Slaaponderzoek nachtelijke hypoventilatie
11-10-2018 om 12:16 uurBeste arts,
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik nachtelijk hypoventileer, en inmiddels is dat ook overdag (ik ben 1.64m en weeg 56 kilo). Dit speelt al langere tijd en is - hoe atypisch ook, mede gezien mijn postuur/gewicht - mogelijk gekomen door stress. De eerste 3 uren kan ik goed slapen maar dan word ik met een rare hoofdpijn wakker, soms heel erg suf (alsof ik een heel sterk slaapmiddel heb ingespoten gekregen), bijna altijd met nachtmerries, soms zweetaanvallen, maar soms ook koud/klam en misselijk, wakker worden met hartbonzen wat lang aanhoudt). Na die 3 uur slaap kan ik alleen nog korte stukjes slapen omdat ik direct weer wakker word (volgens mij door het verhoogde CO2). Stress verergert de klachten wel (ik denk dat door de langdurige hypoventilatie mijn ademhalingscentrum ongevoeliger is geworden voor koolzuur en ik daarom inmiddels ook overdag hypoventileer en dat door mogelijk iets zuurstoftekort elke keer (en het slechte slapen) mijn zenuwstelsel gevoeliger is geworden).
Ik haal maar 7/8x per minuut adem, ben erg kortademig (na inspanning moet ik steeds langer hyperventileren), mijn hart bonst nog lang na na inspanning, vaak duizelig, misselijk, hou vocht vast, snelle verzuring van spieren, rare zenuwprikken in armen/benen, mijn ademhaling is te langzaam voor de inspanning die ik verricht, krachtverlies van spieren, vaak geeuwen, etc. Hart is helemaal OK bevonden met CT-scan (bij ECG en inspanningstest zag men wel zuurstoftekort). Veneus bloedgas: ph van 7.35 en CO2 6.9, bicarbonaat 29, base excess 2 (maar dit is alweer 5 maanden geleden).
Ik krijg nu een embletta slaaponderzoek maar denk zelf dat dat wellicht niks oplevert omdat daarbij de CO2 niet wordt gemeten en de saturatie niets zegt over de ventilatie.
Vragen:
1. Wat is uw gedachte bij dit slaaponderzoek? Kan het toch wat opleveren?
2. Hoe zou ik de hypoventilatie kunnen “aanpakken”. Alles wat ik kan vinden is gericht op hyperventilatie. Bij ontspanningsoefeningen gaat mijn ademhaling nog langzamer en krijg ik over mijn hele lichaam tintelingen. Slaapmiddelen, AD werken juist averechts. Ik sport graag maar dat is nu nauwelijks mogelijk (zeer kortademig, snelle verzuring, steken in hart etc). Ik probeer eea wel langzaam op te bouwen.
3. Als inderdaad blijkt dat ik nachtelijk hypoventileer, kan daar dan toch dmv drukbeademing of iets dergelijks aan gedaan worden, als die hypoventilatie door stress komt? Ik ervaar zelf overigens geen stress, angst of paniek maar door deze klachten en mijn vasthoudenheid aan te tonen dat dit het is, heb ik wel enig stress).
Alvast veel dank!
Mvg,
IvdN
Misschien kan logopedie je helpen met de ademhaling.
Heb een 6-tal jaren geleden en slaaponderzoek gehad. Het vermoeden vaan slaapapneu werd hierdoor bevestigd. Sindsdien slaap ik tot volle tevredenheid (en die van mijn echtgenote) met behulp van een bipap apparaat.
Voor info even Google gebruiken op Cipap en Bipap.
Sterkte.
Het slaaponderzoek is zeker nuttig. Toen ik uw verhaal las dat ik gelijk aan een slaaponderzoek als volgende stap. Met het slaaponderzoek wordt de ademhaling gemeten, met een band en een neuscanule. Samen met alle andere metingen kan je vaak een beeld krijgen of u nachtelijk hypo ventileert. Verder mis ik een beetje in het verhaal een longfunctie test. Dit is waarschijnlijk al gedaan maar moet anders alsnog. Verder zou je nog de functie van het middenrif (diafragma) kunnen laten meten met een maximale in en uitademingstest. Een MIP-MEP meting. Dit gebeurt ook bij de longfunctie.
Punt 2. Ik zou niet iets kunnen bedenken wat u er nu zelf aan zou kunnen doen.
Punt 3. Beademing met een kapje met druk zou inderdaad een oplossing kunnen zijn voor nachtelijke hypoventilatie (BIPAP/CPAP). Stress kan de klachten en uitingen van een bestaande ziekte verergeren. Stress op zichzelf geeft geen hypoventilatie.
Hartelijk dank voor uw antwoord. Ik heb nog geen longfunctietest gehad. Ik ga daar om vragen. Mij lijkt een arterieel bloedgas en een ventilatie-test (capnograaf) ook nuttig. Maar dat zit wellicht altijd bij een longfunctie onderzoek.
Ik denk overigens zelf niet dat de oorzaak aan mijn longen ligt (er zijn periodes dat het wel redelijk goed gaat en ik ook 2x per week 5 km kan hardlopen). Maar ik heb verder geen verstand van longziektes.