Syncope bij inspanning
25-05-2018 om 18:40 uurIk heb een lange periode (10-15 jaar) last van longklachten (klein beetje taai doorzichtig slijm / hoesten / benauwdheid / hees in tijden van drukte / gevoelig voor weersomstandigheden en prikkels als rook geur, maar bijvoorbeeld ook na flinke inspanning) waar eigenlijk nooit een goede diagnose van is gekomen. (Officiele Diagnose 2008 Bronchiale hyperreactiviteit) Ik blaas altijd goede longfuncties. Nu ben ik een actieve sporter. Alleen mijn sportprestaties gaan stapsgewijs achteruit. Ik zou bijvoorbeeld (ondanks regelmatig 3 x per week sporten) geen 10 kilometer kunnen hardlopen. (wat je op 52 jarige leeftijd met mijn sportachtergrond prima zou moeten kunnen doen) Ik ben daarom, in plaats van hardlopen, functioneel fitness gaan doen (intensief). Maar, ik heb het gevoel dat ik met hele kleine beetjes achteruit ga. De laatste jaren word ik daarbij regelmatig benauwd (band om mijn borst) licht in mijn hoofd, duizelig bij oefeningen en een aantal keren had ik het gevoel dat ik (nog net niet) flauwviel, maar dit was wel zo beangstigend dat ik nu veel voorzichtiger word. Omdat mijn longen altijd 'vaag' zijn (geen duidelijke diagnose) dacht ik dat het misschien met mijn hart te maken zou kunnen hebben. Nu ben ik naar een cardioloog gegaan en daaruit blijkt 1. Dat ik bij 6 minuten brucetest een flinke conditie hebt, maar dat bij hoge inspanning er ineens een flinke bloeddrukval is naar 100/60 (dat verklaart de duizeligheid en het gevoel van flauwvallen) en 2. dat mijn hart helemaal in orde is. (geen zuurstofgebrek op spect scan). Overigens in de sportschool zakt mijn saturatie vaak wel flink tijdens oefeningen alleen zo'n meter op je vinger werkt niet altijd even betrouwbaar. Omdat het bij mij altijd 'vaag' is begin ik het zo langzamerhand lastig te vinden om door te pakken. Ik zou natuurlijk ook gewoon kunnen accepteren dat het zo is en minder gaan sporten, dan heb ik er ook minder of geen last van, maar dan ben ik bang dat ik 'ongemerkt' verder achterga als ik niet weet wat de oorzaak is en, als er wel een oorzaak zou zijn, dat ik dat dan beter zou moeten behandelen of er beter mee om zou moeten gaan.
Wat vindt u zou ik gerichter verder onderzoek moeten doen of niet?
Heb je wel eens een inspanningstest/fietstest gedaan?
Ja, de Brucetest is een inspanningstest (op de loopband :-).
Kon die bloeddrukval niet verklaard worden Henk? Ik ben geen arts, wel bloeddrukpatiënt, maar ik begreep dat een bloeddrukdaling tijdens inspanning KAN wijzen op problemen met de kransslagaders. Nogmaals, ik ben een leek! Ik hoop dat de longarts dit kan bevestigen of juist zal relativeren. Mag ik vragen naar je leeftijd? (of is 65 je geboortejaar?)
Ha Thirza, inderdaad mijn geboortejaar ;-)
Het kan niet door de kransslagaders komen, die zijn helemaal schoon. Wel wordt een klein stukje van één kransslagader overbrugt door de hartspier waardoor deze dichtgeknepen wordt, (schijnt vaker voor te komen) maar volgens de cardioloog kan dit niet verklaren waarom mijn bloeddruk omlaag valt bij (zwaardere) inspanning.
O heel goed. Tja, dan laten we het maar aan de experts over. Je voelt je zeker dan wel heel naar he? Je lijf raakt een soort gewend aan die (meestal jarenlange hogere bloeddruk) en als ie dan normaal is en hij zakt daarbij nog iets verder, zou je tegen de vlakte kiepen. Ik ga dan erg transpireren en het voelt alsof er een gat bij mijn maag ontstaat waardoor ik misselijk word. Dus ik denk dat doorpakken geen optie is hoor.
het bloeddruk verval zou kunnen komen door een dysregulatie van het (autonome) zenuwstelsel. soms ook bij opstaan of lang staan.
hierbij adviseren we ruim te drinken voor de inspanning en evt wat extra zout.
Het is wellicht de moeite dit even wat verder te laten uitzoeken.