steeds wel eens af of het misschien anders was gelopen als ik me na de 1e foto niet naar huis liet sturen. En bv idd een second opinion had aangevraagd.
Funkeken, bedankt voor je reactie. Ja, het zijn idd ook gewoon mensen die fouten kunnen maken. Ik ga volgende week weer richting het ziekenhuis (second opinion). Afwachten maar weer.
Ik neem aan dat u niet rookt? Daar vanuit gaand zouden uw klachten mogelijk kunnen berusten op (inspannings)astma. Hoe dan ook reden om opnieuw bij een longarts onderzocht te worden, waarbij het wellicht ook zinvol zou kunnen zijn om een inspanningstest te ondergaan.
Succes en beterschap!
Met vriendelijke groet,
D. de Vries
Hallo allemaal,
Hier uiteindelijk weer een berichtje van mij om dit punt af te sluiten.
In oktober 2015 heb ik een enorme aanval gekregen: kreeg totaal geen lucht, kon niet op mijn benen staan/lopen, scherpe hoofdpijn. En toen was ik het zat en ben ik voor een second opinion naar een ander ziekenhuis gegaan. Daar is uiteindelijk na 1,5 jaar overduidelijk astma geconstateerd. Ook steeg mijn bloeddruk enorm bij inspanning. Ondertussen zat ik "achter de geraniums" omdat ik door gebrek aan zuurstof echt niets meer kon. Conditie nul, spierkracht nul. Alles was inspanning. Uiteindelijk heb ik nu de juiste medicijnen en ben ik weer conditie aan het opbouwen. Ik zit nu al 6 minuten op de hometrainer en crosstrainer. Nog niet veel, maar als je gestart bent met 0,5 minuut is het al heel wat! Ik kan nog lang niet alles, leef en doe met mate maar geniet des temeer van alles wat ik elke dag weer meer kan.
Ik zou tegen iedereen willen zeggen: blijf in jezelf geloven! En blijf door zoeken naar de oorzaak, ook al is dat in een ander ziekenhuis...
@ Yolo fijn om te horen dat je op de goede weg bent beland en eigenlijk alleen door je eigen doorzettingsvermogen chapeau
Blije dag Daysy